Stanisław Markowski: Różnice pomiędzy wersjami

Stanisław Markowski
Nazwisko	Markowski
Imię / imiona	Stanisław
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia	18 czerwca 1912
Miejsce urodzenia	Warszawa
Data śmierci	8 września 1977
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	obróbka metali skrawaniem
Pełnione funkcje	Dziekan Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH (1956–1957), Dziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH (1957-1960), (1964–1966)
Wydział	Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi

Aktualna wersja na dzień 13:46, 9 maj 2024

Prof. zw. dr inż. Stanisław Markowski (1912–1977)

Dyscyplina/specjalności: obróbka metali skrawaniem

Nota biograficzna

Urodził się 18 czerwca 1912 roku w Warszawie, zmarł 8 września 1977 roku w Krakowie. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Wieliczce.

W 1932 roku rozpoczął studia na Politechnice Gdańskiej. Okupację spędził w obozach jenieckich: początkowo w Oflagu III B - Cibórz w lubuskim, a następnie w Oflagu II C w Woldenbergu, przeznaczonym dla oficerów Wojska Polskiego. W niewoli prowadził wykłady na kursach politechnicznych dla studentów oraz oficerów lotnictwa.

Po wojnie powrócił do kraju, gdzie pracował w Wytwórni Wagonów i Mostów "Konstal" w Chorzowie. Następnie przeniósł się do Krakowa, gdzie pracował jako kierowca autobusu w Krakowskiej Spółdzielni Transportowej.

W 1946 roku objął obowiązki młodszego asystenta w Zakładzie Obróbki Mechanicznej Akademii Górniczej w Krakowie. W 1947 roku złożył egzamin dyplomowy na Wydziale Komunikacji Wydziałów Politechnicznych. Bardzo szybko też awansował: w 1947 roku został starszym asystentem, następnie w 1948 roku adiunktem. W 1954 roku został mianowany zastępcą profesora, a w 1955 roku docentem na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH.

Doktoryzował się w 1957 roku.

W latach 1956–1957 - dziekan Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH, następnie w latach 1957-1960 i 1964–1966 - dziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH. Kierownik Katedry Technologii Mechanicznej 1957-1968, zastępca dyrektora ds. naukowych w Instytucie Podstaw Budowy Maszyn 1969-1974.

W 1963 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1972 roku profesorem zwyczajnym.

Jego działalność naukowa była wszechstronna: obróbka metali skrawaniem, uzyskiwanie miedzi z nowego złoża metodami hydrometalurgicznymi, wibracyjne brykietowanie wiórów metali itp.

Autor ponad 100 publikacji, na które składają się artykuły naukowe, referaty oraz opracowania wykonane na potrzeby przemysłu. Twórca około 10 patentów, promotor 11 prac doktorskich, recenzent rozpraw doktorskich i habilitacyjnych.

Członek Komitetu Współpracy Naukowców z Robotnikami, wiceprzewodniczący i przewodniczący Sądu Koleżeńskiego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich, wiceprzewodniczący Zakładowej Organizacji Związkowej AGH, przewodniczący Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej dla Studentów AGH, przewodniczący Komisji Dyscyplinarnej dla Pracowników AGH, przewodniczący Komisji Kwalifikacyjnej dla Pomocniczych Pracowników Instytutu Obróbki Skrawaniem w Krakowie. Członek kilku sekcji i komisji PAN oraz konsultant naukowy w zakładach produkcyjnych i komisjach naukowych.

Współpracował z wieloma placówkami naukowymi i zawodowymi, m.in.: Instytutem Narzędzi i Materiałów Ściernych WNJASZ w Leningradzie, Zakładem Chemii Fizycznej PAN w Warszawie, Instytutem Mechaniki Precyzyjnej, Instytutem Elektrotechniki, Głównym Urzędem Miar i z Wojskową Akademią Techniczną w Warszawie.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Nagroda Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego za osiągnięcia naukowe

Źródła do biogramu

Książki

Engel Z.: Sześćdziesiąt lat minęło... Kraków 2012, s. 51-52, 207, 217, foto]
Materiały konferencji: Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki, Kraków, czerwiec 2002 [AGH]. Eds. Z. W. Engel, S. Wolny. Kraków 2002, s. 227, [foto]
Słownik biograficzny techników polskich. Z. 6. Red. T. Skarzyński. Warszawa 1995, s. 94
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 223
Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 625 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)

Artykuły

Sieński H.: Profesor Stanisław Markowski : tablice - pamięć wiecznie żywa - część 51. Biuletyn AGH 2017, nr 118, s. 26-28, [foto]

Inne

Akta osobowe (AGH) - Markowski Stanisław, [foto]

@@ Linia 39: / Linia 39: @@
 == Nota biograficzna ==
-Urodził się 18 czerwca 1912 roku Warszawie, zmarł 8 września 1977 roku w Krakowie. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Wieliczce
+Urodził się 18 czerwca 1912 roku w Warszawie, zmarł 8 września 1977 roku w Krakowie. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Wieliczce.
 W 1932 roku rozpoczął studia na Politechnice Gdańskiej. Okupację spędził w obozach jenieckich: początkowo w Oflagu III B - Cibórz w lubuskim, a następnie w Oflagu II C w Woldenbergu, przeznaczonym dla oficerów Wojska Polskiego. W niewoli prowadził wykłady na kursach politechnicznych dla studentów oraz oficerów lotnictwa.
@@ Linia 60: / Linia 60: @@
 Członek kilku sekcji i komisji PAN oraz konsultant naukowy w zakładach produkcyjnych i komisjach naukowych.
-Współpracował z wieloma placówkami naukowymi i zawodowymi m.in.: Instytutem Narzędzi i Materiałów Ściernych WNJASZ w Leningradzie, Zakładem Chemii Fizycznej PAN w Warszawie, Instytutem Mechaniki Precyzyjnej, Instytutem Elektrotechniki, Głównym Urzędem Miar i z Wojskową Akademią Techniczną w Warszawie.
+Współpracował z wieloma placówkami naukowymi i zawodowymi, m.in.: Instytutem Narzędzi i Materiałów Ściernych WNJASZ w Leningradzie, Zakładem Chemii Fizycznej PAN w Warszawie, Instytutem Mechaniki Precyzyjnej, Instytutem Elektrotechniki, Głównym Urzędem Miar i z Wojskową Akademią Techniczną w Warszawie.
 ==== Odznaczenia i nagrody ====