Franciszek Kaim: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 22 wersji utworzonych przez 5 użytkowników)
Linia 8: Linia 8:
|death_date=11 września 1996
|death_date=11 września 1996
|death_place=Warszawa
|death_place=Warszawa
|fields=hutnictwo
|fields=metalurgia
|dhc_year=1979
|dhc_year=1979
|dhc_reason=za  wybitne zasługi i osiągnięcia w rozwoju nauk metalurgii żelaza, metali nieżelaznych i odlewnictwa w Akademii Górniczo-Hutniczej oraz rozwoju polskiego hutnictwa
|dhc_reason=za  wybitne zasługi i osiągnięcia w rozwoju nauk metalurgii żelaza, metali nieżelaznych i odlewnictwa w Akademii Górniczo-Hutniczej oraz rozwoju polskiego hutnictwa
|honorAGH=Doktor Honoris Causa AGH
|name=Franciszek Kaim
|name=Franciszek Kaim
|honorific-suffix=
|native_name=
|native_name_lang=
|image_size=9412
|image_size=9412
|alt=
|caption=
|resting_place=
|resting_place_coordinates=
|other_names=
|residence=
|citizenship=
|nationality=
|workplaces=
|alma_mater=
|thesis_title=
|thesis_url=
|thesis_year=
|doctoral_advisor=
|academic_advisors=
|doctoral_students=
|notable_students=
|known_for=
|varia=
|author_abbrev_bot=
|author_abbrev_zoo=
|influences=
|influenced=
|signature=
|signature_alt=
|website=
|footnotes=
|spouse=
|children=
}}
}}
Mgr inż. '''Franciszek Kaim''' (1919–1996)
Mgr inż. '''Franciszek Kaim''' (1919–1996)


Specjalność: hutnictwo
Dyscyplina/specjalności: metalurgia


== Życiorys ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 13.02.1919 r. w Woli Drwińskiej. Zmarł 11.09.1996 r. w Warszawie. Studiował na Wydziale Hutniczym AG — tytuł mgr inż. hutnika uzyskał w 1948 r. Był asystentem zmianowym Huty „Bobrek” w Zabrzu, zastępcą szefa stalowni Huty „Małapanew” Ozimek, potem kierownikiem odlewni żeliwa i dyrektorem tej Huty.
Urodził się 13 lutego 1919 roku w Woli Drwińskiej (powiat Bochnia). Zmarł 11 września 1996  roku w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.


W latach 1953–1957 podsekretarz stanu w Ministerstwie Hutnictwa w Warszawie, w latach 1957–1967 podsekretarz stanu i zastępca ministra do spraw hutnictwa w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego, a w latach 1967–1970 jego minister. Od 1976 r. do 1980 r. minister hutnictwa. Wiceprezes Rady Ministrów PRL w latach 1970–1979.  
Studiował na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej — tytuł mgr inż. hutnika uzyskał w 1948 roku.  


W 1979 r. otrzymał doktorat honoris causa AGH za wybitne zasługi i osiągnięcia w rozwoju nauk metalurgii żelaza, metali nieżelaznych i odlewnictwa w Akademii Górniczo-Hutniczej oraz rozwoju polskiego hutnictwa.
Był asystentem zmianowym Huty „Bobrek” w Zabrzu, zastępcą szefa stalowni Huty „Małapanew” Ozimek, potem kierownikiem odlewni żeliwa i dyrektorem tej Huty.


Źródło:
W latach 1953–1957 podsekretarz stanu w Ministerstwie Hutnictwa w Warszawie, w latach 1957–1967 podsekretarz stanu i zastępca ministra do spraw hutnictwa w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego, a w latach 1967–1970 jego minister.


* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). Kraków 1979. S. 71
W latach 1976–1980 był ministrem hutnictwa.  
* Protokół z posiedzenia Senatu Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie — odbytego w dniu 9 października 1979 roku. Kraków 1979. s. 9–10
* Gazeta Wyborcza 1996 nr 217 (17 IX 1996) [dod.] Gazeta Wyborcza Katowice. s. 18


W latach 1970–1979 wiceprezes Rady Ministrów PRL.
Inicjator wprowadzenia wielu nowych technologii z odlewnictwa, modernizacji polskiego hutnictwa oraz unifikacji urządzeń i wyrobów hutniczych. Ma osobisty wkład w programowanie rozwoju i unowocześnienie krajowego hutnictwa żelaza. Pełnomocnik budowy Huty im. Tadeusza Sendzimira, Huty Warszawa i Huty Katowice, przemysłu stoczniowego i innych. Inicjator rozbudowy Huty Ostrowiec, Zakładów Przetwórstwa Hutniczego w Bochni i Mikrohuty w Strzemieszycach.
W 1979 roku otrzymał doktorat honoris causa AGH za wybitne zasługi i osiągnięcia w rozwoju nauk metalurgii żelaza, metali nieżelaznych i odlewnictwa w Akademii Górniczo-Hutniczej oraz rozwoju polskiego hutnictwa.
Był rzecznikiem współpracy z wyższymi uczelniami, a zwłaszcza z AGH. Przyczynił się do wyposażenia uczelni w nowoczesną aparaturę badawczą. Organizator funduszów na rzecz rozwoju AGH (m.in. budowa DS i stołówki pracowniczej AGH).
== Źródła do biogramu ==
==== Książki ====
* 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1994, s. [7], [foto]
* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 71
* Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : informator. Red. J. Kajtoch. Kraków 1994, s. 28, [foto]
==== Artykuły ====
* ''Gazeta Wyborcza'' 1996, nr 217 (17 IX 1996) [dod.] Gazeta Wyborcza Katowice, s. 18 [nekr.]
* [''Protokół z posiedzenia Senatu AGH'' ... 9.10.1979], s. 9–10
* Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1994, nr 5, s. 18
==== Inne ====
* Franciszek Kaim – Wikipedia, wolna encyklopedia [online] [przeglądany 28.02.2023]. Dostępny w:https://www.wikiwand.com/pl/Franciszek_Kaim


{{DEFAULTSORT:Kaim, Franciszek }}
{{DEFAULTSORT:Kaim, Franciszek }}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Doktorzy honoris causa AGH]]
[[Category:Doktorzy honoris causa AGH]]

Aktualna wersja na dzień 14:29, 2 cze 2023

Franciszek Kaim
Franciszek Kaim.jpg
Nazwisko Kaim
Imię / imiona Franciszek
Tytuły / stanowiska Mgr inż.
Tytuły honorowe AGH Doktor Honoris Causa AGH
Data urodzenia 13 lutego 1919
Miejsce urodzenia Wola Drwińska
Data śmierci 11 września 1996
Miejsce śmierci Warszawa
Dyscyplina/specjalności metalurgia


Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 1979
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za wybitne zasługi i osiągnięcia w rozwoju nauk metalurgii żelaza, metali nieżelaznych i odlewnictwa w Akademii Górniczo-Hutniczej oraz rozwoju polskiego hutnictwa

Mgr inż. Franciszek Kaim (1919–1996)

Dyscyplina/specjalności: metalurgia

Nota biograficzna

Urodził się 13 lutego 1919 roku w Woli Drwińskiej (powiat Bochnia). Zmarł 11 września 1996 roku w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Studiował na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej — tytuł mgr inż. hutnika uzyskał w 1948 roku.

Był asystentem zmianowym Huty „Bobrek” w Zabrzu, zastępcą szefa stalowni Huty „Małapanew” Ozimek, potem kierownikiem odlewni żeliwa i dyrektorem tej Huty.

W latach 1953–1957 podsekretarz stanu w Ministerstwie Hutnictwa w Warszawie, w latach 1957–1967 podsekretarz stanu i zastępca ministra do spraw hutnictwa w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego, a w latach 1967–1970 jego minister.

W latach 1976–1980 był ministrem hutnictwa.

W latach 1970–1979 wiceprezes Rady Ministrów PRL.

Inicjator wprowadzenia wielu nowych technologii z odlewnictwa, modernizacji polskiego hutnictwa oraz unifikacji urządzeń i wyrobów hutniczych. Ma osobisty wkład w programowanie rozwoju i unowocześnienie krajowego hutnictwa żelaza. Pełnomocnik budowy Huty im. Tadeusza Sendzimira, Huty Warszawa i Huty Katowice, przemysłu stoczniowego i innych. Inicjator rozbudowy Huty Ostrowiec, Zakładów Przetwórstwa Hutniczego w Bochni i Mikrohuty w Strzemieszycach.

W 1979 roku otrzymał doktorat honoris causa AGH za wybitne zasługi i osiągnięcia w rozwoju nauk metalurgii żelaza, metali nieżelaznych i odlewnictwa w Akademii Górniczo-Hutniczej oraz rozwoju polskiego hutnictwa.

Był rzecznikiem współpracy z wyższymi uczelniami, a zwłaszcza z AGH. Przyczynił się do wyposażenia uczelni w nowoczesną aparaturę badawczą. Organizator funduszów na rzecz rozwoju AGH (m.in. budowa DS i stołówki pracowniczej AGH).

Źródła do biogramu

Książki

  • 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1994, s. [7], [foto]
  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 71
  • Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : informator. Red. J. Kajtoch. Kraków 1994, s. 28, [foto]

Artykuły

  • Gazeta Wyborcza 1996, nr 217 (17 IX 1996) [dod.] Gazeta Wyborcza Katowice, s. 18 [nekr.]
  • [Protokół z posiedzenia Senatu AGH ... 9.10.1979], s. 9–10
  • Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18

Inne

Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Franciszek_Kaim&oldid=78755”