Zdzisław Wojciech Samsonowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Zdzisław Wojciech Samsonowicz
Nazwisko	Samsonowicz
Imię / imiona	Zdzisław
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	30 lipca 1923
Miejsce urodzenia	Dębica ;
Dyscyplina/specjalności	budowa i eksploatacja maszyn (odlewnictwo, automatyzacja procesów technologicznych) ;
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	2010
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za znaczący wkład w rozwój naukowo-techniczny odlewnictwa polskiego i jego międzynarodową promocję oraz za kształcenie kadr naukowych dla specjalności odlewnictwo, mechanika i automatyka
Odznaczenia i nagrody	Medal Wojska Polskiego, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Komandorski OOP, Medal KEN, Krzyż Armii Krajowej, Medal Rodła

Wersja z 13:50, 30 gru 2016

Prof. dr hab. inż. Zdzisław Samsonowicz (1923-)

Prodziekan Wydziału Mechanicznego PWr w latach 1966–1968

Dyscyplina/specjalności: budowa i eksploatacja maszyn (odlewnictwo, automatyzacja procesów technologicznych)

Nota biograficzna

Urodził się 30 lipca 1923 roku w Dębicy. Absolwent Politechniki Wrocławskiej 1950 rok, dr nauk technicznych 1961, dr hab. 1965, profesor nadzwczajny 1972, profesor zwyczajny 1986.

Od sierpnia 1945 roku pracownik Politechniki Wrocławskiej. Organizator transportu Politechniki i jego kierownik, co między innymi zaowocowało znacznym przyspieszeniem prac przy odbudowie i zabezpieczaniu budynków. Asystent PWr w latach 1946–1951, starszy asystent w latach 1951–1954, adiunkt w latach 1954–1966, docent w latach 1966–1972, prodziekan Wydziału Mechanicznego w latach 1966–1968, kierownik Zakładu Mechanizacji i Automatyzacji Odlewnictwa w latach 1966–1988, zastępca dyrektora Instytutu Technologii Budowy Maszyn w latach 1968–1978, opiekun naukowy Studium Doktoranckiego w latach 1977–1982, kierownik Seminarium „Fizykochemia Procesów Odlewniczych” w latach 1978–1992, kierownik Katedry Odlewnictwa w latach 1988–1993. W 1993 roku przeszedł na emeryturę.

Twórca 2 szkół naukowych: Mechanizacji i Automatyzacji Odlewnictwa oraz Doskonalenie Metod Badawczych Materiałów Formierskich, a także kilku metod pomiarowych oraz konstrukcji kilku oryginalnych aparatów laboratoryjnych eksportowanych do wielu krajów. Prowadził wykłady na studiach podyplomowych w uczelniach w Polsce (AGH, Politechnika Warszawska, Politechnika Śląska) i za granicą (Magdeburg, Brno, Ljubliana, Kijów, Balgrad, Lipsk).

Autor ponad 200 prac oryginalnych w tym 14 książek, 25 patentów, 81 ekspertyz i 7 projektów zakładów przemysłowych. Promotor 11 rozpraw doktorskich.

Członek Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, Stowarzyszenia Technicznego Odlewników Polskich (STOP), Naczelnej Organizacji Technicznej (NOT), Comité Intern. Ass. Techniques Fonderie (CIAFT), Polskiej Akademii Nauk, Żołnierz AK (pseudonim Orski), członek Straży Akademickiej Politechniki Wrocławskiej od 1945 roku, członek założyciel, kierownik Sekcji Motorowej AZS od 1945 roku, członek założyciel przewodniczący Koła Mechaników PWr. w latach 1945–1947, człnek Światowego Związku Żołnierzy AK od 1980 roku, współpracownik Kliniki Kardiochirurgicznej Akademii Medycznej we Wrocławiu w latach 1959-1969 (budowa sztucznego płuco-serca do celów eksperymentalnych, wykonanie wielu aparatów i udoskonaleń) oraz członkowstwa w wielu organizacjach naukowych i technicznych oraz komitetach redakcyjnych czasopism naukowych i naukowo-technicznych.

Odznaczenia i nagrody

Medal Wojska Polskiego (1948), Złoty Krzyż Zasługi (1967), Krzyż Kawalerski OOP (1973), Krzyż Komandorski OOP (1995), Medal KEN (1983), Krzyż Armi Krajowej (1986), Medal Rodła (1988), Medal „Zasłużony dla Politechniki Wrocławskiej” (1999), tytuł „Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny” (2001), Nagroda Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej (1964), wyróżnienie na XXVI Międzynarodowym Zjeździe Chirurgii Klatki Piersiowej, Serca i Naczyń (uznany jako jeden z trzech wybitnie zasłużonych europejskich specjalistów w prowadzeniu i doskonaleniu perfuzji), państwowa nagroda (zespołowa II st.), nagrody ministerialne, rektorskie i inne

Bibliografia

Książki

Profesor Zdzisław Samsonowicz doktorem honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie : Kraków, 9 kwietnia 2010. Kraków 2010, 58 s., [foto]
Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S-Ż. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2002, s. 40–41, [foto]

Artykuły

Godność doktora honoris causa AGH dla prof. Zdzisława Samsonowicza : 9 kwietnia 2010. Biuletyn AGH 2010, nr 28, s. 2, [foto]
Wrona R.: Doktorat honoris causa AGH dla profesora Zdzisława Samsonowicza. Biuletyn AGH 2010, nr 28, s. 7-9, [foto]

Inne

[Protokół z posiedzenia Senatu AGH... 27.01.2010], s. [32]
Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności Doktora Honoris Causa profesorowi Zdzisławowi Samsonowiczowi, [foto]

@@ Linia 52: / Linia 52: @@
 == Nota biograficzna ==
-Urodził się 30 lipca 1923 roku w Dębicy. Absolwent Politechniki Wrocławskiej 1950, dr nauk techn. 1961, dr hab. 1965, prof. nadzw. 1972, prof. zw. 1986.
+Urodził się 30 lipca 1923 roku w Dębicy. Absolwent Politechniki Wrocławskiej 1950 rok, dr nauk technicznych 1961, dr hab. 1965, profesor nadzwczajny 1972, profesor zwyczajny 1986.
-Od sierpnia 1945 pracownik Politechniki Wrocławskiej. Organizator transportu Politechniki i jego kierownik, co m.in. zaowocowało znacznym przyspieszeniem prac przy odbudowie i zabezpieczaniu budynków.  Asystent PWr 1946–1951, st. asystent 1951–1954, adiunkt 1954–1966, doc. 1966–1972, prodziekan Wydziału Mechanicznego 1966–1968, kierownik Zakładu Mechanizacji i Automatyzacji Odlewnictwa 1966–1988, zast. dyrektora Instytutu Technologii Budowy Maszyn 1968–1978, profesor od 1972 roku, opiekun nauk. Studium Doktoranckiego 1977–1982, kierownik Seminarium „Fizykochemia Procesów Odlewniczych” 1978–1992, kierownik Katedry Odlewnictwa 1988–1993. W 1993 roku przeszedł na emeryturę.
+Od sierpnia 1945 roku pracownik Politechniki Wrocławskiej. Organizator transportu Politechniki i jego kierownik, co między innymi zaowocowało znacznym przyspieszeniem prac przy odbudowie i zabezpieczaniu budynków. Asystent PWr w latach 1946–1951, starszy asystent w latach 1951–1954, adiunkt w latach 1954–1966, docent w latach 1966–1972, prodziekan Wydziału Mechanicznego w latach 1966–1968, kierownik Zakładu Mechanizacji i Automatyzacji Odlewnictwa w latach 1966–1988, zastępca dyrektora Instytutu Technologii Budowy Maszyn w latach 1968–1978, opiekun naukowy Studium Doktoranckiego w latach 1977–1982, kierownik Seminarium „Fizykochemia Procesów Odlewniczych” w latach 1978–1992, kierownik Katedry Odlewnictwa w latach 1988–1993. W 1993 roku przeszedł na emeryturę.
-Członek Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego 1969-, STOP, NOT 1952-, Comité Intern. Ass. Techniques Fonderie (CIAFT), PAN.
+Twórca 2 szkół naukowych: Mechanizacji i Automatyzacji Odlewnictwa oraz Doskonalenie Metod Badawczych Materiałów Formierskich, a także kilku metod pomiarowych oraz konstrukcji kilku oryginalnych aparatów laboratoryjnych eksportowanych do wielu krajów. Prowadził wykłady na studiach podyplomowych w uczelniach w Polsce (AGH, Politechnika Warszawska, Politechnika Śląska) i za granicą (Magdeburg, Brno, Ljubliana, Kijów, Balgrad, Lipsk).
-Twórca 2 szkół naukowych: Mechanizacji i Automatyzacji Odlewnictwa oraz Doskonalenie Metod Badawczych Materiałów Formierskich, a także kilku metod pomiarowych oraz konstrukcji kilku oryginalnych aparatów laboratoryjnych eksportowanych do wielu krajów. Prowadził wykłady na studiach podyplomowych w uczelniach w Polsce (AGH, PW, PŚl) i za granicą (Magdeburg, Brno, Ljubliana, Kijów).
+Autor ponad 200 prac oryginalnych w tym 14 książek, 25 patentów, 81 ekspertyz i 7 projektów zakładów przemysłowych. Promotor 11 rozpraw doktorskich.
-Autor ok. 200 prac oryginalnych w tym 14 książek, 25 patentów, 81 ekspertyz i 7 projektów zakładów przemysłowych. Promotor 11 rozpraw doktorskich.
+Członek Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, Stowarzyszenia Technicznego Odlewników Polskich (STOP), Naczelnej Organizacji Technicznej (NOT), Comité Intern. Ass. Techniques Fonderie (CIAFT), Polskiej Akademii Nauk, Żołnierz AK (pseudonim Orski), członek Straży Akademickiej Politechniki Wrocławskiej od 1945 roku, członek założyciel, kierownik Sekcji Motorowej AZS od 1945 roku, członek założyciel przewodniczący Koła Mechaników PWr. w latach 1945–1947, człnek Światowego Związku Żołnierzy AK od 1980 roku, współpracownik Kliniki Kardiochirurgicznej Akademii Medycznej we Wrocławiu w latach 1959-1969 (budowa sztucznego płuco-serca do celów eksperymentalnych, wykonanie wielu aparatów i udoskonaleń) oraz członkowstwa w wielu organizacjach naukowych i technicznych oraz komitetach redakcyjnych czasopism naukowych i naukowo-technicznych.
-Żołnierz AK (pseudonim ORSKI), członek Straży Akademickiej PWr 1945, czł. zał., kier. Sekcji Motorowej AZS 1945, czł. zał. przew. Koła Mechaników PWr. 1945–1947, czł. Światowego Związku Żołnierzy AK 1980-; wieloletni współpracownik Kliniki Kardiochirurgicznej AM we Wrocławiu (budowa sztucznego płuco-serca do celów eksperymentalnych, wykonanie wielu aparatów i udoskonaleń).
+==== Odznaczenia i nagrody ====
+[[Medal Wojska Polskiego]] (1948), [[Złoty Krzyż Zasługi]] (1967), [[Krzyż Kawalerski OOP]] (1973), [[Krzyż Komandorski OOP]] (1995), [[Medal KEN]] (1983), [[Krzyż Armi Krajowej]] (1986), Medal Rodła (1988), Medal „Zasłużony dla Politechniki Wrocławskiej” (1999), tytuł „Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny” (2001), Nagroda Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej (1964), wyróżnienie na XXVI Międzynarodowym Zjeździe Chirurgii Klatki Piersiowej, Serca i Naczyń (uznany jako jeden z trzech wybitnie zasłużonych europejskich specjalistów w prowadzeniu i doskonaleniu perfuzji), państwowa nagroda (zespołowa II st.), nagrody ministerialne, rektorskie i inne
-==== Odznaczenia i nagrody ====
-Państwowa nagroda (zesp. II st.), wielokrotnie nagrody ministerialne, rektorskie i inne, wyróżnienie na XXVI Międzynarodowym Zjeździe Chirurgii Klatki Piersiowej, Serca i Naczyń (uznany jako jeden z trzech wybitnie zasłużonych europejskich specjalistów w prowadzeniu i doskonaleniu perfuzji; Medal WP 1948, Złoty Krzyż Zasługi 1967, Krzyże OOP: Kawalerski 1973, Komandorski 1995, Medal KEN 1983, Krzyż AK 1986, Medal Rodła 1988, Medal „Zasłużony dla PWr” 1999
 == Bibliografia ==