Józef Widaj: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 2: Linia 2:
|family-name=Widaj
|family-name=Widaj
|given-name=Józef
|given-name=Józef
|honorific-prefix=Prof. dr inż.
|image=Józef Widaj.jpg
|birth_date=3 kwietnia 1928
|birth_date=3 kwietnia 1928
|birth_place=Mościska
|birth_place=Mościska
|fields=inżynieria materiałowa, technologia chemiczna, ceramika szlachetna, ceramika techniczna
|faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi
}}
}}
'''Józef Widaj''' (1928-)  '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
Prof. dr inż. '''Józef Widaj''' (1928-)   


Dyscyplina/specjalności:
Dyscyplina/specjalności:inżynieria materiałowa, technologia chemiczna, ceramika szlachetna, ceramika techniczna


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==
Linia 13: Linia 18:
Urodził się 3 kwietnia 1928 roku w Mościskach koło Lwowa.
Urodził się 3 kwietnia 1928 roku w Mościskach koło Lwowa.


W 1943 roku przyjechał do Lwowa, gdzie wstąpił do Armii Krajowej. W 1946 roku krótko przebywał w Krakowie, a następnie udał się do Bytomia. Początkowo uczęszczał tam do Państwowego Gimnazjum Ceramicznego, a następnie  do Liceum Ceramicznego w Bolkowie. W 1951 roku rozpoczął studia na Wydziale Mineralnym AGH. W 1956 roku obronił dyplomową pracę magisterską, wykonaną w Zakładach Radiowych im M. Kasprzaka i w Zakładach Ceramiki Radiowej CERAD w Warszawie. W 1964 roku obronił rozprawę doktorską wykonaną w Zakładzie Ceramiki Radiowej, a w 1973 roku Rada Państwa nadała dr inż. Józefowi Widajowi – jako pierwszemu absolwentowi Wydziału Ceramicznego, tytuł profesora nadzwyczajnego nauk technicznych.Od roku 1952 inż. Józef Widaj pracował w Zakładach Radiowych Kasprzaka, a następnie w nowopowstałych Zakładach Ceramiki Radiowej „CERAD” w Warszawie, w których był głównym projektantem i pełnił wiele funkcji, między innymi głównego technologa i kierownika Biura Badawczo-Rozwojowego Ceramiki Elektronicznej.Z tego okresu Profesor może poszczycić się wieloma sukcesami badawczymi i technologicznymi. Między innymi opracował pierwszą w Polsce technologię przemysłową formowania i wypalania cienkościennych (0,2 mm) rurek ceramicznych na kondensatory. Jako pierwszy w polskim przemyśle ceramicznym zastosował technologię mielenia wibracyjnego do przygotowania mas steatytowych. Opracował technologię tworzyw tytanianowych, pozwalającą kontrolować zjawisko krystalizacji w czasie obróbki termicznej półfabrykatów kondensatorowych, co zapewniało wysoką stabilność i niezawodność produkowanych kondensatorów. Ważnym osiągnięciem było też opracowanie technologii produkcji rur porcelanowych do nawęglania, które gwarantowały stabilną jakość rezystorów węglowych.Profesor Józef Widaj zawsze był – i nadal jest – wielkim orędownikiem nawiązywania ścisłej współpracy zakładów produkcyjnych z wyższymi uczelniami m.in. poprzez otwieranie przewodów doktorskich pracownikom przemysłu i ich realizację na terenie ich macierzystych zakładów. Poprzez działanie w tym kierunku chciał wskazać samodzielnym pracownikom nauki praktyczne aspekty rozwiązywania konkretnych problemów technologicznych, którymi zainteresowane są zakłady produkcyjne. Profesor wcielał te koncepcje w życie. W wyniku jego starań, 8 pracowników Zakładów Ceramiki Radiowej i 6 pracowników Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Przemysłu Ceramicznego „POLTECER” w Pruszkowie obroniło rozprawy doktorskie.W roku 1974 został przeniesiony służbowo na Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH, gdzie zorganizował i kierował Zakładem Ceramiki Szlachetnej. Profesor Widaj doskonale zdawał sobie sprawę z tego, jak ważnym ogniwem współpracy uczelni z przemysłem są studenci. Dlatego zawsze otaczał ich szczególną opieką. Wyraźnie uwidaczniało się to w dużej ilości prac dyplomowych, realizowanych w zakładach przemysłowych. Profesor aktywnie pomagał także w adaptacji absolwentów uczelni w pracę w przemyśle. Osobiście organizował staże zawodowe, pomagał w znalezieniu pracy, a także wspierał pierwsze kroki w pracy zawodowej.Bardzo ważną inicjatywą Profesora – biorąc pod uwagę jego dążenie do zbliżenia uczelni do przemysłu – był Punkt Konsultacyjny AGH przy Zakładach Porcelany i Porcelitu w Chodzieży, którego był organizatorem i kierownikiem. Na uroczystości wręczenia dyplomów ukończenia studiów wyższych pierwszym 46. absolwentom punktu, z okazji przypadającego jubileuszu 30-lecia pracy zawodowej i naukowo-pedagogicznej, profesor został udekorowany Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Lata 1980–1992 były bodaj najtrudniejszym okresem w życiu Profesora. Poważnie chorował i w 1982 roku przeszedł na wcześniejszą emeryturę. Siła woli i charakteru Profesora pozwoliła mu jednak przezwyciężyć chorobę. Zagrożenie życia i długa rekonwalescencja spowodowały, że zweryfikował i zmienił sposób swojego życia. Niemałą rolę odegrały w nim... pszczoły. Jeszcze w czasie choroby, z nieodłączną pasją zajął się pszczelarstwem. Uważa dziś, że to pszczoły przywróciły Jemu chęć życia, szczęście i możliwość dalszego, aktywnego działania.W roku 1993 – po 12 latach przerwy – Profesor powrócił do pracy zawodowej. Został zatrudniony w Instytucie Szkła i Ceramiki w Warszawie jako Doradca Dyrektora ds. Ceramiki. Od tego czasu pełnił w Instytucie wiele innych funkcji; powrócił także do pracy badawczo-naukowej.Dorobek Profesora Widaja w zakresie opracowań naukowych i technologicznych jest znaczący. Obejmuje 2 pozycje książkowe, około 100 publikacji, 15 patentów, wiele wniosków racjonalizatorskich oraz ponad 90 opracowań, które ze względu na tematykę wojskową nie mogły być opublikowane. Prace te w większości dotyczyły technologii ceramiki specjalnej i przez wiele lat były wykorzystywane w zakładach produkcyjnych. Profesor był także promotorem 7 rozpraw doktorskich (w tym 3 obronionych z wyróżnieniem) oraz ponad 250 prac magisterskich i inżynierskich.Inicjatorami i organizatorami uroczystego spotkania w gościnnych progach Fundacji Zespołu Pieśni i Tańca „Krakus”, było Koło Stowarzyszenia Wychowanków AGH przy Instytucie Szkła, Ceramiki, Materiałów Ogniotrwałych i Budowlanych w Warszawie oraz Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Przemysłu Materiałów Budowlanych.Na uroczystość przybyli między innymi: Prorektor ds. Współpracy Profesor Józef Widajspotkanie z okazji 60-lecia pracy zawodowej
W 1943 roku przyjechał do Lwowa, gdzie wstąpił do Armii Krajowej. W 1946 roku krótko przebywał w Krakowie, a następnie udał się do Bytomia. Początkowo uczęszczał tam do Państwowego Gimnazjum Ceramicznego, a następnie  do Liceum Ceramicznego w Bolkowie. W 1951 roku rozpoczął studia na Wydziale Mineralnym AGH. W 1956 roku obronił dyplomową pracę magisterską, wykonaną w Zakładach Radiowych im M. Kasprzaka i w Zakładach Ceramiki Radiowej CERAD w Warszawie. W 1964 roku na Wydziale Ceramicznym AGH, na podstawie pracy "Wpływ parametrów technologicznych na przenikalność dielektryczną [epsilon] i współczynnik stratności dielektrycznej tg [delta] tytanianu baru oraz produkowanych na jego osnowie dielektryków ceramicznych"  wykonanej w Zakładzie Ceramiki Radiowej Rada uzyskał doktorat.
Biuletyn AGH 18 / 19-200937i Rozwoju prof. Jerzy Lis, Dziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki prof. Jan Chłopek, były rektor AGH, prof. Henryk Filcek, pierwszy Dziekan Wydziału Mineralnego prof. Adam Bielański. Tłumnie zgromadzili się także koleżanki i koledzy profesora Widaja z czasów szkolnych i studenckich, jego współpracownicy z zakładów ceramicznych, liczna rzesza wychowanków, koleżanek i kolegów.W swoim wystąpieniu profesor Józef Widaj podkreślił rolę jaką w tworzeniu Wydziału Mineralnego, a następnie – Ceramicznego odegrał profesor Adam Bielański. Profesor Widaj zwrócił również uwagę na to, że profesor Bielański był propagatorem idei ścisłej współpracy uczelni z przemysłem. Wywarło to duży wpływ na dalsze życie profesora Widaja i spowodowało, że rozwijanie współdziałania zakładów przemysłowych z uczelniami stało się jednym z głównych celów jego działalności zawodowej. Wystąpienie wzruszonego profesora zakończyła burza oklasków i życzenia składane przez wiele minut przez przybyłych gości.Spotkanie zakończyły rozmowy, podziękowania i wspomnienia przy dźwiękach lwowskich melodii, trw
W latach 1965-1973 był wykładowcą na [[Wydział Ceramiczny|Wydziale Ceramicznym]] AGH.
 
W 1973 roku został dyrektorem Zakładu Badań I Doświadczeń w Pruszkowie, który został przekształcony w Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Ceramicznego "POLTECER". W 1973 roku Rada Państwa nadała mu tytuł profesora nadzwyczajnego nauk technicznych.
 
Od roku 1952 pracował w Zakładach Radiowych Kasprzaka, a następnie w nowo powstałych Zakładach Ceramiki Radiowej "CERAD" w Warszawie, w których był głównym projektantem i pełnił wiele funkcji, między innymi głównego technologa i kierownika Biura Badawczo-Rozwojowego Ceramiki Elektronicznej.
 
W roku 1974 został przeniesiony służbowo i zatrudniony na pełnym etacie na [[Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki|Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki]] AGH, gdzie zorganizował i kierował Zakładem Ceramiki Szlachetnej.
 
Był inicjatorem powstania Punktu Konsultacyjnego AGH przy Zakładach Porcelany i Porcelitu w Chodzieży, którego był organizatorem i kierownikiem.
 
W 1982 roku przeszedł na wcześniejszą emeryturę.
 
W roku 1993 ostał zatrudniony w Instytucie Szkła i Ceramiki w Warszawie, jako doradca dyrektora ds. Ceramiki. Pełnił tam też wiele innych funkcji.
 
W latach 2004-2007 kierował pracami projektu badawczego "Farby triadowe do zdobienia płytek ceramicznych", realizowanego wspólnie z AGH i partnerami przemysłowymi, finansowanego przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa.
 
Autor ponad 100 publikacji, w tym 2 książek, 15 patentów i wielu wniosków racjonalizatorskich oraz ponad 90 opracowań, które ze względu na tematykę wojskową nie mogły być opublikowane.  
 
Promotor 7 rozpraw doktorskich oraz ponad 250 prac magisterskich i inżynierskich.
 
Członek Naczelnej Organizacji Technicznej.
 
 
==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====
[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Srebrny Krzyż Zasługi]] i wiele innych odznaczeń resortowych.


==== Bibliografia publikacji ====
==== Bibliografia publikacji ====
https://bpp.agh.edu.pl/autor/widaj-jozef-19897
 
https://badap.agh.edu.pl/autor/widaj-jozef-019897


== Źródła do biogramu ==
== Źródła do biogramu ==
Linia 24: Linia 54:
==== Książki ====
==== Książki ====


*
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 392, [foto]


==== Artykuły ====
==== Artykuły ====
Linia 31: Linia 61:
* Jaegerman Z.: Profesor Józef Widacki : spotkanie z okazji 60-lecia pracy zawodowej. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 2009, nr 18/19, s. 36-37, [foto]
* Jaegerman Z.: Profesor Józef Widacki : spotkanie z okazji 60-lecia pracy zawodowej. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 2009, nr 18/19, s. 36-37, [foto]


==== Inne ====


*


{{DEFAULTSORT:Widaj, Józef}}
{{DEFAULTSORT:Widaj, Józef}}
Linia 41: Linia 69:




 
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 10.03.2023</span>'''''
 
 
 
 
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 16.07.2019</span>'''''

Aktualna wersja na dzień 09:17, 10 mar 2023

Józef Widaj
Józef Widaj.jpg
Nazwisko Widaj
Imię / imiona Józef
Tytuły / stanowiska Prof. dr inż.
Data urodzenia 3 kwietnia 1928
Miejsce urodzenia Mościska


Dyscyplina/specjalności inżynieria materiałowa, technologia chemiczna, ceramika szlachetna, ceramika techniczna
Wydział Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi

Prof. dr inż. Józef Widaj (1928-)

Dyscyplina/specjalności:inżynieria materiałowa, technologia chemiczna, ceramika szlachetna, ceramika techniczna

Nota biograficzna

Urodził się 3 kwietnia 1928 roku w Mościskach koło Lwowa.

W 1943 roku przyjechał do Lwowa, gdzie wstąpił do Armii Krajowej. W 1946 roku krótko przebywał w Krakowie, a następnie udał się do Bytomia. Początkowo uczęszczał tam do Państwowego Gimnazjum Ceramicznego, a następnie do Liceum Ceramicznego w Bolkowie. W 1951 roku rozpoczął studia na Wydziale Mineralnym AGH. W 1956 roku obronił dyplomową pracę magisterską, wykonaną w Zakładach Radiowych im M. Kasprzaka i w Zakładach Ceramiki Radiowej CERAD w Warszawie. W 1964 roku na Wydziale Ceramicznym AGH, na podstawie pracy "Wpływ parametrów technologicznych na przenikalność dielektryczną [epsilon] i współczynnik stratności dielektrycznej tg [delta] tytanianu baru oraz produkowanych na jego osnowie dielektryków ceramicznych" wykonanej w Zakładzie Ceramiki Radiowej Rada uzyskał doktorat. W latach 1965-1973 był wykładowcą na Wydziale Ceramicznym AGH.

W 1973 roku został dyrektorem Zakładu Badań I Doświadczeń w Pruszkowie, który został przekształcony w Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Ceramicznego "POLTECER". W 1973 roku Rada Państwa nadała mu tytuł profesora nadzwyczajnego nauk technicznych.

Od roku 1952 pracował w Zakładach Radiowych Kasprzaka, a następnie w nowo powstałych Zakładach Ceramiki Radiowej "CERAD" w Warszawie, w których był głównym projektantem i pełnił wiele funkcji, między innymi głównego technologa i kierownika Biura Badawczo-Rozwojowego Ceramiki Elektronicznej.

W roku 1974 został przeniesiony służbowo i zatrudniony na pełnym etacie na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH, gdzie zorganizował i kierował Zakładem Ceramiki Szlachetnej.

Był inicjatorem powstania Punktu Konsultacyjnego AGH przy Zakładach Porcelany i Porcelitu w Chodzieży, którego był organizatorem i kierownikiem.

W 1982 roku przeszedł na wcześniejszą emeryturę.

W roku 1993 ostał zatrudniony w Instytucie Szkła i Ceramiki w Warszawie, jako doradca dyrektora ds. Ceramiki. Pełnił tam też wiele innych funkcji.

W latach 2004-2007 kierował pracami projektu badawczego "Farby triadowe do zdobienia płytek ceramicznych", realizowanego wspólnie z AGH i partnerami przemysłowymi, finansowanego przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa.

Autor ponad 100 publikacji, w tym 2 książek, 15 patentów i wielu wniosków racjonalizatorskich oraz ponad 90 opracowań, które ze względu na tematykę wojskową nie mogły być opublikowane.

Promotor 7 rozpraw doktorskich oraz ponad 250 prac magisterskich i inżynierskich.

Członek Naczelnej Organizacji Technicznej.


Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi i wiele innych odznaczeń resortowych.

Bibliografia publikacji

https://badap.agh.edu.pl/autor/widaj-jozef-019897

Źródła do biogramu

Książki

  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 392, [foto]

Artykuły

  • Jaegerman Z.: Profesor Józef Widaj - drogi życia w 80. rocznicę urodzin i 60-lecie pracy zawodowej. Szkło i Ceramika, 2009, nr 2, s. 32-36, [foto]
  • Jaegerman Z.: Profesor Józef Widacki : spotkanie z okazji 60-lecia pracy zawodowej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2009, nr 18/19, s. 36-37, [foto]


stan na dzień 10.03.2023