Jan Głownia: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 6: Linia 6:
|birth_date=14 stycznia 1940
|birth_date=14 stycznia 1940
|birth_place=Kwaczała
|birth_place=Kwaczała
|death_date=2 października 2024
|fields=inżynieria materiałowa, metalurgia, odlewnictwo stopów żelaza, krystalizacja stopów
|fields=inżynieria materiałowa, metalurgia, odlewnictwo stopów żelaza, krystalizacja stopów
|function=Prodziekan Wydziału Odlewnictwa (1987-1990)
|function=Prodziekan Wydziału Odlewnictwa (1987-1990)
Linia 12: Linia 13:
|name=Jan Głownia
|name=Jan Głownia
|image_size=8832
|image_size=8832
}}
}}{{Funkcja
{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Wydział Odlewnictwa
|Jednostka=Wydział Odlewnictwa
Linia 19: Linia 19:
|Rok_do=1990
|Rok_do=1990
}}
}}
Prof. dr hab. inż. '''Jan Głownia''' (1940–)
Prof. dr hab. inż. '''Jan Głownia''' (1940–2024)


Dyscyplina/specjalności: inżynieria materiałowa, metalurgia, odlewnictwo stopów żelaza, krystalizacja stopów
Dyscyplina/specjalności: inżynieria materiałowa, metalurgia, odlewnictwo stopów żelaza, krystalizacja stopów
Linia 25: Linia 25:
== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 14 stycznia 1940 roku w Kwaczale w województwie małopolskim.
Urodził się 14 stycznia 1940 roku w Kwaczale w województwie małopolskim. Zmarł 2 października 2024 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
   
   
W 1962 roku ukończył studia na Wydziale Odlewnictwa AGH. W 1972 roku uzyskał doktorat, dr hab. 1982, profesor od 1992 roku.
W 1962 roku ukończył studia na Wydziale Odlewnictwa AGH.


Po ukończeniu studiów rozpoczął roczny staż w Hucie "Zabrze" a następnie pracę zawodową na stanowisku inżyniera (mistrza wytapialni). W tym czasie opublikował pierwszy artykuł na temat stosowania koksu formowanego do wytapiania żeliwa szarego w żeliwiaku (wspólnie z H. Łukaszczykiem). Po trzech i pół roku pracy w Hucie "Zabrze" w roku 1965 przeniósł się do Fabryki Obrabiarek w Kuźni Raciborskiej, gdzie przez rok pracował jako inżynier metalurg, odpowiedzialny za jakość wytwarzanego tam żeliwa, brązów i siluminów.
Po ukończeniu studiów rozpoczął roczny staż w Hucie "Zabrze" a następnie pracę zawodową na stanowisku inżyniera (mistrza wytapialni). W tym czasie opublikował pierwszy artykuł na temat stosowania koksu formowanego do wytapiania żeliwa szarego w żeliwiaku (wspólnie z H. Łukaszczykiem). Po trzech i pół roku pracy w Hucie "Zabrze" w roku 1965 przeniósł się do Fabryki Obrabiarek w Kuźni Raciborskiej, gdzie przez rok pracował jako inżynier metalurg, odpowiedzialny za jakość wytwarzanego tam żeliwa, brązów i siluminów.


Od 1966 roku zatrudniony w AGH na [[Wydział Odlewnictwa|Wydziale Odlewnictwa]], gdzie pracował nieprzerwanie aż do momentu przejścia na emeryturę w 2010 roku.
Od 1966 roku zatrudniony w AGH na [[Wydział Odlewnictwa|Wydziale Odlewnictwa]], gdzie pracował nieprzerwanie aż do momentu przejścia na emeryturę w 2010 roku.
W 1972 roku na podstawie pracy "Wpływ złożonych odtleniaczy na osnowie Al-Mn na wtrącenia siarczkowe i związane z tym właściwości mechaniczne staliwa węglowego", której promotorem był profesor Gabriel Kniaginin, uzyskał stopień doktora.
W 1982 roku na podstawie rozprawy "Uprzywilejowane kierunki wzrostu ziarn w technicznych stopach żelaza" otrzymał stopień doktora habilitowanego.


W latach 1987-1990 był prodziekanem Wydziału Odlewnictwa.  
W latach 1987-1990 był prodziekanem Wydziału Odlewnictwa.  
W 1992 roku uzyskał tytuł profesora.


Oprócz pracy dydaktycznej, przez cały ten okres prowadził badania nad usprawnieniem technologii wytapiania stali (tak węglowej jak i stopowej) oraz poprawą jakości wielu odlewów, stosowanych bezpośrednio w warunkach przemysłowych. Ponadto zabiegał o stworzenie warunków badań nad krystalizacją stali (Laboratorium Krystalizacji Stopów jako nowa jednostka dydaktyczna, którą kierował).  
Oprócz pracy dydaktycznej, przez cały ten okres prowadził badania nad usprawnieniem technologii wytapiania stali (tak węglowej jak i stopowej) oraz poprawą jakości wielu odlewów, stosowanych bezpośrednio w warunkach przemysłowych. Ponadto zabiegał o stworzenie warunków badań nad krystalizacją stali (Laboratorium Krystalizacji Stopów jako nowa jednostka dydaktyczna, którą kierował).  
Linia 55: Linia 61:
==== Bibliografia publikacji ====
==== Bibliografia publikacji ====


https://bpp.agh.edu.pl/autor/glownia-jan-03183
https://badap.agh.edu.pl/autor/glownia-jan-003183


== Źródła do biogramu ==
== Źródła do biogramu ==
Linia 70: Linia 76:


* Informacje od prof. Jana Głowni
* Informacje od prof. Jana Głowni
 
* Jan Głownia: Nekrologi : Dziennik Polski [online] [przeglądany 4.10.2024]. Dostępny w:    https://www.nekrologi.net/nekrologi/jan-glownia/61561031
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 22.01.2019</span>'''''


{{DEFAULTSORT:Głownia, Jan}}
{{DEFAULTSORT:Głownia, Jan}}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 07:00, 4 paź 2024

Jan Głownia
Jan Glownia.jpg
Nazwisko Głownia
Imię / imiona Jan
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 14 stycznia 1940
Miejsce urodzenia Kwaczała
Data śmierci 2 października 2024
Dyscyplina/specjalności inżynieria materiałowa, metalurgia, odlewnictwo stopów żelaza, krystalizacja stopów
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Odlewnictwa (1987-1990)
Wydział Wydział Odlewnictwa


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Odlewnictwa19871990

Prof. dr hab. inż. Jan Głownia (1940–2024)

Dyscyplina/specjalności: inżynieria materiałowa, metalurgia, odlewnictwo stopów żelaza, krystalizacja stopów

Nota biograficzna

Urodził się 14 stycznia 1940 roku w Kwaczale w województwie małopolskim. Zmarł 2 października 2024 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

W 1962 roku ukończył studia na Wydziale Odlewnictwa AGH.

Po ukończeniu studiów rozpoczął roczny staż w Hucie "Zabrze" a następnie pracę zawodową na stanowisku inżyniera (mistrza wytapialni). W tym czasie opublikował pierwszy artykuł na temat stosowania koksu formowanego do wytapiania żeliwa szarego w żeliwiaku (wspólnie z H. Łukaszczykiem). Po trzech i pół roku pracy w Hucie "Zabrze" w roku 1965 przeniósł się do Fabryki Obrabiarek w Kuźni Raciborskiej, gdzie przez rok pracował jako inżynier metalurg, odpowiedzialny za jakość wytwarzanego tam żeliwa, brązów i siluminów.

Od 1966 roku zatrudniony w AGH na Wydziale Odlewnictwa, gdzie pracował nieprzerwanie aż do momentu przejścia na emeryturę w 2010 roku.

W 1972 roku na podstawie pracy "Wpływ złożonych odtleniaczy na osnowie Al-Mn na wtrącenia siarczkowe i związane z tym właściwości mechaniczne staliwa węglowego", której promotorem był profesor Gabriel Kniaginin, uzyskał stopień doktora.

W 1982 roku na podstawie rozprawy "Uprzywilejowane kierunki wzrostu ziarn w technicznych stopach żelaza" otrzymał stopień doktora habilitowanego.

W latach 1987-1990 był prodziekanem Wydziału Odlewnictwa.

W 1992 roku uzyskał tytuł profesora.

Oprócz pracy dydaktycznej, przez cały ten okres prowadził badania nad usprawnieniem technologii wytapiania stali (tak węglowej jak i stopowej) oraz poprawą jakości wielu odlewów, stosowanych bezpośrednio w warunkach przemysłowych. Ponadto zabiegał o stworzenie warunków badań nad krystalizacją stali (Laboratorium Krystalizacji Stopów jako nowa jednostka dydaktyczna, którą kierował).

W latach 1985-2010 był kierownikiem Katedry Odlewnictwa Staliwa (później Zakładu Odlewnictwa Staliwa).

W latach 1990-1991 był zastępcą dyrektora Instytut Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa Wydziału Odlewnictwa.

W latach 1994-1996 pracował na pół etatu w Instytucie Odlewnictwa w Krakowie, jako kierownik Zakładu Stopów Żelaza. W swojej pracy zawodowej miał ciągły kontakt z wieloma odlewniami staliwa, przygotowując nowe technologie dla przemysłu.

Przez 10 lat uczestniczył w pracach Międzyresortowego Problemu Badań Podstawowych, kierowanego przez Profesora Wacława Sakwę (Politechnika Śląska). Jako kierownik, prowadził wiele grantów z zakresu odlewnictwa staliwa.

Członek Polskiego Towarzystwa Materiałoznawczego, Stowarzyszenia Technicznego Odlewników Polskich STOP (przewodniczący Sekcji Staliwa), Komisji Metalurgiczno-Odlewniczej Oddziału PAN w Krakowie, Komisji Odlewnictwa PAN w Katowicach, The Minerals, Metals, Materials Society (USA), wiceprzewodniczący 58. Światowego Kongresu Odlewniczego (1989–91).

Autor 168 publikacji (w tym 2 książek), 18 patentów. Promotor 5 prac doktorskich.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi (1987), Nagroda Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1979 i 1989), Złota Odznaka Honorowa Stowarzyszenia Technicznego Odlewników Polskich STOP, Odznaka NOT (dwukrotnie), nagrody Rektora AGH (wielokrotnie).

Bibliografia publikacji

https://badap.agh.edu.pl/autor/glownia-jan-003183

Źródła do biogramu

Książki

  • [Dodatek do Składu Osobowego Akademii Górniczo-Hutniczej … 1986/87]. Kraków 1987, s. 9
  • Kronika 60-lecia Stowarzyszenia Wychowanków Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie 1945-2005. Oprac. K. Matl. Kraków 2005, s. 36, 57, 93
  • Kronika Wydziału Odlewnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej 1951-2011. Oprac. Z. Kulig. Kraków 2011, s. 49, 68, 110, 134
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 97
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 1 : A – G. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa [1998], s. 471, [foto]

Inne