Ludwik Żarnowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 31 wersji utworzonych przez 6 użytkowników)
Linia 8: Linia 8:
|death_date=2 grudnia 1953
|death_date=2 grudnia 1953
|death_place=Łódź
|death_place=Łódź
|fields=walcownictwo i kuźnictwo
|fields=metalurgia, walcownictwo, kuźnictwo
|function=Kierownik Zakładu Maszyn Hutniczych AG (1936–38)
|function=Kierownik Zakładu Maszyn Hutniczych WH AG (1936–1938)
|faculty=Wydział Hutniczy
|faculty=Wydział Hutniczy
|name=Ludwik Żarnowski
|name=Ludwik Żarnowski
|honorific-suffix=
|native_name=
|native_name_lang=
|image_size=6557
|image_size=6557
|alt=
|caption=
|resting_place=
|resting_place_coordinates=
|other_names=
|residence=
|citizenship=
|nationality=
|workplaces=
|alma_mater=
|thesis_title=
|thesis_url=
|thesis_year=
|doctoral_advisor=
|academic_advisors=
|doctoral_students=
|notable_students=
|known_for=
|varia=
|author_abbrev_bot=
|author_abbrev_zoo=
|influences=
|influenced=
|signature=
|signature_alt=
|website=
|footnotes=
|spouse=
|children=
}}
}}
Prof. zw. inż. '''Ludwik Żarnowski''' (1877–1953)
Prof. zw. inż. '''Ludwik Żarnowski''' (1877–1953)


Specjalność: walcownictwo i kuźnictwo
Dyscyplina/specjalności: metalurgia, walcownictwo, kuźnictwo


== Życiorys ==
== Nota biograficzna ==
Urodził się 25 października 1877 roku we wsi Zeloma na Ukrainie, zmarł 2 grudnia 1953 roku w Łodzi. Był synem powstańca z 1863 roku, zesłanego na Sybir. W 1900 roku ukończył Instytut Technologiczny w Petersburgu z dyplomem inżyniera technologa. Pracował początkowo jako asystent szefa wielkich pieców w hucie Częstochowa. W 1902 roku został starszym asystentem Katedry Wytrzymałości Materiałów Politechniki Warszawskiej. Ze względów politycznych (aresztowany w 1903 roku z powodu przynależności do PPS), zmuszony był opuścić Politechnikę i Warszawę. W roku 1904 objął stanowisko konstruktora w Zakładach Hutniczych Południowo- Rosyjskiego Towarzystwa Metalurgicznego w Kamienskoje, gdzie następnie pełnił funkcje asystenta walcowni, szefa wydziału walcowni i kuźni, naczelnego inżyniera. W 1920 roku objął docenturę na Akademii Górniczej w Jekaterynosławiu (obecnie Dniepropietrowsk), gdzie wykładał przeróbkę plastyczną metali. W 1922 roku powrócił do Polski, gdzie w 1923 roku objął stanowisko zastępcy naczelnego dyrektora Towarzystwa Wielkich Pieców i Zakładów Ostrowieckich, a w 1926 - dyrektora tych zakładów. W 1933 r. powrócił do pracy naukowej i dydaktycznej na Politechnice Warszawskiej, gdzie wykładał walcownictwo i kuźnictwo. W 1945 r. objął Katedrę Metalurgii na Politechnice Łódzkiej.
Urodził się 25 października 1877 roku we wsi Zeloma na Ukrainie. Był synem powstańca z 1863 roku, zesłanego na Sybir. Zmarł 2 grudnia 1953 roku w Łodzi.


Od 1936 r. wykładał walcownictwo i maszyny hutnicze na AG w Krakowie jako prof. nadzw., a od 1938 r. prof. zw. w Katedrze Maszyn Hutniczych.
W 1900 roku ukończył Instytut Technologiczny w Petersburgu z dyplomem inżyniera technologa.


Napisał kilka książek z zakresu przeróbki plastycznej żelaza i stali, przygotował skrypty z technologii metali i hutnictwa. Opracował projekty klatek walcowniczych dla Huty im. M. Nowotki oraz kół zamachowych dla wielu śląskich hut.
Pracował początkowo jako asystent szefa wielkich pieców w Hucie "Częstochowa". W 1902 roku został starszym asystentem Katedry Wytrzymałości Materiałów Politechniki Warszawskiej. Ze względów politycznych (aresztowany w 1903 roku z powodu przynależności do PPS), zmuszony był opuścić Politechnikę i Warszawę. W roku 1904 objął stanowisko konstruktora w Zakładach Hutniczych Południowo-Rosyjskiego Towarzystwa Metalurgicznego w Kamienskoje, gdzie następnie pełnił funkcje asystenta walcowni, szefa wydziału walcowni i kuźni, naczelnego inżyniera. W 1920 roku objął docenturę na Akademii Górniczej w Jekaterynosławiu (obecnie Dniepropietrowsk), gdzie wykładał przeróbkę plastyczną metali. W 1922 roku powrócił do Polski, w 1923 roku objął stanowisko zastępcy naczelnego dyrektora Towarzystwa Wielkich Pieców i Zakładów Ostrowieckich, a w 1926 - dyrektora tych zakładów. W 1933 roku powrócił do pracy naukowej i dydaktycznej na Politechnice Warszawskiej, gdzie wykładał walcownictwo i kuźnictwo.


Źródło:
W latach 1936-1938 był kierownikiem Zakładu Maszyn Hutniczych na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]] Akademii Górniczej. Wykładał walcownictwo i kuźnictwo oraz maszyny hutnicze, jako profesor nadzwyczajny, a od 1938 roku jako profesor zwyczajny.  
* Słownik polskich pionierów techniki. S. 239–240
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 225–228, portr.


== Bibliografia ==
W 1945 roku objął Katedrę Metalurgii na Politechnice Łódzkiej.


=== Książki ===
Napisał kilka książek z zakresu przeróbki plastycznej żelaza i stali, przygotował skrypty z technologii metali i hutnictwa. Opracował projekty klatek walcowniczych dla Huty im. M. Nowotki oraz kół zamachowych dla wielu śląskich hut.
 
* Akademia Górnicza w Krakowie : skład osobowy i spis wykładów na rok akademicki 1937/38 : rok dziewiętnasty. — Kraków : nakł. Akademii Górniczej, 1937. — S. 28
 
* Akademia Górnicza w Krakowie : skład osobowy i spis wykładów na rok akademicki 1938/39 : rok dwudziesty. — Kraków : nakł. Akademii Górniczej, 1938. — S. 30
 
* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949) / oprac. Julian Sulima-Samujłło ; kom. red. Henryk Filcek [et al.] ; Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. — Kraków : AGH, 1979. — S. 216
 
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 4/5 / Rada Programowa (przewodn.) Zdzisław Mikulski ; kom. red. (przewodn.) Janusz Rajewski ; red. nacz. Tadeusz Skarzyński ; Federacja Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych. — Warszawa : FSNT, 1994. — S. 189–191, bibliogr.
 
* Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : jubileusz 75-lecia Wydziału 1922–1997 / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej. — Kraków : AGH, 1997. — S. 57–58


* Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967 / oprac. Julian Sulima-Samujłło oraz zespół aut. ; kom. red. Jan Anioła [et al.] ; Akademia Górniczo-Hutnicza. — Kraków : PWN, 1970. — S. 628


* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964) / red. nacz. Michał Odlanicki-Poczobutt. — Kraków : AGH, 1965. — S. 225–228, portr
== Źródła do biogramu ==


=== Artykuły ===
==== Książki ====


* Drzymała, Zygmunt: 80 lat Katedry Urządzeń Technologicznych i Ochrony Środowiska (rys historyczny) // ''Automatyka : półrocznik AGH'', 2001. — t. 5 z. 1/2. — s. 153–167, portr., rys.
* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 216
* [Skład osobowy Akademii Górniczej ... 1937/38]. Kraków 1937, s. 28
* [Skład osobowy Akademii Górniczej ... 1938/39]. Kraków 1938, s. 30
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 4/5. Red. T. Skarzyński. Warszawa 1994, s. 189–191
* Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1984, s. 239–240
* Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej : Wydział Hutniczy (1922-1951), Wydział Metalurgiczny (1951-1993), Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej (1993-2005) : jubileusz 90-lecia Wydziału : 1922-2012 [AGH]. Kraków 2012, s. 146-147, [foto]
* Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : jubileusz 75-lecia Wydziału 1922–1997. [AGH]. Kraków 1997, s. 57–58
* Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : jubileusz 80-lecia Wydziału 1922-2002. [AGH]. Kraków 2002, s. 122-123, [foto]
* Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej : Wydział Hutniczy (1922-1951) : Wydział Metalurgiczny (1951-1993), Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej (1993-2005) : jubileusz 90-lecia Wydziału : 1922-2012 [AGH]. Kraków 2012, s.146-147, [foto]
* Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 628 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 225–228, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)


* Nowakowski, Andrzej, Wnęk, Zbigniew: Wspomnienia o zmarłych profesorach Wydziału : Prof. dr Ludwik Żarnowski (1877–1953) // ''Zeszyty Naukowe AGH ; nr 367. Seria Metalurgia i Odlewnictwo'', 1973. — z. 51. — s. 38–39
==== Artykuły ====


* Drzymała Z.: 80 lat Katedry Urządzeń Technologicznych i Ochrony Środowiska (rys historyczny). ''Automatyka : półrocznik'' [wyd. AGH] 2001, T. 5 z. 1/2, s. 153–167, [foto]
* Nowakowski A., Wnęk, Z.: Wspomnienia o zmarłych profesorach Wydziału : Prof. dr Ludwik Żarnowski (1877–1953). ''Zeszyty Naukowe AGH'' ; nr 367. [Seria] ''Metalurgia i Odlewnictwo'' 1973,  z. 51, s. 38–39
* Wosiek E.: Omówienie dorobku naukowego Wydziału w zakresie przeróbki plastycznej. ''Zeszyty Naukowe AGH'' ; nr 367. [Seria] ''Metalurgia i Odlewnictwo'' 1973, z. 51, s. 93-103


{{DEFAULTSORT:Żarnowski, Ludwik }}
{{DEFAULTSORT:Żarnowski, Ludwik }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 10:28, 14 lut 2023

Ludwik Żarnowski
Ludwik Zarnowski.jpg
Nazwisko Żarnowski
Imię / imiona Ludwik
Tytuły / stanowiska Prof. zw. inż.
Data urodzenia 25 października 1877
Miejsce urodzenia Zeloma (obecnie Ukraina)
Data śmierci 2 grudnia 1953
Miejsce śmierci Łódź
Dyscyplina/specjalności metalurgia, walcownictwo, kuźnictwo
Pełnione funkcje Kierownik Zakładu Maszyn Hutniczych WH AG (1936–1938)
Wydział Wydział Hutniczy



Prof. zw. inż. Ludwik Żarnowski (1877–1953)

Dyscyplina/specjalności: metalurgia, walcownictwo, kuźnictwo

Nota biograficzna

Urodził się 25 października 1877 roku we wsi Zeloma na Ukrainie. Był synem powstańca z 1863 roku, zesłanego na Sybir. Zmarł 2 grudnia 1953 roku w Łodzi.

W 1900 roku ukończył Instytut Technologiczny w Petersburgu z dyplomem inżyniera technologa.

Pracował początkowo jako asystent szefa wielkich pieców w Hucie "Częstochowa". W 1902 roku został starszym asystentem Katedry Wytrzymałości Materiałów Politechniki Warszawskiej. Ze względów politycznych (aresztowany w 1903 roku z powodu przynależności do PPS), zmuszony był opuścić Politechnikę i Warszawę. W roku 1904 objął stanowisko konstruktora w Zakładach Hutniczych Południowo-Rosyjskiego Towarzystwa Metalurgicznego w Kamienskoje, gdzie następnie pełnił funkcje asystenta walcowni, szefa wydziału walcowni i kuźni, naczelnego inżyniera. W 1920 roku objął docenturę na Akademii Górniczej w Jekaterynosławiu (obecnie Dniepropietrowsk), gdzie wykładał przeróbkę plastyczną metali. W 1922 roku powrócił do Polski, w 1923 roku objął stanowisko zastępcy naczelnego dyrektora Towarzystwa Wielkich Pieców i Zakładów Ostrowieckich, a w 1926 - dyrektora tych zakładów. W 1933 roku powrócił do pracy naukowej i dydaktycznej na Politechnice Warszawskiej, gdzie wykładał walcownictwo i kuźnictwo.

W latach 1936-1938 był kierownikiem Zakładu Maszyn Hutniczych na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej. Wykładał walcownictwo i kuźnictwo oraz maszyny hutnicze, jako profesor nadzwyczajny, a od 1938 roku jako profesor zwyczajny.

W 1945 roku objął Katedrę Metalurgii na Politechnice Łódzkiej.

Napisał kilka książek z zakresu przeróbki plastycznej żelaza i stali, przygotował skrypty z technologii metali i hutnictwa. Opracował projekty klatek walcowniczych dla Huty im. M. Nowotki oraz kół zamachowych dla wielu śląskich hut.


Źródła do biogramu

Książki

  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 216
  • [Skład osobowy Akademii Górniczej ... 1937/38]. Kraków 1937, s. 28
  • [Skład osobowy Akademii Górniczej ... 1938/39]. Kraków 1938, s. 30
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 4/5. Red. T. Skarzyński. Warszawa 1994, s. 189–191
  • Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1984, s. 239–240
  • Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej : Wydział Hutniczy (1922-1951), Wydział Metalurgiczny (1951-1993), Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej (1993-2005) : jubileusz 90-lecia Wydziału : 1922-2012 [AGH]. Kraków 2012, s. 146-147, [foto]
  • Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : jubileusz 75-lecia Wydziału 1922–1997. [AGH]. Kraków 1997, s. 57–58
  • Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : jubileusz 80-lecia Wydziału 1922-2002. [AGH]. Kraków 2002, s. 122-123, [foto]
  • Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej : Wydział Hutniczy (1922-1951) : Wydział Metalurgiczny (1951-1993), Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej (1993-2005) : jubileusz 90-lecia Wydziału : 1922-2012 [AGH]. Kraków 2012, s.146-147, [foto]
  • Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 628 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 225–228, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)

Artykuły

  • Drzymała Z.: 80 lat Katedry Urządzeń Technologicznych i Ochrony Środowiska (rys historyczny). Automatyka : półrocznik [wyd. AGH] 2001, T. 5 z. 1/2, s. 153–167, [foto]
  • Nowakowski A., Wnęk, Z.: Wspomnienia o zmarłych profesorach Wydziału : Prof. dr Ludwik Żarnowski (1877–1953). Zeszyty Naukowe AGH ; nr 367. [Seria] Metalurgia i Odlewnictwo 1973, z. 51, s. 38–39
  • Wosiek E.: Omówienie dorobku naukowego Wydziału w zakresie przeróbki plastycznej. Zeszyty Naukowe AGH ; nr 367. [Seria] Metalurgia i Odlewnictwo 1973, z. 51, s. 93-103
Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Ludwik_Żarnowski&oldid=75793”