Józef Marian Morozewicz: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1865–1941 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
| influences = | | influences = | ||
| influenced = | | influenced = | ||
| awards = Liczne odznaczenia krajowe | | awards = Liczne odznaczenia krajowe i zagraniczne. | ||
| signature = | | signature = | ||
| signature_alt = | | signature_alt = | ||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
| children = | | children = | ||
}} | }} | ||
Prof. dr '''Józef Morozewicz''' ( | Prof. dr '''Józef Morozewicz''' (1865–1941) | ||
Specjalność: petrografia, mineralogia | Specjalność: petrografia, mineralogia | ||
Urodził się 27 marca 1865 roku we wsi Rzędziany nad Narwią | Urodził się 27 marca 1865 roku we wsi Rzędziany nad Narwią w okolicy Tykocina, zmarł 12 czerwca 1941 roku w Warszawie. Ukończył Wydział Matematyczno-Przyrodniczy na UW. W r. 1889 za pracę o granitach Wołynia i Tatr otrzymał stopień naukowy kandydata nauk przyrodniczych i złoty medal. W 1897 r. zajął stanowisko państwowego geologa w Komitecie Geologicznym w Petersburgu. Od 1904 r. związany z UJ. Profesor UJ. W uznaniu zasług dla UJ otrzymał w 1910 r. tytuł doktora filozofii honoris causa. | ||
W 1912 r. stanął na czele komitetu organizacyjnego AG. Wygłosił pierwsze wykłady z mineralogii. Pomimo wielu trudności pracę organizacyjną doprowadził do końca. W latach późniejszych troszczył sie o rozwój w Akademii dyscyplin geologicznych. Był również w 1918 r. organizatorem i dyrektorem Państwowego Inst. Geologicznego. W uznaniu zasług w 1932 r. Politechnika Warszawska nadała mu tytuł doktora honoris causa nauk technicznych. | |||
Jest autorem ok. 150 prac naukowych | Jest autorem ok. 150 prac naukowych i podręczników, skryptów, recenzji, krytyk, komunikatów i notek naukowych, publikowanych w języku polskim, rosyjskim, niemieckim i francuskim. Niektóre z nich weszły do ogólnoświatowej literatury mineralogiczno-petrograficznej. | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* BIP 1994 | * BIP 1994 nr 5. s. 6 | ||
* Akademia Nauk Technicznych | * Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. s. 15–17 | ||
* Życiorysy profesorów | * Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 151–154 | ||
* Józef Morozewicz uczony | * Józef Morozewicz uczony i współorganizator Akademii Górniczej w Krakowie. Kraków 2004. S. 16, 67 | ||
{{DEFAULTSORT:Morozewicz, Józef }} | {{DEFAULTSORT:Morozewicz, Józef }} | ||
[[Category:Uczony]] | [[Category:Uczony]] | ||
Wersja z 16:19, 16 gru 2013
| Józef Marian Morozewicz | |
|---|---|
| Nazwisko | Morozewicz |
| Imię / imiona | Józef |
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr |
| Data urodzenia | 1865–1941
|
| Dyscyplina/specjalności | petrografia, mineralogia
|
| Odznaczenia i nagrody | Liczne odznaczenia krajowe i zagraniczne. |
Prof. dr Józef Morozewicz (1865–1941)
Specjalność: petrografia, mineralogia
Urodził się 27 marca 1865 roku we wsi Rzędziany nad Narwią w okolicy Tykocina, zmarł 12 czerwca 1941 roku w Warszawie. Ukończył Wydział Matematyczno-Przyrodniczy na UW. W r. 1889 za pracę o granitach Wołynia i Tatr otrzymał stopień naukowy kandydata nauk przyrodniczych i złoty medal. W 1897 r. zajął stanowisko państwowego geologa w Komitecie Geologicznym w Petersburgu. Od 1904 r. związany z UJ. Profesor UJ. W uznaniu zasług dla UJ otrzymał w 1910 r. tytuł doktora filozofii honoris causa.
W 1912 r. stanął na czele komitetu organizacyjnego AG. Wygłosił pierwsze wykłady z mineralogii. Pomimo wielu trudności pracę organizacyjną doprowadził do końca. W latach późniejszych troszczył sie o rozwój w Akademii dyscyplin geologicznych. Był również w 1918 r. organizatorem i dyrektorem Państwowego Inst. Geologicznego. W uznaniu zasług w 1932 r. Politechnika Warszawska nadała mu tytuł doktora honoris causa nauk technicznych.
Jest autorem ok. 150 prac naukowych i podręczników, skryptów, recenzji, krytyk, komunikatów i notek naukowych, publikowanych w języku polskim, rosyjskim, niemieckim i francuskim. Niektóre z nich weszły do ogólnoświatowej literatury mineralogiczno-petrograficznej.
Źródło:
- BIP 1994 nr 5. s. 6
- Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. s. 15–17
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 151–154
- Józef Morozewicz uczony i współorganizator Akademii Górniczej w Krakowie. Kraków 2004. S. 16, 67