Marian Romuald Morawiecki: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 66: | Linia 66: | ||
{{DEFAULTSORT:Morawiecki, Marian Romuald}} | {{DEFAULTSORT:Morawiecki, Marian Romuald}} | ||
[[Category: | [[Category:Uczeni]] | ||
Wersja z 12:51, 17 gru 2013
| Marian Romuald Morawiecki | |
|---|---|
| Nazwisko | Morawiecki |
| Imię / imiona | Marian |
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. |
| Data urodzenia | 1916–2002
|
| Dyscyplina/specjalności | metalurgia (walcownictwo, kuźnictwo)
|
| Odznaczenia i nagrody | Ministra 1986; Krzyż AK, Londyn 1988, czterokrotnie Medal Wojska, Londyn 1948, Krzyż Kawalerski OOP 1980, Krzyż Partyzancki 1990. |
Prof. dr hab. inż. Marian Romuald Morawiecki (1916–2002)
Specjalność: metalurgia (walcownictwo, kuźnictwo)
Urodził się 5 lutego 1916 roku w Posłowicach. Zmarł 4 grudnia 2002 roku i został pochowany na cmentarzu w Jędrzejowie. Absolwent Politechniki Śląskiej w Gliwicach i AGH, dr (AGH) 1964, dr hab. 1972, prof. 1979.
Od 1956 pracował w AGH najpierw jako starszy asystent, następnie adiunkt od 1964 roku, docent od 1973, profesor nadzw. od 1979 roku. Kierownik wielu kursów Studium Podyplomowego 1975–1985 oraz Studium Doktoranckiego 1985–1987.
Członek Międzynarodowej Konferencji „Plastyczna Przeróbka Metali” AGH Kraków (sekr. 1982); Ośrodek Szkolenia Kadr w Chorzowie, Zespół ds. programów nauczania przedmiotów specjalistycznych w szkołach średnich zawodowych (przew. 1979–1992). Członek Szarych Szeregów, następnie w AK (1940–1945; społeczny instruktor pracy w Związku Zawodowym Hutników „Biprohut” w Zabrzu i Gliwicach (1946–1956, członej Komisji Rewizyjnej ZNP w AGH (1957–); prezes Związku Kombatantów RP i byłych Więźniów Politycznych w AGH (1996–).
Działalność naukowo-badawcza: przygotowanie wykładów z zakresu urządzeń i technologii walcowania, kucia i tłoczenia; teoretyczne określanie zależności między dopuszczalnym gniotem a wytrzymałością narzędzi i elementów urządzeń; udział w opracowaniu podręczników obejmujących teorię i technologię plastycznej przeróbki metali.
Autor 25 publikacji, autor i współautor podręczników i książek, autor 77 prac badawczych dla przemysłu, 5 patentów, 15 ekspertyz. Promotor 3 prac doktorskich.
Źródło:
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 223
- BIP AGH 2003 nr 113. s. 10