Tomisław Marian Morawski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 42 wersji utworzonych przez 6 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox dhc
{{Infobox scientist
| name = Tomisław Morawski
|family-name=Morawski
| image = morawski.jpg
|given-name=Tomisław Marian
| family-name = Morawski
|honorific-prefix=Inż.
| given-name = Tomisław
|image=Tomislaw_Morawski.jpg
| additional-name =
|birth_date=31 lipca 1881
| honorific-prefix = Inż.
|birth_place=Rudniczysko
| honorific-suffix =
|death_date=17 marca 1946
| native_name =
|death_place=Tuluza
| native_name_lang =
|fields=górnictwo
| image = morawski.jpg
|dhc_year=1937
| image_size = 9547
|dhc_reason=za wybitne zasługi dla polskiego przemysłu górniczego
| alt =
|honorAGH=Doktor Honoris Causa AGH
| caption =
|name=Tomisław Morawski
| birth_date = 1881
|image_size=9547
| birth_place =  
| death_date = 1946
| death_place =  
| resting_place =
| resting_place_coordinates =
| other_names =
| residence =
| citizenship =
| nationality =
| fields =  
| workplaces =
| alma_mater =
| thesis_title =
| thesis_url =
| thesis_year =
| doctoral_advisor =
| academic_advisors =
| doctoral_students =
| notable_students =
| known_for =
| author_abbrev_bot =
| author_abbrev_zoo =
| influences =
| influenced =
| awards =
| signature =
| signature_alt =
| website =
| footnotes =
| spouse =
| children =
| dhc_year = 1937
| dhc_reason = za wybitne zasługi dla polskiego przemysłu górniczego
}}
}}
Inż. '''Tomisław Morawski''' (1881-1946)
Inż. '''Tomisław Marian Morawski''' (1881–1946)


Urodził się w Rudniczysku (pow. Kępno), zmarł w Tuluzie. W l. 1900-1904 studiował w Akademii Górniczej we Freibergu uzyskując dyplom inżyniera górniczego i mierniczego. Podczas stusiów odbywał praktyki w kopalniach saskich, następnie pracował jako sztygar w kopalni węgla kamiennego w Westfalii oraz Zeissholz.
Dyscyplina/specjalności: górnictwo


W l. 1912-1919 był dyrektorem kopalni węgla brunatnego w Węglińcu. W 1919 r. przeszedł do pracy w Ministerstwie Przemysłu i Handlu w Warszawie, gdzie był kierownikiem Wydziału Spraw Śląskich, później dyrektorem Głównej Dyrekcji Państwowych Zakładów Górniczych i Hutniczych.
== Nota biograficzna ==
Urodził się 31 lipca 1881 roku w Rudniczysku (powiat Kępno). Zmarł w Tuluzie 17 marca 1946 roku.


W 1920 r. brał udział w wojnie polsko-radzieckiej, w latach 1922-24 był wiceprezesem Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach (zmodernizował przepisy górniczo-policyjne, dodając paragrafy o zapobieganiu wybuchom metanu i pyłu węglowego).
W latach 1900–1904 studiował w Akademii Górniczej we Freibergu, gdzie uzyskał dyplom inżyniera górniczego i mierniczego. Podczas studiów odbywał praktyki w kopalniach saskich, następnie pracował jako sztygar w kopalni węgla kamiennego w Westfalii oraz Zeissholz.


W l. 1924-31 był generalnym dyrektorem Spółki Akcyjnej "Lignoza" w Katowicach. Ponadto pełnił funkcje: wiceprezesa Unii Polskiego Przemysłu Górniczo-Hutniczego, wiceprezesa Komitetu Wykonawczego Polskiej Konwencji Węglowej, był członkiem zarządu Izby Przemysłowo-Handlowej w Katowicach, prezesem rad nadzorczych i technicznych spółek węglowych.
W latach 1912–1919 był dyrektorem kopalni węgla brunatnego w Węglińcu. W 1919 roku przeszedł do pracy w Ministerstwie Przemysłu i Handlu w Warszawie, gdzie był kierownikiem Wydziału Spraw Śląskich, później dyrektorem Głównej Dyrekcji Państwowych Zakładów Górniczych i Hutniczych.


We wrześniu 1939 roku wyjechał przez Rumunię do Francji, gdzie zamieszkał w Tuluzie i pracował w tamtejszym Czerwonym Krzyżu.
W latach 1922–1924 był wiceprezesem Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach, następnie generalnym dyrektorem Spółki Akcyjnej „Lignoza” w Katowicach (1924–1931). Pełnił ponadto  funkcje: wiceprezesa Unii Polskiego Przemysłu Górniczo-Hutniczego, wiceprezesa Komitetu Wykonawczego Polskiej Konwencji Węglowej, był członkiem zarządu Izby Przemysłowo-Handlowej w Katowicach, prezesem rad nadzorczych i technicznych spółek węglowych.
W latach 1931-1939 pełnił funkcję dyrektora generalnego Rybnickiego Gwarectwa Węglowego.


Źródło:
W 1937 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Górniczej w Krakowie za wybitne zasługi dla polskiego przemysłu górniczego.
* Polski Słownik Biograficzny. T. 21/4 z. 91. Wrocław 1976. S. 752


We wrześniu 1939 roku wyjechał do Francji, gdzie zamieszkał w Tuluzie i pracował w tamtejszym Czerwonym Krzyżu.


{{DEFAULTSORT:Morawski, Tomisław }}
Opracował, wraz z prezesem Wyższego Urzędu Górniczego Zygmuntem Malawskim, "Niemiecko-polski popularny słownik górniczy".
[[Category:Doktorzy honoris causa]]
 
== Źródła do biogramu ==
==== Książki ====
* 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1994. [Rozdz.] Doktorzy honoris causa,  s. [2], [foto]
* Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 96
*  Polski Słownik Biograficzny. T. 21/4, z. 91 : Molicki Antoni - Morsztyn Władysław. Wrocław [etc.] 1976, s. 752
 
==== Artykuły ====
* Nadanie doktoratów honorowych przez Wydział Górniczy Akademii Górniczej w Krakowie. ''Przegląd Górniczo-Hutniczy'' 1938, T. 30, nr 1 s. 1-10, [foto]
* Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1994, nr 5, s. 18
 
 
 
 
{{DEFAULTSORT:Morawski, Tomisław Marian}}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Doktorzy honoris causa AGH]]

Aktualna wersja na dzień 10:45, 4 cze 2024

Tomisław Marian Morawski
Tomislaw Morawski.jpg
Nazwisko Morawski
Imię / imiona Tomisław Marian
Tytuły / stanowiska Inż.
Tytuły honorowe AGH Doktor Honoris Causa AGH
Data urodzenia 31 lipca 1881
Miejsce urodzenia Rudniczysko
Data śmierci 17 marca 1946
Miejsce śmierci Tuluza
Dyscyplina/specjalności górnictwo


Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 1937
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za wybitne zasługi dla polskiego przemysłu górniczego

Inż. Tomisław Marian Morawski (1881–1946)

Dyscyplina/specjalności: górnictwo

Nota biograficzna

Urodził się 31 lipca 1881 roku w Rudniczysku (powiat Kępno). Zmarł w Tuluzie 17 marca 1946 roku.

W latach 1900–1904 studiował w Akademii Górniczej we Freibergu, gdzie uzyskał dyplom inżyniera górniczego i mierniczego. Podczas studiów odbywał praktyki w kopalniach saskich, następnie pracował jako sztygar w kopalni węgla kamiennego w Westfalii oraz Zeissholz.

W latach 1912–1919 był dyrektorem kopalni węgla brunatnego w Węglińcu. W 1919 roku przeszedł do pracy w Ministerstwie Przemysłu i Handlu w Warszawie, gdzie był kierownikiem Wydziału Spraw Śląskich, później dyrektorem Głównej Dyrekcji Państwowych Zakładów Górniczych i Hutniczych.

W latach 1922–1924 był wiceprezesem Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach, następnie generalnym dyrektorem Spółki Akcyjnej „Lignoza” w Katowicach (1924–1931). Pełnił ponadto funkcje: wiceprezesa Unii Polskiego Przemysłu Górniczo-Hutniczego, wiceprezesa Komitetu Wykonawczego Polskiej Konwencji Węglowej, był członkiem zarządu Izby Przemysłowo-Handlowej w Katowicach, prezesem rad nadzorczych i technicznych spółek węglowych. W latach 1931-1939 pełnił funkcję dyrektora generalnego Rybnickiego Gwarectwa Węglowego.

W 1937 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Górniczej w Krakowie za wybitne zasługi dla polskiego przemysłu górniczego.

We wrześniu 1939 roku wyjechał do Francji, gdzie zamieszkał w Tuluzie i pracował w tamtejszym Czerwonym Krzyżu.

Opracował, wraz z prezesem Wyższego Urzędu Górniczego Zygmuntem Malawskim, "Niemiecko-polski popularny słownik górniczy".

Źródła do biogramu

Książki

  • 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1994. [Rozdz.] Doktorzy honoris causa, s. [2], [foto]
  • Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 96
  • Polski Słownik Biograficzny. T. 21/4, z. 91 : Molicki Antoni - Morsztyn Władysław. Wrocław [etc.] 1976, s. 752

Artykuły

  • Nadanie doktoratów honorowych przez Wydział Górniczy Akademii Górniczej w Krakowie. Przegląd Górniczo-Hutniczy 1938, T. 30, nr 1 s. 1-10, [foto]
  • Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18