Edeltrauda Helios-Rybicka: Różnice pomiędzy wersjami

Edeltrauda Helios-Rybicka
Nazwisko	Helios Rybicka
Imię / imiona	Edeltrauda
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż. ; ;
Dyscyplina/specjalności	inżynieria i geochemia środowiska
Wydział	Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska ; ;

Wersja z 17:21, 1 gru 2020

Prof. dr hab. inż. Edeltrauda Helios Rybicka biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: inżynieria i geochemia środowiska

Nota biograficzna

Urodziła się 21 maja 1943 w Brońcu koło Olesna)

W 1968 roku ukończyła Wydział Ceramiczny AGH uzyskując tytuł magistra chemika-ceramika.

W 1968 roku rozpoczęła pracę asystenta stażysty w Zakładzie Surowców Energetycznych Katedry Surowców Mineralnych Wydziału Ceramicznego AGH.

W 1975 roku na podstawie pracy "Reakcje krzemianów warstwowych z wodorotlenkiem wapnia i ich wpływ na wytrzymałość gruntów ilastych" napisanej pod kierunkiem profesora Leszka Stocha w Zakładzie Złóż Surowców Ceramicznych Instytutu Geologii i Surowców Mineralnych Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego uzyskała doktorat.

W 1987 roku na podstawie rozprawy "Rola minerałów ilastych w wiązaniu metali ciężkich przez osady rzeczne górnej Wisły" uzyskała stopień naukowy doktora habilitowanego.

W 1996 roku uzyskała tytuł profesora

W 1993 roku zorganizowała Zakład Ochrony Środowiska na Wydziale Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska, którym kierowała do 2006 roku. Jest jednym z koordynatorów polsko-niemieckiego „Projektu Odra”, w ramach którego zorganizowała pierwszą w Polsce pracownię plazmowej spektrometrii masowej. Opracowała kilka monografii oraz skrypt z dziedziny geochemii.

Była wieloletnim członkiem Stowarzyszenia Polskich Stypendystów Fundacji im. Aleksandra von Humboldta (Societas Humboltiana Polonorum - SHP) oraz prezesem Zarządu Głównego SHP w latach 2004-2007. Była członkiem Komitetu Inżynierii Środowiska Polskiej Akademii Nauk. W 2010 roku została wyróżniona w Toruniu Medalem za Zasługi dla SHP.[1]

Z okazji Dnia Inauguracji Roku Akademickiego wręczono jej 16 października 2002 Medal Komisji Edukacji Narodowej[2]. W grudniu 2012 roku otrzymała Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia w opiece naukowej i dydaktycznej[3].

Kierownik Zakładu Ochrony Środowiska od 1993 r.

W 1993 r. zorganizowała Zakład Ochrony Środowiska na Wydziale Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska, gdzie pełni funkcję kierownika.

Jest współkoodrynatorem polsko-niemieckiego Projektu ODRA, w ramach którego zorganizowała, pierwszą w Polsce, pracownię plazmowej spektrometrii masowej.

Odznaczenia i nagrody

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/helios-rybicka-edeltrauda-02179

Źródła do biogramu

Książki

Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 222
[Skład Osobowy AGH … 1969/69]. Kraków 1969, s. 54
[Skład Osobowy AGH … 1975/76]. Kraków 19??????, s. ??? wydział
Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska 1946-2016. Red. M. Manecki, E. Hycnar. Kraków 2016, s. 159

Artykuły

Przegląd Geologiczny 1997 vol. 45, nr 5. s. 531???????

Inne

[online] [przeglądany 1.12.2020]. Dostępny w:

stan na dzień 1.12.2020

[Category:Biogramy]]

@@ Linia 24: / Linia 24: @@
 W 1975 roku na podstawie pracy "Reakcje krzemianów warstwowych z wodorotlenkiem wapnia i ich wpływ na wytrzymałość gruntów ilastych" napisanej pod kierunkiem profesora Leszka Stocha w Zakładzie Złóż Surowców Ceramicznych Instytutu Geologii i Surowców Mineralnych [[Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy|Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego]] uzyskała doktorat.
- dr hab. w 1987 r., prof. w 1996 r.
+W 1987 roku na podstawie rozprawy "Rola minerałów ilastych w wiązaniu metali ciężkich przez osady rzeczne górnej Wisły" uzyskała stopień naukowy doktora habilitowanego.
+W 1996 roku uzyskała tytuł profesora
-Studia ukończyła w 1968 roku uzyskując tytuł magistra chemika-ceramika na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (AGH). Promocję doktorską uzyskała w 1975 roku, zaś w 1996 roku została profesorem zwyczajnym.
 W 1993 roku zorganizowała Zakład Ochrony Środowiska na Wydziale Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska, którym kierowała do 2006 roku. Jest jednym z koordynatorów polsko-niemieckiego „Projektu Odra”, w ramach którego zorganizowała pierwszą w Polsce pracownię plazmowej spektrometrii masowej. Opracowała kilka monografii oraz skrypt z dziedziny geochemii.