Mieczysław Wincenty Radwan: Różnice pomiędzy wersjami
Danuta.Rys (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
Danuta.Rys (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
||
Linia 10: | Linia 10: | ||
|fields=metalurgia | |fields=metalurgia | ||
|function=Kierownik Katedry Historii Techniki i Nauk Technicznych | |function=Kierownik Katedry Historii Techniki i Nauk Technicznych | ||
|faculty= | |faculty=Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych | ||
|awards=Krzyż Kawalerski OOP, odznaki honorowe. | |awards=Krzyż Kawalerski OOP, odznaki honorowe. | ||
|name=Mieczysław Wincenty Radwan | |name=Mieczysław Wincenty Radwan |
Wersja z 13:20, 3 paź 2014
Mieczysław Wincenty Radwan | |
---|---|
Nazwisko | Radwan |
Imię / imiona | Mieczysław Wincenty |
Tytuły / stanowiska | Doc. inż. |
Data urodzenia | 5 kwietnia 1889 |
Miejsce urodzenia | Żarnów |
Data śmierci | 30 stycznia 1968 |
Miejsce śmierci | Kraków |
Dyscyplina/specjalności | metalurgia |
Pełnione funkcje | Kierownik Katedry Historii Techniki i Nauk Technicznych |
Wydział | Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych
|
Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, odznaki honorowe. |
Doc. inż. Mieczysław Wincenty Radwan (1889–1968)
Specjalność: metalurgia
Życiorys
Urodził się 5 kwietnia 1889 roku w osadzie Żarnów w powiecie opoczyńskim, zmarł 30 stycznia 1968 roku w Krakowie. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Studiował na Wydziale Mechanicznym Instytutu Politechnicznego w Kijowie. Pracownik przemysłu.
Od 1953 roku związany z Katedrą i Zakładem Maszyn Hutniczych na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH.Ze względu na głęboką wiedzę i znajomość urządzeń hutniczych został w 1953 r. mianowany zastępcą profesora, a od marca 1954 r. kierownikiem Katedry Maszyn Hutniczych AGH. W 1957 r. powierzono mu kierownictwo Katedry Historii Techniki i Nauk Technicznych (funkcję tę pełnił do chwili przejścia na emeryturę w 1960 r.). Również w tym roku został mianowny docentem. Założyciel Muzeum Historii AGH i Techniki w 1960 roku.
Opublikował prace z zakresu historii polskiej techniki hutniczej. Na szczególne uznanie zasługuje jego dzieło pt. „Rudy, kuźnice i huty żelaza w Polsce”, oceniane przez autorytety naukowe jako kompendium wiedzy na temat rozwoju rodzimej techniki hutniczej. Dzięki jego inicjatywie w 1960 roku w Nowej Słupi powstało Muzeum Starożytnego Hutnictwa (terenowa filia warszawskiego Muzeum Techniki NOT), które od 1965 roku nosi jego imię.
Źródło:
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. S. 128–129
- Polski Słownik Biograficzny. T. 30/1 z. 124. S. 6–10
- BIP AGH 2005 nr 139. s. 7, portr.