Czesław Cempel: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 34: Linia 34:
Członek korespondent PAN 1994, doktor honoris causa Politechniki Szczecińskiej 1996, członek Akademii Inżynierskiej w Polsce 1998.
Członek korespondent PAN 1994, doktor honoris causa Politechniki Szczecińskiej 1996, członek Akademii Inżynierskiej w Polsce 1998.
Senat AGH 24 listopada 2004 roku nadał tytuł doktora honoris causa. Wręczenie odbyło się 16 lutego 2005 roku.
Senat AGH 24 listopada 2004 roku nadał tytuł doktora honoris causa. Wręczenie odbyło się 16 lutego 2005 roku.
== Odznaczenia i nagrody ==


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==

Wersja z 08:20, 10 lis 2016

Czesław Cempel
Czeslaw Cempel.jpg
Nazwisko Cempel
Imię / imiona Czesław
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab.
Data urodzenia 22 lipca 1938
Miejsce urodzenia Biskupice koło Ostrowa Wielkopolskiego


Dyscyplina/specjalności mechanika; diagnostyka maszyn, dynamika układów, inżynieria systemów, wibroakustyka


Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 2004
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za wybitny wkład w rozwój mechaniki, w szczególności za stworzenie podstaw wibroakustycznej diagnostyki maszyn
Odznaczenia i nagrody Wydziału IV PAN, Nagroda NOT, wielokrotnie nagrody resortowe, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP, Medal KEN i inne.

Prof. zw. dr hab. Czesław Cempel (1938-)

Dyscyplina/specjalności: mechanika; diagnostyka maszyn, dynamika układów, inżynieria systemów, wibroakustyka

Nota biograficzna

Urodził się 22 lipca 1938 roku w Biskupicach koło Ostrowa Wielkopolskiego.

Absolwent Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu 1962, doktorat 1968 na Politechnice Poznańskiej, doktor habilitowany 1971, profesor nadzwyczajny 1977, profesor zwyczajny 1985.

Po studiach w latach 1962–1964 pracował jako asystent w Katedrze Akustyki i Teorii Drgań Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 1964 roku pracował w Politechnice Poznańskiej, na Wydziale Budowy Maszyn w Instytucie Mechaniki Stosowanej, najpierw jako starszy asystent (1964–1968), adiunkt (1968–1972), docent (1972–1977). Kierownik Zakładu Dynamiki i Wibroakustyki Maszyn od 1974 roku, wicedyrektor Instytutu Mechaniki Stosowanej w latach 1974–1981, 1983–1987 i jako dyrektor w latach 1987–1991. Kierownik studium doktoranckiego „Dynamika Maszyn” oraz studiów podyplomowych „Diagnostyka Maszyn”. Członek Senatu w latach 1978–1990. W latach 1993–1999 dziekan Wydziału Budowy Maszyn i Zarządzania.

Od wczesnych lat 70-tych podejmuje współpracę naukową i organizacyjną z liczącymi się ośrodkami naukowymi krajowymi i zagranicznymi.

Badania: dynamika układów mechanicznych liniowych i nieliniowych, dynamika układów nieciągłych i z uderzeniami, eliminacje drgań maszyn i urządzeń, minimalizacja i wibroizolacja drgań, wibroakustyka maszyn, minimalizacja i lokalizacja źródeł hałasu, wibroakustyczna diagnostyka maszyn: podstawy i zastosowania, procesory energii jako modele maszyn i systemów działaniowych. Uznawany za twórcę polskiej szkoły naukowej wibroakustycznej diagnostyki maszyn. Autor pierwszej krajowej monografii „Wibroakustyka Stosowana”.

Autor ponad 350 prac opublikowanych w czasopismach krajowych, zagranicznych i sprawozdaniach z konferencji, 14 monografii, książek i podręczników akademickich, w tym dwie („Podstawy Wibroakustycznej Diagnostyki Maszyn”, „Wibroakustyczna Diagnostyka Maszyn”) tłumaczone na język niemiecki, angielski i chiński, i jednej współautorskiej z prof. H. G. Natke na temat Holistycznej Dynamiki Systemów Mechanicznych. Autor i współautor kilkunastu patentów.

Był opiekunem ponad 150 prac dyplomowych, promotorem 17 prac doktorskich, konsultantem i opiekunem wielu habilitacji z wibroakustyki i diagnostyki.

Członek wielu organizacji, instytucji i towarzystw krajowych i zagranicznych. Wykładał na takich uczelniach, jak: RWTH – Aachen, Politechnika Brimingham, MIT – Cambridge, Uniwersytet Kaiserslautern, Uniwersytet Hanower, Shenyang Chiny, Uniwersytet Oulu. Pierwszy (1977) i wieloletni przewodniczący Zespołu Diagnostyki przy Komitecie Budowy Maszynh PAN i utworzonego w 1990 roku Polskiego Towarzystwa Diagnostyki Technicznej, Komitetu Badań Naukowych 1991–1997, 2000-2008. Od 2007 roku kierownik panelu tematycznego Bezpieczeństwo Techniczno-Technologiczne w przedsięwzięciu Foresight – Polska 2020.

Członek korespondent PAN 1994, doktor honoris causa Politechniki Szczecińskiej 1996, członek Akademii Inżynierskiej w Polsce 1998. Senat AGH 24 listopada 2004 roku nadał tytuł doktora honoris causa. Wręczenie odbyło się 16 lutego 2005 roku.

Odznaczenia i nagrody

Bibliografia

Książki

  • Diagnostyka wibroakustyczna maszyn : od sztuki pomiaru wspartej intuicją do nauki i technologii wspartej agentami diagnostycznymi. Profesor Czesław Cempel doktor honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica. Kraków 2005, s. 4–33, [foto]
  • Informator nauki polskiej 2003. T. 4A : ludzie nauki A - O. Warszawa 2003, s. 119
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 1 : A - G. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa [ca 1998], s. 207–208, [foto]

Inne