Czesław Józef Podrzucki

Czesław Józef Podrzucki
Plik:Podrzuckic.jpg
Nazwisko	Podrzucki
Imię / imiona	Czesław
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	1924
Data śmierci	2011
Dyscyplina/specjalności	metalurgia i odlewnictwo
Odznaczenia i nagrody	im. Jerzego Buzka (I stopnia 1965), dziewięciokrotnie Ministra Edukacji Narodowej (I, II, III stopnia 1964–1992), Medal KEN 1993, Złoty Krzyż Zasługi 1966, Krzyże Kawalerski i Oficerski OOP 1976, 1995. W 1996 roku otrzymał tytuł „Honorowego Odlewnika” wraz z ”Kapeluszem Odlewniczego” i ”Medalionem Honorowym” nadany mu przez Stowarzyszenie Techniczne Odlewników we Freibergu (VFFG) oraz Instytut Odlewnictwa AGH.

Prof. zw. dr hab. inż. Czesław Józef Podrzucki (1924–2011)

Specjalność: metalurgia i odlewnictwo

Urodził się 30 maja 1924 roku w Jaśle. Zmarł 8 lipca 2011 r., pochowany w Krakowie na cmentarzu Rakowickim. Ukończył studia na Akademii Górniczo-Hutniczej (1951); doktorat (1960), habilitacja (1963), profesor nadzwyczajny (1971), profesor zwyczajny (1981).

Z Akademią związany od 1949 roku, początkowo pracował jako młodszy asystent na Wydziale Hutniczym, następnie jako starszy asystent (1951–1954), adiunkt (1954–1964), docent (1964–1971), profesor (1971) na Wydziale Odlewnictwa; kierownik Odlewni Doświadczalnej (1960–1961), kierownik Katedry Odlewnictwa Żeliwa (1965–1995), kierownik Działu Wydawniczego (1968–1975), kierownik Zakładu Odlewnictwa Żeliwa i Instytutu Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa (1969–92), kierownik Studium Doktoranckiego Wydziału Odlewnictwa (1969–1981), pełnomocnik rektora ds. współpracy naukowo-badawczej AGH z Akademią Górniczą we Freibergu (1978–1992). Członek Senatu (1981–1987, 1990–1993) i Senackiej Komisji Nauki. Profesor Honorowy AGH (2009).

Staże: Inst. Polit. Budowy Maszyn i Nauk.-Bad. Inst. Odlewnictwa i Budowy Maszyn, Moskwa 1961. Stypendium Rządu Francji, Centre Technique des Industries de Fonderie, Paryż 1966; stypendium ONZ, Rhein-West. Techn. Hochschule, Aachen, Niemcy 1973.

Członek Akademii Inżynierskiej w Polsce 1992–, Stowarzyszenia Techników Odlewników Polskich, Towarzystwa Konsultantów Polskich, Koła STOP przy AGH, PAN: Komitetu Nauki o Materiałach 1978–1981, Komitetu Metalurgii 1984–1993, Komisji Metalurgiczno-Odlewniczej, Oddział w Krakowie 1968–.

Badania: twórcze rozwinięcie teorii procesu żeliwiakowego, opracowanie podstaw komputerowego sterowania procesem żeliwiakowym, rozwinięcie oryginalnej polskiej metody wytwarzania wysokojakościowego koksu formowanego z węgla energetycznego, rozwinięcie teorii i praktyki wytwarzania odlewów z żeliwa wysokojakościowego (modyfikowanego, sferoidalnego i z grafitem wermikularnym), rozpoznanie związków między strukturą a właściwościami mechanicznymi odlewów wykonywanych z żeliwa.

Działalność pozanaukowa: jako redaktor różnych wydawnictw przyczynił się do rozpowszechnienia prawidłowego słownictwa technicznego w pracach poświęconych metalurgii i odlewnictwu; działając w Towarzystwie Konsultantów Polskich rozpowszechnił ideę konsultingu naukowo-technicznego; redaktor działowy „Przeglądu Odlewnictwa” 1979–, redaktor naczelny „Prac Komisji Metalurgiczno-Odlewniczej” 1975–1992; przewodniczący Rady Oddziału Pracowników Naukowych ZNP AGH 1963–1970; ekspert i konsultant naukowy dla przemysłu.

Autor bardzo licznych prac oryginalnych, w tym kilkunastu skryptów, kilku książek. Autor referatów m.in. wygłoszonego podczas Kongresu Odlewniczego. Autor lub współautor kilkunastu patentów. Promotor kilkunastu prac doktorskich.

Źródło:

• Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Warszawa 1993. S. 567
• Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1997 nr 38. s. 30
• Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 535–536, portr.
• Protokół z posiedzenia Senatu AGH z dnia 29 kwietnia 2009 r. s. 35
• Dziennik Polski 2011 nr 160 (12 VII 2011). s. A13