Roman Dawidowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 76 wersji utworzonych przez 8 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox scientist
| name = Roman Dawidowski
|family-name=Dawidowski
| image = dawid.jpg
|given-name=Roman
| family-name = Dawidowski
|honorific-prefix=Prof. dr inż.
| given-name = Roman
|image=Roman Dawidowski.jpg
| additional-name =
|birth_date=9 grudnia 1883
| honorific-prefix = Prof. zw. dr inż.
|birth_place=Kraków
| honorific-suffix =
|death_date=3 grudnia 1952
| native_name =
|death_place=Kraków
| native_name_lang =
|fields=technologia ciepła, termodynamika, budowa pieców przemysłowych
| image = dawid.jpg
|function=Prorektor AG (1933–1939)
| image_size = 14456
|faculty=Wydział Paliw i Energii
| alt =
|awards=Złoty Krzyż Zasługi
| caption =
|name=Roman Dawidowski
| birth_date = 1883–1952
|image_size=14456
| birth_place =  
}}{{Funkcja
| death_date =  
|Stanowisko=Prorektor
| death_place =  
|Jednostka=AG
| resting_place =
|Rok_od=1933
| resting_place_coordinates =
|Rok_do=1939
| other_names =
| residence =
| citizenship =
| nationality =
| fields = technologia ciepła
| workplaces =
| alma_mater =
| thesis_title =
| thesis_url =
| thesis_year =  
| doctoral_advisor =
| academic_advisors =
| doctoral_students =
| notable_students =
| known_for =
| author_abbrev_bot =
| author_abbrev_zoo =
| influences =
| influenced =  
| awards = Krzyż Oficerski Gwiazdy Rumunii (1924), Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości (1929), Srebrny Medal za Długoletnią Służbe (1938), Złoty Krzyż Zasługi (1949), Medal Zwycięstwa i Wolności (1949).
| signature =  
| signature_alt =  
| website =  
| footnotes =  
| spouse =  
| children =  
}}
}}
Prof. zw. dr inż. '''Roman Dawidowski''' (1883–1952)
Prof. dr inż. '''Roman Dawidowski''' (1883–1952)


Specjalność: technologia ciepła
Dyscyplina/specjalności: technologia ciepła, termodynamika, budowa pieców przemysłowych


Urodził się 9 grudnia 1883 roku w Krakowie. Zmarł 3 grudnia 1952 roku w Krakowie. Wychowanek AG w Leoben. W 1906 r. otrzymał dyplom inżyniera górniczego, studia hutnicze uzupełniające ukończył w Leoben. Po studiach pracował w przemyśle m.in. w Neudech, Rothau k. Karlsbadu, w Wiedniu, w Boguminie, we Lwowie, w Wieliczce. Od 1921 r. docent AG, prowadził wykłady z technologii ciepła i paliwa, a następnie (1925) zastępca profesora. W 1925 r. otrzymał nominację na prof. nadzw. kontraktowego, w 1932 prof. nadzw., w 1935 r. prof. zwyczajnego. Twórca Katedry Technologii Ciepła i Paliwa. W 1939 r. wraz z profesorami więziony w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen. Po wojnie powrócił do pracy na AGH, wziął aktywny udział w odbudowie i rozbudowie polskiego przemysłu ciężkiego i lekkiego, będąc doradcą branżowych biur projektowych i przedsiębiorstw fabrycznych.
== Nota biograficzna ==


Był uczonym utrzymującym najściślejszą więź z przemysłem. Brał czynny udział w pracy stowarzyszeń zawodowych i komisji technicznych. Akademia Górnicza w Leoben przyznała mu w 1932 r. tytuł Doktora honoris causa.
Urodził się 9 grudnia 1883 roku w Krakowie. Zmarł 3 grudnia 1952 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.


Źródło:
W latach 1896–1900 uczęszczał do V Gimnazjum, a następnie do II Gimnazjum Klasycznego im. św. Jacka w Krakowie, które ukończył w 1903 roku uzyskując świadectwo dojrzałości. W tym samym roku rozpoczął edukację na Akademii Górniczej w Przybramie (środkowe Czechy). Po pierwszym egzaminie państwowym przeniósł się do Akademii Górniczej w Leoben (środkowa Austria), gdzie w 1906 roku otrzymał dyplom inżyniera górniczego, a w 1907 roku dyplom inżyniera hutnika.  
* Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 5
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 66–70


Po studiach pracował w przemyśle m.in. w Neudech, Rothau k. Karlsbadu, w Wiedniu, w Boguminie, we Lwowie, w Wieliczce
Równocześnie z pracą zawodową w górnictwie solnym współpracował od 1919 roku w organizacji nowo powstałej Akademii Górniczej w Krakowie. Na przygotowanie wykładów i organizację dydaktyki otrzymał 9 czerwca 1920 roku stypendium Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, dzięki któremu z początkiem 1921 roku przebywał w Wiedniu i Zurychu w laboratoriach prof. H. Strachego i prof. Schläpfera.
Jako docentowi AG powierzono mu w lutym 1922 roku wykłady z techniki cieplnej i tę datę można uznać za początek działalności Katedry Technologii Ciepła i Paliwa [[Wydział Hutniczy|Wydziału Hutniczego]], która formalnie powstała 2 stycznia 1925 roku. Dawidowski był twórcą i kierownikiem Katedry. Od 6 lutego 1925 roku swoje obowiązki wykonywał jako zastępca profesora. 9 października 1925 roku otrzymał nominację na nadzwyczajnego profesora kontraktowego, a 4 lutego 1932 roku – na profesora nadzwyczajnego.
Stopień doktora nauk technicznych uzyskał 13 lipca 1935 roku w Technische Montanistiche Hochschule Graz-Leoben.
27 września 1935 roku został mianowany profesorem zwyczajnym.
W latach 1933–1939 pełnił obowiązki prorektora AG.
Po wybuchu II wojny światowej profesor 6 listopada 1939 roku aresztowany przez i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen, gdzie przebywał do lutego 1940 roku. Po powrocie do Krakowa uczył w kierowanej przez W. Goetla średniej Państwowej Szkole Technicznej Górniczo-Hutniczo-Mierniczej, kształcącej techników. Od 1 lipca 1942 roku aż do wyzwolenia był ponadto kierownikiem laboratorium techniki cieplnej w utworzonym przez okupanta Państwowym Zakładzie Badania Materiałów (Staatliche Technische Prüfanstalt), mieszczącym się w Krakowie przy ul. Krzemionki 11.
Po wyzwoleniu Krakowa organizował od 1 lutego 1945 roku pracę dydaktyczną i naukową w Katedrze Technologii Ciepła i Paliwa AG oraz prowadził zajęcia dydaktyczne w nowo powstałych wydziałach politechnicznych AG, które później przekształciły się w samodzielną uczelnię – Politechnikę Krakowską. Uczestniczył aktywnie także w odbudowie i rozbudowie polskiego przemysłu górniczego, hutniczego i ceramicznego jako doradca i ekspert biur projektowych. Był współzałożycielem Towarzystwa Budowy Pieców i Urządzeń Hutniczych „IGNIS”, w którym pod jego kierunkiem powstały zrealizowane projekty pionierskich rozwiązań pieców przemysłowych.
Po wojnie został powołany w skład komisji oceniającej zbrodnie hitlerowskie popełnione na terenie obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, a następnie występował jako rzeczoznawca w procesie członków załogi tego obozu.
Był uczonym utrzymującym najściślejszą więź z przemysłem. Brał czynny udział w pracy stowarzyszeń zawodowych i komisji technicznych. Akademia Górnicza w Leoben przyznała mu w 1932 roku tytuł Doktora honoris causa.
W latach 1927–1939 był członkiem Komisji Bibliotecznej Biblioteki AG.
W budynku B-4 , na pierwszym piętrze, znajduje się tablica poświęcona profesorowi Romanowi Dawidowskiemu.
==== Odznaczenia i nagrody ====
Krzyż Oficerski Gwiazdy Rumunii, Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Srebrny Medal za Długoletnią Służbę, [[Złoty Krzyż Zasługi]], Medal Niepodległości, Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
== Źródła do biogramu ==
====Książki====
* Duda J.: 141 spotkanie z cyklu "Wieliczka-Wieliczanie" pt. "Związki Wieliczki i Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie w 90. lecie Uczelni (1919-2009)". Wieliczka 2007 (Biblioteczka Wielicka ; z. 86), s. 20
* Encyklopedia Krakowa. Kraków 2000, s. 145
* Czy wiesz kto to jest? Pod red. S.  Łozy. Warszawa 1938, s. 132
* Filcek H.: Rektorskie opowiadania. Kraków 2005, s .9-12, [foto]
* Gawroński W.: Słownik biograficzny wieliczan. Wieliczka 2008, s. 37-39, [foto]
* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 34-35
* Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 77-78
* Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. [Z. 1]. Oprac. H. Sieński. Kraków 2018, s. 19-20, [foto]
* Profesor Roman Dawidowski. W: 100 anegdot na stulecie Wydziału 1922-2022 : jubileusz 100-lecia Wydziału Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej AGH. Oprac. I. Suliga. Kraków 2022, s. 5-13, [foto]
* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1933/34]. Kraków 1933, s. 25
* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1935/36]. Kraków 1935, s. 24
* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1936/37]. Kraków 1936, s. 26-27
* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1937/38]. Kraków 1937, s. 25
* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1938/39]. Kraków 1938, s. 28
* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1946/47]. Kraków 1946, s. 13
* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1947/48]. Kraków 1947, s. 5-6
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2. Red. T. Skarzyński. Warszawa 1992, s. 43-44
* Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : jubileusz 75-lecia Wydziału 1922-1997. Kraków 1997, s. 28
* Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : jubileusz 80-lecia Wydziału 1922-2002. [AGH]. Kraków 2002, s. 44, [foto]
* Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej : Wydział Hutniczy (1922-1951), Wydział Metalurgiczny (1951-1993), Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej (1993-2005) : jubileusz 90-lecia Wydziału : 1922-2012 [AGH]. Kraków 2012, s. 37, [foto]
* Wyrok na Uniwersytet Jagielloński 6 listopada 1939. Pod red. L. Hajdukiewicza. Kraków 1989, s. 280-281, [foto]
* Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 621 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 66-70, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo- Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)
====Artykuły====
* Aresztowani podczas aktion gegen Universitäts-Professoren 6 listopada 1939 roku : aresztowani naukowcy Wydziału Hutniczego Akademii Górniczej. ''Alma Mater'' 2019, numer specjalny 212, s. 33, [foto]
* Aresztowani podczas aktion gegen Universitäts-Professoren 6 listopada 1939 roku : aresztowani naukowcy Wydziału Hutniczego Akademii Górniczej. ''Alma Mater'' 2021, nr 227, s. 65, [foto]
* Andrzejewski R.: Prace profesora Romana Dawidowskiego. ''Zeszyty Naukowe AGH'' ; nr 3. [Seria] ''Metalurgia i Odlewnictwo'' 1954, z. 2, s. 17-26, [foto]
* ''Biuletyn Rektora'' [''AGH''] 1984, styczeń, luty, s. 5
* Bolewski A.: Mobilizacja sił naukowych i organizacyjnych przy powstawaniu oraz inauguracji Akademii Górniczej w Krakowie : z kart historii. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1994, nr 5, s. 5-6
* Jahoda K.: Krakowscy Górnicy. ''Przegląd Górniczy'' 1990, nr 5, s. 20-23
* Janowski J.: Dział Informacyjny Wydziału Metalurgicznego AGH za okres 50-lecia Wydziału 1922 - 1972 r. ''Zeszyty Naukowe AGH'' ; nr 367. [Seria] ''Metalurgia i Odlewnictwo'' 1973, z. 51, s. 277-339
* Jaros J.: "Salamandra" - pamięci Kolegów Górników (3). ''Przegląd Górniczy'' 1988, T. 44, nr 11-12, s. 32
* Konferencje, spotkania, posiedzenia : [Prof. Roman Dawidowski - 100-lecie urodzin]. ''Biuletyn Rektora AGH'' 1984, styczeń, luty, s. 5
* Nowakowski A., Wnęk Z.: Wspomnienia o zmarłych profesorach Wydziału : Prof. dr inż. Roman Dawidowski (1883-1952). ''Zeszyty Naukowe AGH'' ; nr 367. [Seria] ''Metalurgia i Odlewnictwo'' 1973, z. 51, s. 36-37
* Pawlik T.: Prof. dr inż. Roman Dawidowski : 1883-1983. ''Hutnik'' 1983, nr 11, s. 399-400
* Pawlik T., Byrtus F.: Omówienie dorobku naukowego Wydziału w zakresie techniki cieplnej i koksownictwa. ''Zeszyty Naukowe AGH'' ; nr 367. [Seria] ''Metalurgia i Odlewnictwo'' 1973, z. 51, s. 105-114
* Profesor Roman Dawidowski. ''Zeszyty Naukowe AGH'' ; nr 3. [Seria] ''Metalurgia i Odlewnictwo'' 1954, z. 2, s. 13-15, [foto]
*[[Media:Tablice - Roman Dawidowski. Biuletyn AGH nr 72.pdf|Sieński H.: Profesor Roman Dawidowski : tablice - pamięć wiecznie żywa - część 7. ''Biuletyn AGH'' 2013, nr 72, s. 30-32, [foto]]]
* Tomczyk M.: 75. rocznica "Sonderaktion Krakau". ''Biuletyn AGH'' 2014, nr 83, s. 8-9, [foto]


{{DEFAULTSORT:Dawidowski, Roman }}
{{DEFAULTSORT:Dawidowski, Roman }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 08:36, 10 cze 2024

Roman Dawidowski
Roman Dawidowski.jpg
Nazwisko Dawidowski
Imię / imiona Roman
Tytuły / stanowiska Prof. dr inż.
Data urodzenia 9 grudnia 1883
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 3 grudnia 1952
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności technologia ciepła, termodynamika, budowa pieców przemysłowych
Pełnione funkcje Prorektor AG (1933–1939)
Wydział Wydział Paliw i Energii


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi
FunkcjeGdzieoddo
ProrektorAG19331939

Prof. dr inż. Roman Dawidowski (1883–1952)

Dyscyplina/specjalności: technologia ciepła, termodynamika, budowa pieców przemysłowych

Nota biograficzna

Urodził się 9 grudnia 1883 roku w Krakowie. Zmarł 3 grudnia 1952 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

W latach 1896–1900 uczęszczał do V Gimnazjum, a następnie do II Gimnazjum Klasycznego im. św. Jacka w Krakowie, które ukończył w 1903 roku uzyskując świadectwo dojrzałości. W tym samym roku rozpoczął edukację na Akademii Górniczej w Przybramie (środkowe Czechy). Po pierwszym egzaminie państwowym przeniósł się do Akademii Górniczej w Leoben (środkowa Austria), gdzie w 1906 roku otrzymał dyplom inżyniera górniczego, a w 1907 roku dyplom inżyniera hutnika.

Po studiach pracował w przemyśle m.in. w Neudech, Rothau k. Karlsbadu, w Wiedniu, w Boguminie, we Lwowie, w Wieliczce

Równocześnie z pracą zawodową w górnictwie solnym współpracował od 1919 roku w organizacji nowo powstałej Akademii Górniczej w Krakowie. Na przygotowanie wykładów i organizację dydaktyki otrzymał 9 czerwca 1920 roku stypendium Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, dzięki któremu z początkiem 1921 roku przebywał w Wiedniu i Zurychu w laboratoriach prof. H. Strachego i prof. Schläpfera.

Jako docentowi AG powierzono mu w lutym 1922 roku wykłady z techniki cieplnej i tę datę można uznać za początek działalności Katedry Technologii Ciepła i Paliwa Wydziału Hutniczego, która formalnie powstała 2 stycznia 1925 roku. Dawidowski był twórcą i kierownikiem Katedry. Od 6 lutego 1925 roku swoje obowiązki wykonywał jako zastępca profesora. 9 października 1925 roku otrzymał nominację na nadzwyczajnego profesora kontraktowego, a 4 lutego 1932 roku – na profesora nadzwyczajnego.

Stopień doktora nauk technicznych uzyskał 13 lipca 1935 roku w Technische Montanistiche Hochschule Graz-Leoben.

27 września 1935 roku został mianowany profesorem zwyczajnym.

W latach 1933–1939 pełnił obowiązki prorektora AG.

Po wybuchu II wojny światowej profesor 6 listopada 1939 roku aresztowany przez i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen, gdzie przebywał do lutego 1940 roku. Po powrocie do Krakowa uczył w kierowanej przez W. Goetla średniej Państwowej Szkole Technicznej Górniczo-Hutniczo-Mierniczej, kształcącej techników. Od 1 lipca 1942 roku aż do wyzwolenia był ponadto kierownikiem laboratorium techniki cieplnej w utworzonym przez okupanta Państwowym Zakładzie Badania Materiałów (Staatliche Technische Prüfanstalt), mieszczącym się w Krakowie przy ul. Krzemionki 11.

Po wyzwoleniu Krakowa organizował od 1 lutego 1945 roku pracę dydaktyczną i naukową w Katedrze Technologii Ciepła i Paliwa AG oraz prowadził zajęcia dydaktyczne w nowo powstałych wydziałach politechnicznych AG, które później przekształciły się w samodzielną uczelnię – Politechnikę Krakowską. Uczestniczył aktywnie także w odbudowie i rozbudowie polskiego przemysłu górniczego, hutniczego i ceramicznego jako doradca i ekspert biur projektowych. Był współzałożycielem Towarzystwa Budowy Pieców i Urządzeń Hutniczych „IGNIS”, w którym pod jego kierunkiem powstały zrealizowane projekty pionierskich rozwiązań pieców przemysłowych.

Po wojnie został powołany w skład komisji oceniającej zbrodnie hitlerowskie popełnione na terenie obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, a następnie występował jako rzeczoznawca w procesie członków załogi tego obozu.

Był uczonym utrzymującym najściślejszą więź z przemysłem. Brał czynny udział w pracy stowarzyszeń zawodowych i komisji technicznych. Akademia Górnicza w Leoben przyznała mu w 1932 roku tytuł Doktora honoris causa.

W latach 1927–1939 był członkiem Komisji Bibliotecznej Biblioteki AG.

W budynku B-4 , na pierwszym piętrze, znajduje się tablica poświęcona profesorowi Romanowi Dawidowskiemu.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski Gwiazdy Rumunii, Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Srebrny Medal za Długoletnią Służbę, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Niepodległości, Medal Zwycięstwa i Wolności 1945

Źródła do biogramu

Książki

  • Duda J.: 141 spotkanie z cyklu "Wieliczka-Wieliczanie" pt. "Związki Wieliczki i Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie w 90. lecie Uczelni (1919-2009)". Wieliczka 2007 (Biblioteczka Wielicka ; z. 86), s. 20
  • Encyklopedia Krakowa. Kraków 2000, s. 145
  • Czy wiesz kto to jest? Pod red. S. Łozy. Warszawa 1938, s. 132
  • Filcek H.: Rektorskie opowiadania. Kraków 2005, s .9-12, [foto]
  • Gawroński W.: Słownik biograficzny wieliczan. Wieliczka 2008, s. 37-39, [foto]
  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 34-35
  • Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 77-78
  • Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. [Z. 1]. Oprac. H. Sieński. Kraków 2018, s. 19-20, [foto]
  • Profesor Roman Dawidowski. W: 100 anegdot na stulecie Wydziału 1922-2022 : jubileusz 100-lecia Wydziału Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej AGH. Oprac. I. Suliga. Kraków 2022, s. 5-13, [foto]
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1933/34]. Kraków 1933, s. 25
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1935/36]. Kraków 1935, s. 24
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1936/37]. Kraków 1936, s. 26-27
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1937/38]. Kraków 1937, s. 25
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1938/39]. Kraków 1938, s. 28
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1946/47]. Kraków 1946, s. 13
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1947/48]. Kraków 1947, s. 5-6
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2. Red. T. Skarzyński. Warszawa 1992, s. 43-44
  • Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : jubileusz 75-lecia Wydziału 1922-1997. Kraków 1997, s. 28
  • Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : jubileusz 80-lecia Wydziału 1922-2002. [AGH]. Kraków 2002, s. 44, [foto]
  • Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej : Wydział Hutniczy (1922-1951), Wydział Metalurgiczny (1951-1993), Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej (1993-2005) : jubileusz 90-lecia Wydziału : 1922-2012 [AGH]. Kraków 2012, s. 37, [foto]
  • Wyrok na Uniwersytet Jagielloński 6 listopada 1939. Pod red. L. Hajdukiewicza. Kraków 1989, s. 280-281, [foto]
  • Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 621 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 66-70, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo- Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)

Artykuły

  • Aresztowani podczas aktion gegen Universitäts-Professoren 6 listopada 1939 roku : aresztowani naukowcy Wydziału Hutniczego Akademii Górniczej. Alma Mater 2019, numer specjalny 212, s. 33, [foto]
  • Aresztowani podczas aktion gegen Universitäts-Professoren 6 listopada 1939 roku : aresztowani naukowcy Wydziału Hutniczego Akademii Górniczej. Alma Mater 2021, nr 227, s. 65, [foto]
  • Andrzejewski R.: Prace profesora Romana Dawidowskiego. Zeszyty Naukowe AGH ; nr 3. [Seria] Metalurgia i Odlewnictwo 1954, z. 2, s. 17-26, [foto]
  • Biuletyn Rektora [AGH] 1984, styczeń, luty, s. 5
  • Bolewski A.: Mobilizacja sił naukowych i organizacyjnych przy powstawaniu oraz inauguracji Akademii Górniczej w Krakowie : z kart historii. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 5-6
  • Jahoda K.: Krakowscy Górnicy. Przegląd Górniczy 1990, nr 5, s. 20-23
  • Janowski J.: Dział Informacyjny Wydziału Metalurgicznego AGH za okres 50-lecia Wydziału 1922 - 1972 r. Zeszyty Naukowe AGH ; nr 367. [Seria] Metalurgia i Odlewnictwo 1973, z. 51, s. 277-339
  • Jaros J.: "Salamandra" - pamięci Kolegów Górników (3). Przegląd Górniczy 1988, T. 44, nr 11-12, s. 32
  • Konferencje, spotkania, posiedzenia : [Prof. Roman Dawidowski - 100-lecie urodzin]. Biuletyn Rektora AGH 1984, styczeń, luty, s. 5
  • Nowakowski A., Wnęk Z.: Wspomnienia o zmarłych profesorach Wydziału : Prof. dr inż. Roman Dawidowski (1883-1952). Zeszyty Naukowe AGH ; nr 367. [Seria] Metalurgia i Odlewnictwo 1973, z. 51, s. 36-37
  • Pawlik T.: Prof. dr inż. Roman Dawidowski : 1883-1983. Hutnik 1983, nr 11, s. 399-400
  • Pawlik T., Byrtus F.: Omówienie dorobku naukowego Wydziału w zakresie techniki cieplnej i koksownictwa. Zeszyty Naukowe AGH ; nr 367. [Seria] Metalurgia i Odlewnictwo 1973, z. 51, s. 105-114
  • Profesor Roman Dawidowski. Zeszyty Naukowe AGH ; nr 3. [Seria] Metalurgia i Odlewnictwo 1954, z. 2, s. 13-15, [foto]
  • Sieński H.: Profesor Roman Dawidowski : tablice - pamięć wiecznie żywa - część 7. Biuletyn AGH 2013, nr 72, s. 30-32, [foto]
  • Tomczyk M.: 75. rocznica "Sonderaktion Krakau". Biuletyn AGH 2014, nr 83, s. 8-9, [foto]
Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Roman_Dawidowski&oldid=84680”