Stanisław Wojciechowski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
|||
Linia 76: | Linia 76: | ||
* Wielka Encyklopedia PWN. Red. naczelny Jan Wojnowski Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN cop. 2005 T. 29 s. 481, portr. | * Wielka Encyklopedia PWN. Red. naczelny Jan Wojnowski Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN cop. 2005 T. 29 s. 481, portr. | ||
* Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1994, nr 5, s. 18 | * Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1994, nr 5, s. 18 | ||
* Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 93 | |||
Wersja z 11:55, 16 wrz 2016
Stanisław Wojciechowski | |
---|---|
Nazwisko | Wojciechowski |
Imię / imiona | Stanisław
|
Data urodzenia | 15 marca 1869 |
Miejsce urodzenia | Kalisz |
Data śmierci | 9 kwietnia 1953 |
Miejsce śmierci | Gołąbki k. Warszawy
|
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1923 |
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za organizację sił społecznych w celu unarodowienia przemysłu polskiego |
Stanisław Wojciechowski (1869–1953)
polityk; wykładowca; działacz spółdzielczy; prezydent Rzeczypospolitej Polskiej (1922–1926)
Nota biograficzna
Urodził się 15 marca 1869 w Kaliszu. Zmarł 9 kwietnia 1953 w Gołąbkach k. Warszawy.
Od 1890 w Związku Młodzieży Polskiej „Zet” (tajnej organizacji akademickiej), od 1891 w Zjednoczeniu Robotniczym. W latach 1892–1895 i 1899–1906 przebywał na emigracji (m.in. w Wielkiej Brytanii).
Współzałożyciel Polskiej Partii Socjalistycznej, a w latach 1895–1905 członek kierownictwa tej partii. Jeden z pionierów spółdzielczości w Polsce — w latach 1911–1915 członek Zarządu Warszawskiego Związku Stowarzyszeń Spożywczych. W latach 1915–1918 przebywał w Rosji, w 1917 r. był prezesem Rady Polskiego Zjednoczenia Partyjnego w Moskwie.
W okresie 1919–1920 minister spraw wewnętrznych.
W Polsce niepodległej zbliżył się do Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”. Od 20 grudnia 1922 do 14 maja 1926 r. prezydent II Rzeczypospolitej; podał się do dymisji w wyniku zamachu majowego J. Piłsudskiego.
Po powstaniu warszawskim wraz z ludnością cywilną odosobniony w obozie pruszkowskim, po II wojnie światowej mieszkał w Gołąbkach pod Warszawą.
W latach 1920-1923 wykładowca spółdzielczości w Wyższej Szkole Handlowej (WSH) w Warszawie; 1926-1939 prof. WSH i Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Od 1927 roku dyrektor Spółdzielczego Instytutu Naukowego.
Redaktor czasopisma „Przedświt”.
Autor licznych artykułow i prac głównie na tematy spółdzielczości, autor książek: „Kooperacja w rozwoju historycznym” (1923) i „Historia spółdzielczości polskiej od 1914 roku” (1939).
W 1923 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa AGH za organizację sił społecznych w celu unarodowienia przemysłu polskiego.
Bibliografia
- Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. — Warszawa, 1996, s. 439
- Dyplom nadania DHC AGH (materiały Muzeum AGH)
- 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków : Wydawnictwa AGH 1994. [rozdz.] Doktorzy honoris causa s. [1], portr.
- Wielka Encyklopedia PWN. Red. naczelny Jan Wojnowski Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN cop. 2005 T. 29 s. 481, portr.
- Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18
- Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 93