Leon Winogradow: Różnice pomiędzy wersjami

Leon Winogradow
Nazwisko	Winogradow
Imię / imiona	Leon
Tytuły / stanowiska	Prof. dr inż.
Data urodzenia	15 kwietnia 1899
Miejsce urodzenia	Warszawa
Data śmierci	4 października 1976
Miejsce śmierci	Warszawa
Dyscyplina/specjalności	ceramika szlachetna
Pełnione funkcje	Kierownik Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH
Wydział	Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi

Aktualna wersja na dzień 10:49, 26 sty 2024

Prof. dr inż. Leon Winogradow (1899-1976)

Dyscyplina/specjalności: ceramika szlachetna

Nota biograficzna

Urodził się 15 kwietnia 1899 roku w Warszawie. Zmarł 4 października 1976 roku w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Studiował na Wydziale Mechanicznym Instytutu Technologicznego w Charkowie i Wydziale Chemii Politechniki Gdańskiej.

W 1925 roku uzyskał doktorat.

W latach 1923-25 był asystentem w Instytucie Chemii Nieorganicznej Politechniki Gdańskiej.

W latach 1925-27 przebywał w Czechosłowacji, gdzie uczestniczył w wyższym kursie ceramiki. Po powrocie do Polski pracował w zakładach ceramicznych m.in. Fabryce Fajansu i Porcelany w Nowym Dworze Mazowieckim, pełniąc funkcje dyrektora technicznego.

W latach 1947-50 pełnił funkcję doradcy, a następnie dyrektora branży Ceramiki Szlachetnej w Centralnym Zarządzie Przemysłu Mineralnego w Warszawie, zaś po jego reorganizacji w latach 1950-51 był doradcą technicznym w Centralnym Zarządzie Przemysłu Ceramicznego i Szklarskiego.

W latach 1951-58 pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. naukowo-badawczych w Instytucie Technologii Krzemianów w Warszawie, przekształconym następnie w Instytut Przemysłu Szkła i Ceramiki.

W 1952 roku został wykładowcą, a w 1953 roku zastępcą profesora i kierownikiem Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany Wydziału Ceramicznego AGH.

W 1955 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1967 roku otrzymał tytuł profesora.

Był ekspertem Departamentu Pomocy Technicznej ONZ, autorem lub współautorem wielu patentów. Prowadził prace badawcze z zakresu przemysłowej ceramiki szlachetnej, materiałów budowlanych i ściernych. Współautor pracy "Polska Porcelana".

Członek wielu towarzystw naukowych.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, odznaki honorowe

Źródła do biogramu

Książki

Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 42-43
Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. Red. A. Jakubowska. Warszawa 1989, s. 162–163
Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 628 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)

@@ Linia 2: / Linia 2: @@
 |family-name=Winogradow
 |given-name=Leon
-|honorific-prefix=Prof. zw. dr inż.
+|honorific-prefix=Prof. dr inż.
 |birth_date=15 kwietnia 1899
 |birth_place=Warszawa
+|image=
 |death_date=4 października 1976
 |death_place=Warszawa
-|fields=technologia ceramiki szlachetnej, szkła i materiałów ściernych
+|fields=ceramika szlachetna
 |function=Kierownik Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH
 |faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
-|awards=Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi
+|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi
 |name=Leon Winogradow
-|honorific-suffix=
-|native_name=
-|native_name_lang=
-|image_size=
-|alt=
-|caption=
-|resting_place=
-|resting_place_coordinates=
-|other_names=
-|residence=
-|citizenship=
-|nationality=
-|workplaces=
-|alma_mater=
-|thesis_title=
-|thesis_url=
-|thesis_year=
-|doctoral_advisor=
-|academic_advisors=
-|doctoral_students=
-|notable_students=
-|known_for=
-|varia=
-|author_abbrev_bot=
-|author_abbrev_zoo=
-|influences=
-|influenced=
-|signature=
-|signature_alt=
-|website=
-|footnotes=
-|spouse=
-|children=
 }}
-{{Funkcja
+Prof. dr inż. '''Leon Winogradow''' (1899-1976)
-|Stanowisko=Kierownik Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH
-|Jednostka=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
-|Rok_od=1953
-}}
-Prof. zw. dr inż. '''Leon Winogradow''' (1899–1976)
-Dyscyplina/specjalności: technologia ceramiki szlachetnej, szkła i materiałów ściernych
+Dyscyplina/specjalności: ceramika szlachetna
 == Nota biograficzna ==
-Urodził się 15 kwietnia 1899 roku w Warszawie, zmarł 4 października 1976 roku w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
+Urodził się 15 kwietnia 1899 roku w Warszawie. Zmarł 4 października 1976 roku w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
 Studiował na Wydziale Mechanicznym Instytutu Technologicznego w Charkowie i Wydziale Chemii Politechniki Gdańskiej.
-W 1925 roku uzyskał doktorat. W 1955 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1967 roku — zwyczajnym.
+W 1925 roku uzyskał doktorat.
 W latach 1923-25 był asystentem w Instytucie Chemii Nieorganicznej Politechniki Gdańskiej.
-W latach 1925–27 przebywał w Czechosłowacji, gdzie uczestniczył w wyższym kursie ceramiki. Po powrocie do Polski pracował w zakładach ceramicznych m.in. Fabryce Fajansu i Porcelany w Nowym Dworze Mazowieckim, pełniąc funkcje dyrektora technicznego.
+W latach 1925-27 przebywał w Czechosłowacji, gdzie uczestniczył w wyższym kursie ceramiki. Po powrocie do Polski pracował w zakładach ceramicznych m.in. Fabryce Fajansu i Porcelany w Nowym Dworze Mazowieckim, pełniąc funkcje dyrektora technicznego.
-W latach 1947-50 pełnił funkcję doradcy, a następnie dyrektora branży Ceramiki Szlachetnej w Centralnym Zarządzie Przemysłu Mineralnego w Warszawie, zaś po jego reorganizacji w latach 1950-51 był doradcą technicznym w Centralnym Zarządzie Przemysłu Ceramicznego i Szklarskiego. W latach 1951-58 pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. naukowo-badawczych w Instytucie Technologii Krzemianów w Warszawie, przekształconym następnie w Instytut Przemysłu Szkła i Ceramiki.
+W latach 1947-50 pełnił funkcję doradcy, a następnie dyrektora branży Ceramiki Szlachetnej w Centralnym Zarządzie Przemysłu Mineralnego w Warszawie, zaś po jego reorganizacji w latach 1950-51 był doradcą technicznym w Centralnym Zarządzie Przemysłu Ceramicznego i Szklarskiego.
-W 1952 roku został wykładowcą, a w 1953 oku. zastępcą profesora i kierownikiem Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany na [[Wydział Ceramiczny|Wydziale Ceramicznym]] AGH.
+W latach 1951-58 pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. naukowo-badawczych w Instytucie Technologii Krzemianów w Warszawie, przekształconym następnie w Instytut Przemysłu Szkła i Ceramiki.
+W 1952 roku został wykładowcą, a w 1953 roku zastępcą profesora i kierownikiem Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany [[Wydział Ceramiczny|Wydziału Ceramicznego]] AGH.
+W 1955 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1967 roku otrzymał tytuł profesora.
 Był ekspertem Departamentu Pomocy Technicznej ONZ, autorem lub współautorem wielu patentów. Prowadził prace badawcze z zakresu przemysłowej ceramiki szlachetnej, materiałów budowlanych i ściernych. Współautor pracy "Polska Porcelana".
@@ Linia 75: / Linia 44: @@
 ==== Odznaczenia i nagrody ====
-[[Krzyż Kawalerski OOP]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], odznaki honorowe.
+[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], odznaki honorowe
+== Źródła do biogramu ==
-== Bibliografia ==
 ====Książki====
-* Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. Kraków 1999, s. 42-43
+* Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 42-43
 * Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. Red. A. Jakubowska. Warszawa 1989, s. 162–163
 * Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 628 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)