Henryk Tur: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
(Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
Linia 11: | Linia 11: | ||
|faculty=Wydział Górniczy | |faculty=Wydział Górniczy | ||
|name=Henryk Tur | |name=Henryk Tur | ||
|image_size=6028 | |image_size=6028 | ||
}} | }} | ||
Adiunkt mgr inż. '''Henryk Tur''' (1925–1958) | Adiunkt mgr inż. '''Henryk Tur''' (1925–1958) | ||
Linia 51: | Linia 19: | ||
== Nota biograficzna == | == Nota biograficzna == | ||
Urodził się 11 grudnia 1925 roku we wsi Rokitno (woj. lubelskie), zmarł tragicznie 4 lipca 1958 roku w Krakowie. | Urodził się 11 grudnia 1925 roku we wsi Rokitno (woj. lubelskie), zmarł tragicznie 4 lipca 1958 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim. | ||
Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1946 roku zdał egzamin konkursowy na Wydział Mechaniczny Politechniki Gdańskiej, jednak po kilku tygodniach przeniósł się na Akademię Górniczą w Krakowie. W 1951 roku uzyskał dyplom magistra górnika. Już w czasie studiów pracował w Katedrze Mechaniki Górniczej [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]]. Tutaj szybko awansował, przechodząc kolejno stanowiska: | Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1946 roku zdał egzamin konkursowy na Wydział Mechaniczny Politechniki Gdańskiej, jednak po kilku tygodniach przeniósł się na Akademię Górniczą w Krakowie. W 1951 roku uzyskał dyplom magistra górnika. | ||
Już w czasie studiów pracował w Katedrze Mechaniki Górniczej [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]]. Tutaj szybko awansował, przechodząc kolejno stanowiska: zastępca asystenta, asystent, starszy asystent, a od 1954 roku adiunkt. | |||
Jego główną tematyką badawczą były zagadnienia współpracy obudowy wyrobisk z górotworem. | Jego główną tematyką badawczą były zagadnienia współpracy obudowy wyrobisk z górotworem. | ||
== | == Źródła do biogramu == | ||
====Książki==== | ====Książki==== | ||
* Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2019. Oprac. H. Sieński. Kraków 2019, s. 230-231, [foto] | |||
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 210, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4) | * Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 210, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4) | ||
{{DEFAULTSORT:Tur, Henryk }} | {{DEFAULTSORT:Tur, Henryk }} | ||
[[Category:Biogramy]] | [[Category:Biogramy]] |
Aktualna wersja na dzień 08:11, 27 lut 2023
Henryk Tur | |
---|---|
Nazwisko | Tur |
Imię / imiona | Henryk |
Tytuły / stanowiska | Adiunkt mgr inż. |
Data urodzenia | 11 grudnia 1925 |
Miejsce urodzenia | Rokitno |
Data śmierci | 4 lipca 1958 |
Miejsce śmierci | Kraków |
Dyscyplina/specjalności | górnictwo |
Wydział | Wydział Górniczy
|
Adiunkt mgr inż. Henryk Tur (1925–1958)
Dyscyplina/specjalności: górnictwo
Nota biograficzna
Urodził się 11 grudnia 1925 roku we wsi Rokitno (woj. lubelskie), zmarł tragicznie 4 lipca 1958 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1946 roku zdał egzamin konkursowy na Wydział Mechaniczny Politechniki Gdańskiej, jednak po kilku tygodniach przeniósł się na Akademię Górniczą w Krakowie. W 1951 roku uzyskał dyplom magistra górnika.
Już w czasie studiów pracował w Katedrze Mechaniki Górniczej Wydziału Górniczego. Tutaj szybko awansował, przechodząc kolejno stanowiska: zastępca asystenta, asystent, starszy asystent, a od 1954 roku adiunkt.
Jego główną tematyką badawczą były zagadnienia współpracy obudowy wyrobisk z górotworem.
Źródła do biogramu
Książki
- Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2019. Oprac. H. Sieński. Kraków 2019, s. 230-231, [foto]
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 210, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)