Kazimierz Jacek Szpunar: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
| nationality = | | nationality = | ||
| fields = matematyka (zastosowania matematyki w mechanice i naukach przyrodniczych) | | fields = matematyka (zastosowania matematyki w mechanice i naukach przyrodniczych) | ||
| function = Kierownik Katedry Matematyki w latach 1961 (1962?)-1969 | |||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
Wersja z 10:16, 15 sty 2014
| Kazimierz Jacek Szpunar | |
|---|---|
| Nazwisko | Szpunar |
| Imię / imiona | Kazimierz |
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. |
| Data urodzenia | 1918
|
| Dyscyplina/specjalności | matematyka (zastosowania matematyki w mechanice i naukach przyrodniczych) |
| Pełnione funkcje | Kierownik Katedry Matematyki w latach 1961 (1962?)-1969
|
| Odznaczenia i nagrody | Ministra Szkolnictwa Wyższego, Rektora AGH; Zasłużony Nauczyciel PRL 1982, Krzyż Kawalerski OOP 1973. |
Prof. dr hab. inż. Kazimierz Jacek Szpunar (1918–)
Specjalność: matematyka (zastosowania matematyki w mechanice i naukach przyrodniczych)
Urodził się 17 (19?) sierpnia 1918 roku w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej (dyplom w 1949 r.). Pracę doktorską obronił w 1958 r., habilitował się w 1961 r., tytuł profesora uzyskał w 1971 r.
Był młodszym asystentem w Katedrze Mechaniki Teoretycznej AG w 1946 r., młodszym asystentem Katedry Matematyki w latach 1946–49, starszym asystentem w latach 1949–53, adiunktem w latach 1953–56, zastępcą profesora w latach 1956–61. W latach 1961(1962?)-69 pełnił funkcję kierownika Katedry Matematyki. Pracownik naukowy Instytutu Matematyki w latach 1969–1988, kierownik Zakładu Metod Optymalizacyjnych w latach 1969–1988, profesor od 1971 r.
Członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego, Oddział w Krakowie 1960–, PTMTiS (Zarząd Oddziału w Krakowie 1962–), Komisji Nauk Technicznych Oddziału PAN w Krakowie 1960–, Sekcji Mechaniki Teoretycznej Komitetu Fizyki i Mechaniki Ośrodków Ciągłych PAN 1977–.
Badania: konstruowanie modeli matematycznych opisu pewnych zagadnień mechaniki górotworu, czasem z wykorzystaniem teorii sprężystości; badania jakościowe i ilościowe równań różniczkowych występujących w teorii drgań nieliniowych; podanie nowej definicji stabilności dla układów opisanych wektorowym równaniem różniczkowym w Rn z uwagi na obszary Omegao, Omega i przedział czasu [0, T] i pewne jej uogólnienia na układy ogólniejsze.
Autor 60 prac oryginalnych. Autor 20 ekspertyz. Promotor 2 prac doktorskich.
Źródło:
- Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). S. 182
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 366, portr.
- Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 998