Zbigniew Górny: Różnice pomiędzy wersjami

Zbigniew Górny
Nazwisko	Górny
Imię / imiona	Zbigniew
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	15 listopada 1927
Miejsce urodzenia	Kraków
Data śmierci	27 marca 2014
Dyscyplina/specjalności	odlewnictwo, metaloznawstwo metali nieżelaznych
Wydział	Wydział Odlewnictwa
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	2002
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za znaczący wkład w rozwój naukowo-techniczny odlewnictwa polskiego i jego międzynarodową promocję oraz za istotny wkład w rozwój kadr naukowych dla specjalności odlewnictwo
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski, Oficerski i Komandorski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal KEN, nagrody resortowe

Wersja z 12:30, 18 lis 2016

Prof. dr hab. inż. Zbigniew Górny (1927–2014)

Dyrektor Instytutu Odlewnictwa w Krakowie w latach 1975–1996

Dyscyplina/specjalności: odlewnictwo, metaloznawstwo metali nieżelaznych

Nota biograficzna

Urodził się 15 listopada 1927 w Krakowie. Zmarł 27 marca 2014 roku. Ukończył Wydział Komunikacji (Sekcja Lotnicza) Wydziałów Politechnicznych AGH w Krakowie. Absolwent AGH (1950), asystent na Wydziale Komunikacji i innych Wydziałach AG w latach 1947–1951, dr nauk technicznych (1963), dr hab. Politechniki Śląskiej w Gliwicach (1967), prof. nadzw. (1973), prof. zw. (1983).

W Instytucie Odlewnictwa w Krakowie podjął pracę 2 stycznia 1950 roku, zajmując stanowisko dyrektora Instytutu w latach 1975-1996. Równolegle prowadził zajęcia dydaktyczne jako wykładowca w Politechnice Krakowskiej (z Hydro- i Aeromechaniki 1953-1958). Profesor w Politechnice Poznańskiej (1982-1992) oraz WSI, a później w Politechnice Opolskiej (1992-2000) oraz doraźnie wykładał w AGH, WSI w Krakowie i w Politechnice Wrocławskiej.

Autor ponad 58 monografii, książek i skryptów, ok. 75 publikacji naukowych, ponad 500 publikacji technicznych i popularyzatorskich oraz ponad 250 niepublikowanych projektów, ekspertyz, opracowań analitycznych i prognostycznych. Jest współautorem 26 patentów. Był redaktorem naczelnym kwartalnika naukowego „Prace Instytutu Odlewnictwa” (1975-1996) oraz popularnego czasopisma technicznego „Doświadczony Mistrz” (1982-1992).

Specjalizował się w zakresie odlewnictwa i metaloznawstwa metali nieżelaznych, specjalnych metod odlewania, aparatury kontrolnej dla materiałów formierskich, kompozytów metalowych oraz symulacji krzepnięcia i krystalizacji z weryfikacją badawczą. Zorganizował i prowadził szkolenie dla szeregu krajów pozaeuropejskich w ramach UNIDO.

Członek licznych stowarzyszeń i organizacji naukowych.

Doktor honoris causa Politechniki Poznańskiej (1993)

Odznaczenia i nagrody

Nagroda im. J. Buzka, wielokrotnie nominowany przez American Biographical Institute na człowieka roku oraz do Amerykańskiego Medalu Honorowego, Medal SVUM (Państwowego Badawczego Zakładu Materiałów) w Pradze, szereg złotych odznak honorowych (zakładowych, komunalnych, stowarzyszeniowych) i wiele nagród za osiągnięcia w zakresie nauki i postępu technicznego.

Bibliografia

Książki

Kto jest kim w Polsce. [zespół red. Beata Cynkier]. Warszawa 2001, s. 264
Profesor Zbigniew Górny Doktor Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica. [Kraków ca 2002, 60 s.], [foto]
[Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 27.03.2002]
Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 1: A–G. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa [ca 1998], s. 504

Inne

Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności doktora honoris causa Profesorowi Zbigniewowi Górnemu [1 k.]
Zbigniew Górny... [online] [przeglądany 18.11.2016]. Dostępny w: nekrologi.wyborcza.pl/0,11,,264918,Zbigniew-G%C3%B3rny-nekrolog.html

@@ Linia 9: / Linia 9: @@
 |fields=odlewnictwo, metaloznawstwo metali nieżelaznych
 |faculty=Wydział Odlewnictwa
-|awards=Krzyż Kawalerski, Oficerski i Komandorski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, nagrody resortowe
+|awards=Krzyż Kawalerski, Oficerski i Komandorski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal KEN, nagrody resortowe
 |dhc_year=2002
 |dhc_reason=za znaczący wkład w rozwój naukowo-techniczny odlewnictwa polskiego i jego międzynarodową promocję oraz za istotny wkład w rozwój kadr naukowych dla specjalności odlewnictwo
@@ Linia 54: / Linia 54: @@
 == Nota biograficzna ==
-Urodził się 15 listopada 1927 w Krakowie. Zmarł 27 marca 2014 roku. Absolwent AGH (1950), asystent na Wydziale Komunikacji i innych Wydziałach AG w latach 1947–1951, dr nauk technicznych (1963), dr hab. Politechniki Śląskiej w Gliwicach (1967), prof. nadzw. (1973), prof. zw. (1983).
+Urodził się 15 listopada 1927 w Krakowie. Zmarł 27 marca 2014 roku. Ukończył Wydział Komunikacji (Sekcja Lotnicza) Wydziałów Politechnicznych AGH w Krakowie. Absolwent AGH (1950), asystent na Wydziale Komunikacji i innych Wydziałach AG w latach 1947–1951, dr nauk technicznych (1963), dr hab. Politechniki Śląskiej w Gliwicach (1967), prof. nadzw. (1973), prof. zw. (1983).
-Pracownik Instytutu Odlewnictwa w Krakowie. Równolegle w AGH asystent (1947–51), wykładowca (1953–58). Pracownik Politechniki Poznańskiej (doktor honoris causa tej Uczelni w 1993 r.), Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Opolu.
+W Instytucie Odlewnictwa w Krakowie podjął pracę 2 stycznia 1950 roku, zajmując stanowisko dyrektora Instytutu w latach 1975-1996. Równolegle prowadził zajęcia dydaktyczne jako wykładowca w Politechnice Krakowskiej (z Hydro- i Aeromechaniki 1953-1958). Profesor w Politechnice Poznańskiej (1982-1992) oraz WSI, a później w Politechnice Opolskiej (1992-2000) oraz doraźnie wykładał w AGH, WSI w Krakowie i w Politechnice Wrocławskiej.
-Członek licznych stowarzyszeń i organizacji naukowych. Autor 40 prac oryginalnych, 210 ekspertyz i opracowań.
+Autor ponad 58 monografii, książek i skryptów, ok. 75 publikacji naukowych, ponad 500 publikacji technicznych i popularyzatorskich oraz ponad 250 niepublikowanych projektów, ekspertyz, opracowań analitycznych i prognostycznych. Jest współautorem 26 patentów. Był redaktorem naczelnym kwartalnika naukowego „Prace Instytutu Odlewnictwa” (1975-1996) oraz popularnego czasopisma technicznego „Doświadczony Mistrz” (1982-1992).
-Doktor Honoris Causa AGH 2002.
+Specjalizował się w zakresie odlewnictwa i metaloznawstwa metali nieżelaznych, specjalnych metod odlewania, aparatury kontrolnej dla materiałów formierskich, kompozytów metalowych oraz symulacji krzepnięcia i krystalizacji z weryfikacją badawczą. Zorganizował i prowadził szkolenie dla szeregu krajów pozaeuropejskich w ramach UNIDO.
+Członek licznych stowarzyszeń i organizacji naukowych.
+Doktor honoris causa Politechniki Poznańskiej (1993)
+==== Odznaczenia i nagrody ====
+Nagroda im. J. Buzka, wielokrotnie nominowany przez American Biographical Institute na człowieka roku oraz do Amerykańskiego Medalu Honorowego, Medal SVUM (Państwowego Badawczego Zakładu Materiałów) w Pradze, szereg złotych odznak honorowych (zakładowych, komunalnych, stowarzyszeniowych) i wiele nagród za osiągnięcia w zakresie nauki i postępu technicznego.
 == Bibliografia ==