Krystyna Gustaw: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 52: Linia 52:
== Życiorys ==
== Życiorys ==


Urodziła się 26 sierpnia 1927 r. w Strumieniu, woj. bielskie. Zmarła 27 października 2007 roku. Pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Urodziła się 26 sierpnia 1927 r. w Strumieniu, woj. bielskie. Zmarła 27 października 2007 r. Pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.


W 1948 ukończyła studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJ, specjalizacja chemia. Doktor — UJ 1956, doktor habilitowany — AGH 1974, profesor (tytuł) — 1990.
W 1948 ukończyła studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJ, specjalizacja chemia. Doktor — UJ 1956, doktor habilitowany — AGH 1974, profesor (tytuł) — 1990.

Wersja z 11:52, 27 sty 2015

Krystyna Gustaw
Krystyna Gustaw.jpg
Nazwisko Gustaw
Imię / imiona Krystyna
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab.
Data urodzenia 26 sierpnia 1927
Miejsce urodzenia Strumień
Data śmierci 27 października 2007
Dyscyplina/specjalności fizykochemia, techologia chemiczna (technologia materiałów wiążących i betonów)
Wydział Wydział Inżynierii Materiałowei i Ceramiki


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP

Prof. dr hab. Krystyna Gustaw (1927–2007)

Specjalność: fizykochemia, technologia chemiczna (technologia materiałów wiążących i betonów)


Życiorys

Urodziła się 26 sierpnia 1927 r. w Strumieniu, woj. bielskie. Zmarła 27 października 2007 r. Pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

W 1948 ukończyła studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJ, specjalizacja chemia. Doktor — UJ 1956, doktor habilitowany — AGH 1974, profesor (tytuł) — 1990.

W latach 1948–1996 pracownik naukowy Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki

Uczestniczyła w pracach Komisji Ceramicznej PAN oraz Polskiego Towarzystwa Ceramicznego. Prowadziła prace naukowo-badawcze z zakresu fizykochemii i technologii budowlanych tworzyw wiążących.

Autorka 50 publikacji naukowych, współtwórca 6 patentów.


Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi (1973), Srebrna Odznaka Zasłużonego dla Budownictwa (1976), Krzyż Kawalerski OOP (1984).


Źródło:

  • Kto jest kim w ceramice. Kraków 1999. S. 107, port.
  • Dziennik Polski 2007 nr 255 (31 X–1 XI 2007). s. 20 [nekrologi]
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 110–111