Michał Grażyński: Różnice pomiędzy wersjami

Michał Grażyński
Nazwisko	Grażyński
Imię / imiona	Michał
Tytuły / stanowiska	Dr
Data urodzenia	12 maja 1890
Miejsce urodzenia	Gdów
Data śmierci	10 grudnia 1963
Dyscyplina/specjalności	historia ;
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	1937
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za zasługi na polu utrwalenia polskości na terenie Polskiego Zagłębia

Wersja z 06:54, 7 paź 2014

Dr Michał Grażyński (1890–1963)

wojewoda śląski w latach 1929–1939, działacz polityczny i społeczny na Górnym Śląsku

Specjalność: historia

Życiorys

Urodził się 12 maja 1890 r. w Gdowie k. Myślenic. Zmarł w Londynie 10 grudnia 1965 r.

Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując doktoraty filozofii i prawa.

Podczas I wojny światowej organizator POW na Górnym Śląsku. Uczestnik II i III powstania śląskiego. W znacznym stopniu przyczynił się do wszechstronnego rozwoju Śląska. W działalności politycznej był przeciwnikiem separatyzmu dzielnicowego. Zwolennik Józefa Piłsudskiego, współorganizator Związku Naprawy Rzeczypospolitej, w 1928 r. współtwórca Narodowo-Chrześcijańskiego Zjednoczenia Pracy; zwalczany przez ChD i NPR. We wrześniu 1939 r. mianowany ministrem propagandy w rządzie F. S. Składkowskiego.

W latach 1931–1939 był przewodniczącym Związku Harcerstwa Polskiego, w latach 1946–1960 przewodniczącym Związku Harcerstwa Polskiego poza Granicami.

Od października 1939 r. we Francji, od 1940 r. na emigracji w Wielkiej Brytanii.

Bibliografia

Książki

Encyklopedia popularna PWN. — Wyd. 23 zm. i uzup. Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN 1993. s. 271
Nowa encyklopedia powszechna PWN. T. 2: D-H. Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN 1995. s. 609
Wielka encyklopedia PWN. [T.] 10: gazy cieplarniane - guna. Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN 2002. s. 408

Artykuły

Nadanie doktoratów honorowych przez Wydział Górniczy Akademii Górniczej w Krakowie. Przegląd Górniczo-Hutniczy, 1938 t. 30 nr 1 s. 1-10, fot.

Inne

Na podstawie materiałów Muzeum Historii AGH

@@ Linia 54: / Linia 54: @@
 Urodził się 12 maja 1890 r. w Gdowie k. Myślenic. Zmarł w Londynie 10 grudnia 1965 r.
+Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując doktoraty filozofii i prawa.
 Podczas I wojny światowej organizator POW na Górnym Śląsku. Uczestnik II i III powstania śląskiego. W znacznym stopniu przyczynił się do wszechstronnego rozwoju Śląska.  W działalności politycznej był przeciwnikiem separatyzmu dzielnicowego. Zwolennik Józefa  Piłsudskiego, współorganizator Związku Naprawy Rzeczypospolitej, w 1928 r. współtwórca Narodowo-Chrześcijańskiego Zjednoczenia Pracy; zwalczany przez ChD i NPR. We wrześniu 1939 r. mianowany ministrem propagandy w rządzie F. S. Składkowskiego.