Władysław Żarnowski: Różnice pomiędzy wersjami

Władysław Żarnowski
Nazwisko	Żarnowski
Imię / imiona	Władysław
Tytuły / stanowiska	Dr inż.
Data urodzenia	9 października 1911
Miejsce urodzenia	Charków
Data śmierci	16 września 1965
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	metalurgia, gospodarka cieplna, budowa pieców przemysłowych
Wydział	Wydział Metalurgiczny ; ;

Aktualna wersja na dzień 11:18, 14 lut 2023

Dr inż. Władysław Żarnowski (1911-1965)

Dyscyplina/specjalności: metalurgia, gospodarka cieplna, budowa pieców przemysłowych

Nota biograficzna

Urodził się 9 października 1911 roku w Charkowie w Rosji. Zmarł 16 września 1965 roku w Krakowie i tam też pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

Był synem prof. AG Ludwika Żarnowskiego.

W 1922 roku wraz z rodziną powrócił do do Polski. W 1930 roku ukończył klasyczne gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie. W 1931 rozpoczął studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie. W trakcie studiów odbył kilkumiesięczne praktyki za granicą, głównie we Francji, Anglii i Niemczech. W 1939 roku uzyskał absolutorium. Wojna zastała go na praktyce zawodowej we Francji. Do kraju powrócił 2 września 1939 roku i rozpoczął pracę w Hucie Ostrowiec. Pracował tam przez całą okupację, kolejno na stanowiskach: pod-mistrza, asystenta, asystenta zmianowego na walcowniach i piecach martenowskich. Współdziałał czynnie z podziemnymi oddziałami ZWZ-AK Okręgu Ostrowiec. W 1944 roku został wraz z załogą Huty wywieziony na roboty do Niemiec. Uciekł z transportu i ukrywał się przez 5 miesięcy (do wyzwolenia) pod Ostrowcem. Po wyzwoleniu przez rok pracował w Hucie Stalowa Wola, a następnie powrócił do Krakowa.

W maju 1947 roku uzyskał stopień magistra inżyniera metalurga.

Po uzyskaniu dyplomu, przez dwa lata (1947-1948) pracował jako starszy projektant w Biprohucie (Wydział Projektowania Hutniczego) w Zabrzu, a następnie w Biurze Projektowania Nowej Huty w Gliwicach na stanowisku kierownika Wydziału Konstrukcyjnego. W 1949 roku wraz z Biurem przeniósł się do Krakowa, pełniąc funkcje kierownika Wydziału Piecowego.

W roku akademickim 1953/1954 w Akademii Górniczo-Hutniczej wykładał następujące zagadnienie: urządzenia hutnicze w stalowni. W październiku 1955 roku rozpoczął pracę w AGH jako starszy asystent w Katedrze i Zakładzie Gospodarki Cieplnej Wydziału Metalurgicznego. 19 grudnia 1961 roku obronił pracę doktorską "Nagrzewanie wsadu dla walcowni drobnych przy zmiennym jego zapotrzebowaniu przez walcownie" i uzyskał stopień doktora nauk technicznych. W latach 1956-1964 pracował jako adiunkt.

Wykładał również w wieczorowej Szkole Inżynierskiej w Katowicach.

Znając biegle języki obce (angielski, francuski, niemiecki i rosyjski) korzystał z literatury obcej przy rozwiązywaniu problemów cieplnych w pracach dla przemysłu oraz w przygotowaniach wykładów.

Równolegle z zajęciami dydaktycznymi prowadził szereg prac badawczych dla przemysłu, m.in.: „Współpraca pieca martenowskiego z kotłem utylizatorem”, "Modernizacja pieców stopowych do produkcji fenolu”, „Analiza zanieczyszczenia środowiska gazem wielkopiecowym”. Współpracował m.in. z Zakładami Mechanicznymi "Łabędy" w Gliwicach, Hutą "Zabrze", Hutą "Stalowa Wola" i Hutą im. Lenina w Krakowie. Był również konsultantem naukowym w Biprostalu.

Autor 40 publikacji i 5 patentów.

Od 1945 roku był członkiem Naczelnej Organizacji Technicznej, w 1950 roku został wiceprzewodniczącym koła krakowskiego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego, a po linii zaś swoich zainteresowań humanistycznych był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie.

W latach 1938-1939 był prezesem Stowarzyszenia Studentów Akademii Górniczej.

Odznaczenia i nagrody

Odznaka "Budowniczy Huty im. Lenina", Odznaka "Budowniczy Nowej Huty" oraz kilkakrotnie Nagrody rektora AGH

Źródła do biogramu

Książki

[Skład Osobowy AGH … 1955/56]. Kraków 1956, s. 155, 268
[Skład Osobowy AGH … 1964/65]. Kraków 1965, s. 100
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 419
Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 174, 226, 363, 588, 628 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)

Artykuły

Nowakowski A., Wnęk Z.: Wspomnienia o zmarłych profesorach Wydziału : Dr inż. Władysław Żarnowski (1911-1965). Zeszyty Naukowe AGH ; nr 367. [Seria] Metalurgia i Odlewnictwo 1973, z. 51, s. 48-49

Inne

Dr inż. Władysław Żarnowski (1911-1965). [online] [przeglądany 16.01.2019]. Dostępny w: http://www.200lathutywostrowcu.pl/sylwetki/dr-inz-wladyslaw-zarnowski-1911-1965/

@@ Linia 8: / Linia 8: @@
 |death_date=16 września 1965
 |death_place=Kraków
-|fields=metalurgia, gospodarka cieplna, Budowa pieców przemysłowych
+|fields=metalurgia, gospodarka cieplna, budowa pieców przemysłowych
-|faculty=Wydział Metalurgiczny,
+|faculty=Wydział Metalurgiczny
 }}
-Dr inż. '''Władysław Żarnowski''' (1911-1965) '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
+Dr inż. '''Władysław Żarnowski''' (1911-1965)
-Dyscyplina/specjalności: metalurgia, gospodarka cieplna, budowa pieców
+Dyscyplina/specjalności: metalurgia, gospodarka cieplna, budowa pieców przemysłowych
 == Nota biograficzna ==
-Urodził się 9 października 1911 roku w Charkowie w Rosji. Zmarł 16 września 1965 roku w Krakowie i tam też pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
+Urodził się 9 października 1911 roku w Charkowie w Rosji. Zmarł 16 września 1965 roku w Krakowie i tam też pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
 Był synem prof. AG Ludwika Żarnowskiego.
 W 1922 roku wraz z rodziną powrócił do do Polski.
-W 1930 roku ukończył klasyczne gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie. W 1931 rozpoczął  studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie. W trakcie studiów odbył kilkumiesięczne praktyki za granicą, głównie we Francji, Anglii i Niemczech. W 1939 roku uzyskał absolutorium. Wojna zastała go na praktyce zawodowej we Francji. Do kraju powrócił 2 września 1939 roku i rozpoczął pracę w Hucie Ostrowiec. Pracował tam przez całą okupację, kolejno na stanowiskach: pod-mistrza, asystenta, asystenta zmianowego na walcowniach i piecach martenowskich. Współdziała czynnie z podziemnymi oddziałami ZWZ-AK Okręgu Ostrowiec.
+W 1930 roku ukończył klasyczne gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie. W 1931 rozpoczął  studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie. W trakcie studiów odbył kilkumiesięczne praktyki za granicą, głównie we Francji, Anglii i Niemczech. W 1939 roku uzyskał absolutorium. Wojna zastała go na praktyce zawodowej we Francji. Do kraju powrócił 2 września 1939 roku i rozpoczął pracę w Hucie Ostrowiec. Pracował tam przez całą okupację, kolejno na stanowiskach: pod-mistrza, asystenta, asystenta zmianowego na walcowniach i piecach martenowskich. Współdziałał czynnie z podziemnymi oddziałami ZWZ-AK Okręgu Ostrowiec. W 1944 roku został wraz z załogą Huty wywieziony na roboty do Niemiec. Uciekł z transportu i ukrywał się przez 5 miesięcy (do wyzwolenia) pod Ostrowcem. Po wyzwoleniu przez rok pracował w Hucie Stalowa Wola, a następnie powrócił do Krakowa.
-W 1944 roku został wraz z załogą Huty wywieziony na roboty do Niemiec. Uciekł z transportu i ukrywał się przez 5 miesięcy (do wyzwolenia) pod Ostrowcem. Po wyzwoleniu przez rok  pracował w Hucie Stalowa Wola, a następnie powrócił  do Krakowa.
 W maju 1947 roku uzyskał stopień magistra inżyniera metalurga.
-Po uzyskaniu dyplomu, przez dwa lata (1947-1948,) pracował jako starszy projektant w Biprohucie (Wydział Projektowania Hutniczego) w Zabrzu, a następnie w Biurze Projektowania Nowej Huty w Gliwicach na stanowisku kierownika Wydziału Konstrukcyjnego. W 1949 roku wraz z Biurem przeniósł się do Krakowa, pełniąc funkcje kierownika Wydziału Piecowego.
+Po uzyskaniu dyplomu, przez dwa lata (1947-1948) pracował jako starszy projektant w Biprohucie (Wydział Projektowania Hutniczego) w Zabrzu, a następnie w Biurze Projektowania Nowej Huty w Gliwicach na stanowisku kierownika Wydziału Konstrukcyjnego. W 1949 roku wraz z Biurem przeniósł się do Krakowa, pełniąc funkcje kierownika Wydziału Piecowego.
 W roku akademickim 1953/1954 w Akademii Górniczo-Hutniczej wykładał następujące zagadnienie: urządzenia hutnicze w stalowni. W październiku 1955 roku rozpoczął pracę w AGH jako starszy asystent w Katedrze i Zakładzie Gospodarki Cieplnej [[Wydział Metalurgiczny|Wydziału Metalurgicznego]]. 19 grudnia 1961 roku obronił pracę doktorską "Nagrzewanie wsadu dla walcowni drobnych przy zmiennym jego zapotrzebowaniu przez walcownie" i uzyskał stopień doktora nauk technicznych. W latach 1956-1964 pracował jako adiunkt.
@@ Linia 32: / Linia 32: @@
 Wykładał również w wieczorowej Szkole Inżynierskiej w Katowicach.
 Znając biegle języki obce (angielski, francuski, niemiecki i rosyjski) korzystał z literatury obcej przy rozwiązywaniu problemów cieplnych w pracach dla przemysłu oraz w przygotowaniach wykładów.
-Równolegle z zajęciami dydaktycznymi prowadził szereg prac badawczych dla przemysłu, m.in.: „Współpraca pieca martenowskiego z kotłem utylizatorem”, Modernizacja pieców stopowych do produkcji fenolu”, „Analiza zanieczyszczenia środowiska gazem wielkopiecowym”. Współpracował m.in. z Zakładami Mechanicznymi "Łabędy" w Gliwicach, Hutą "Zabrze", Hutą "Stalowa Wola" i Hutą im. Lenina w Krakowie. Był również konsultantem naukowym w Biprostalu.
+Równolegle z zajęciami dydaktycznymi prowadził szereg prac badawczych dla przemysłu, m.in.: „Współpraca pieca martenowskiego z kotłem utylizatorem”, "Modernizacja pieców stopowych do produkcji fenolu”, „Analiza zanieczyszczenia środowiska gazem wielkopiecowym”. Współpracował m.in. z Zakładami Mechanicznymi "Łabędy" w Gliwicach, Hutą "Zabrze", Hutą "Stalowa Wola" i Hutą im. Lenina w Krakowie. Był również konsultantem naukowym w Biprostalu.
 Autor 40 publikacji i 5 patentów.
 Od 1945 roku był członkiem Naczelnej Organizacji Technicznej, w 1950 roku został wiceprzewodniczącym koła krakowskiego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego, a po linii zaś swoich zainteresowań humanistycznych był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie.
-W latach 1938-1939  był prezesem Stowarzyszenia Studentów Akademii Górniczej.
+W latach 1938-1939 był prezesem Stowarzyszenia Studentów Akademii Górniczej.
 ==== Odznaczenia i nagrody ====
-Odznaka "Budowniczy Huty im. Lenina", Odznaka "Budowniczy Nowej Huty" oraz kilkakrotnie Nagrody rektora AGH.
+Odznaka "Budowniczy Huty im. Lenina", Odznaka "Budowniczy Nowej Huty" oraz kilkakrotnie Nagrody rektora AGH
 == Źródła do biogramu ==
 ==== Książki ====
 * [Skład Osobowy AGH … 1955/56]. Kraków 1956, s. 155, 268
 * [Skład Osobowy AGH … 1964/65]. Kraków 1965, s. 100
@@ Linia 54: / Linia 56: @@
 ==== Artykuły ====
 * Nowakowski A., Wnęk Z.: Wspomnienia o zmarłych profesorach Wydziału : Dr inż. Władysław Żarnowski (1911-1965). ''Zeszyty Naukowe AGH'' ; nr 367. [Seria] ''Metalurgia i Odlewnictwo'' 1973, z. 51, s. 48-49
 ==== Inne ====
 Dr inż. Władysław Żarnowski (1911-1965). [online] [przeglądany 16.01.2019]. Dostępny w: http://www.200lathutywostrowcu.pl/sylwetki/dr-inz-wladyslaw-zarnowski-1911-1965/
 {{DEFAULTSORT:Żarnowski, Władysław}}
 [[Category:Biogramy]]