Marian Golec: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 29 wersji utworzonych przez 6 użytkowników)
Linia 2: Linia 2:
|family-name=Golec
|family-name=Golec
|given-name=Marian
|given-name=Marian
|honorific-prefix=Dr hab.
|honorific-prefix=Dr hab. inż.
|image=
|birth_date=19 sierpnia 1942
|birth_date=19 sierpnia 1942
|birth_place=Kraków|image=
|death_date=31 sierpnia 1984
|death_date=31 sierpnia 1984
|fields=technologia produkcji i użytkowania elektrod węglowych
|fields=technologia produkcji i użytkowania elektrod węglowych
|faculty=Wydział Paliw i Energii
|faculty=Wydział Paliw i Energii
|name=Marian Golec
|name=Marian Golec
|honorific-suffix=
|native_name=
|native_name_lang=
|image_size=
|alt=
|caption=
|resting_place=
|resting_place_coordinates=
|other_names=
|residence=
|citizenship=
|nationality=
|workplaces=
|alma_mater=
|thesis_title=
|thesis_url=
|thesis_year=
|doctoral_advisor=
|academic_advisors=
|doctoral_students=
|notable_students=
|known_for=
|varia=
|author_abbrev_bot=
|author_abbrev_zoo=
|influences=
|influenced=
|signature=
|signature_alt=
|website=
|footnotes=
|spouse=
|children=
}}
}}
Dr hab. '''Marian Golec''' (1942–1984)
Dr hab. inż. '''Marian Golec''' (1942–1984)


Specjalność: technologia produkcji i użytkowania elektrod węglowych
Dyscyplina/specjalności: technologia produkcji i użytkowania elektrod węglowych


== Nota biograficzna ==


== Życiorys ==
Urodził się 19 sierpnia 1942 roku w Krakowie, zmarł 31 sierpnia 1984 roku. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim.


Urodził się 19 sierpnia 1942 roku w Krakowie, zmarł 31 sierpnia 1984 roku. W roku 1961 ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne w Bielsku-Białej. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Metalurgicznym AGH, które ukończył w 1967 roku.
W 1961 roku ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne w Bielsku-Białej. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Metalurgicznym AGH, które ukończył w 1967 roku.


Pracę w Katedrze Koksownictwa jako asystent stażysta rozpoczął w 1967 roku. W czasie asystentury pełnił funkcję V-ce Przewodniczącego koła Młodych Pracowników Naukowych na [[Wydział Metalurgiczny|Wydziale Metalurgicznym]], był opiekunem grup studenckich. W 1973 roku po uzyskaniu stopnia doktora nauk technicznych został adiunktem w Katedrze Technologii Wyrobów Węglowo-Grafitowych. W roku 1980 odbył trzymiesięczny staż naukowy w Technische Uniwersität Clausthal w Niemczech, gdzie prowadził badania na elektrodach grafitowych. W marcu 1984 roku przedstawił rozprawę habilitacyjną. Po Jego śmierci w 1984 roku Centralna Komisja Kwalifikacyjna nadała mu stopień doktora habilitowanego.
W 1967 roku rozpoczął pracę asystenta w Zakładzie i Katedrze Koksownictwa [[Wydział Metalurgiczny|Wydziału Metalurgicznego]]. W czasie asystentury pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Koła Młodych Pracowników Naukowych na Wydziale Metalurgicznym, będąc opiekunem grup studenckich.  
 
W 1973 roku na podstawie pracy "Czynniki kształtujące reakcyjność elektrod grafitowych" uzyskał stopień doktora i nauk technicznych i został adiunktem w Katedrze Technologii Wyrobów Węglowo-Grafitowych.  
 
W 1980 roku odbył trzymiesięczny staż naukowy w Technische Uniwersität Clausthal w Niemczech, gdzie prowadził badania dotyczące elektrod grafitowych.  
 
W marcu 1984 roku przedstawił rozprawę habilitacyjną "Istota i przyczyny zużywania się elektrodowych kolumn grafitowych w elektrycznych piecach łukowych - nowe metody badania". Jednakże dopiero po śmierci Centralna Komisja Kwalifikacyjna nadała mu stopień doktora habilitowanego.


W swojej pracy naukowo-badawczej zajmował się problematyką związaną z technologią produkcji i użytkowania elektrod węglowo-grafitowych.
W swojej pracy naukowo-badawczej zajmował się problematyką związaną z technologią produkcji i użytkowania elektrod węglowo-grafitowych.


Autor wielu publikacji oraz kilku patentów, promotor wielu prac dyplomowych. Był doskonałym dydaktykiem i organizatorem.
Autor wielu publikacji oraz kilku patentów, promotor wielu prac dyplomowych.  
 
== Źródła do biogramu ==


Źródło:
====Książki====
* 25 lat Wydziału Paliw i Energii 1974–1999. Kraków [1999?]. S. 5


* 25 lat Wydziału Paliw i Energii 1974-1999. Red. G. Ceglarska-Stefańska, J.F. Janik. Kraków [1999?], s. 5
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 135]
* [Skład Osobowy AGH … 1967/68]. Kraków 1968, s. 54


{{DEFAULTSORT:Golec, Marian }}
{{DEFAULTSORT:Golec, Marian }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 08:34, 4 wrz 2023

Marian Golec
Nazwisko Golec
Imię / imiona Marian
Tytuły / stanowiska Dr hab. inż.
Data urodzenia 19 sierpnia 1942
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 31 sierpnia 1984
Dyscyplina/specjalności technologia produkcji i użytkowania elektrod węglowych
Wydział Wydział Paliw i Energii



Dr hab. inż. Marian Golec (1942–1984)

Dyscyplina/specjalności: technologia produkcji i użytkowania elektrod węglowych

Nota biograficzna

Urodził się 19 sierpnia 1942 roku w Krakowie, zmarł 31 sierpnia 1984 roku. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim.

W 1961 roku ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne w Bielsku-Białej. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Metalurgicznym AGH, które ukończył w 1967 roku.

W 1967 roku rozpoczął pracę asystenta w Zakładzie i Katedrze Koksownictwa Wydziału Metalurgicznego. W czasie asystentury pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Koła Młodych Pracowników Naukowych na Wydziale Metalurgicznym, będąc opiekunem grup studenckich.

W 1973 roku na podstawie pracy "Czynniki kształtujące reakcyjność elektrod grafitowych" uzyskał stopień doktora i nauk technicznych i został adiunktem w Katedrze Technologii Wyrobów Węglowo-Grafitowych.

W 1980 roku odbył trzymiesięczny staż naukowy w Technische Uniwersität Clausthal w Niemczech, gdzie prowadził badania dotyczące elektrod grafitowych.

W marcu 1984 roku przedstawił rozprawę habilitacyjną "Istota i przyczyny zużywania się elektrodowych kolumn grafitowych w elektrycznych piecach łukowych - nowe metody badania". Jednakże dopiero po śmierci Centralna Komisja Kwalifikacyjna nadała mu stopień doktora habilitowanego.

W swojej pracy naukowo-badawczej zajmował się problematyką związaną z technologią produkcji i użytkowania elektrod węglowo-grafitowych.

Autor wielu publikacji oraz kilku patentów, promotor wielu prac dyplomowych.

Źródła do biogramu

Książki

  • 25 lat Wydziału Paliw i Energii 1974-1999. Red. G. Ceglarska-Stefańska, J.F. Janik. Kraków [1999?], s. 5
  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 135]
  • [Skład Osobowy AGH … 1967/68]. Kraków 1968, s. 54