Wojciech Korfanty: Różnice pomiędzy wersjami

Wojciech Korfanty
Nazwisko	Korfanty
Imię / imiona	Wojciech ;
Data urodzenia	20 kwietnia 1873
Miejsce urodzenia	osada Sadzawka (obecnie Siemianowice Śląskie)
Data śmierci	17 sierpnia 1939
Miejsce śmierci	Warszawa ; ;
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	1923
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za zasługi położone dla górnictwa polskiego w walce o Górny Śląsk oraz za wybitną działalność w unarodowieniu tej dzielnicy
Odznaczenia i nagrody	Order Orła Białego

Wersja z 18:09, 29 cze 2016

Wojciech Korfanty (1873–1939)

polityk; działacz narodowy na Śląsku; publicysta

Nota biograficzna

Urodził się 20 kwietnia 1873 roku w osadzie Sadzawka (obecnie Siemianowice Śląskie).

Od 1898 roku członek Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, od 1901 Ligi Narodowej i redaktor czasopisma „Górnoślązak”, zdecydowany przeciwnik politycznej dominacji niemieckiej partii katolickiej Centrum na Górnym Śląsku.

Poseł do Reichstagu (1903–1911 i 1918) i na sejm pruski (1904–1918). Po I wojnie światowej członek Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu; był polskim komisarzem plebiscytowym na terenie Górnego Śląska (1920–1921), a następnie przywódcą III powstania śląskiego (1921). W latach 1919–1930 był posłem na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, w latach 1922–1935 posłem na Sejm Śląski; od 1922 roku czołowy przywódca chadecji. Wykluczony z Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji stanął na czele secesyjnego PSChD Górnego Śląska (1928–1930).

W 1930 roku był więziony w Brześciu. Zwolniony w grudniu tego roku powrócił na Górny Śląsk. W 1935 roku opuścił Polskę i udał się na emigrację do Czechosłowacji, w latach 1938–1939 przebywał we Francji; był jednym z inicjatorów Frontu Morges. W 1939 roku wrócił do kraju i następnego dnia został aresztowany i osadzony w więzieniu. Zwolniony z powodu ciężkiej choroby, zmarł 17 sierpnia 1939 roku w Warszawie.

W 1923 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Górniczej w Krakowie za zasługi położone dla górnictwa polskiego w walce o Górny Śląsk oraz za wybitną działalność w unarodowieniu tej dzielnicy.

Wydawał m.in. czasopisma: „Rzeczpospolita”, „Polonia”.

Odznaczenia i nagrody

Order Orła Białego

Bibliografia

Książki

Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. Pod red. J. Borowca. Warszawa 1996, s. 168
Polski Słownik Biograficzny. T. 14/1, z. 60 : Kopernicki Izydor – Korzbok Witkowski. Wrocław 1968, s. 67-70
75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1994, [rozdz.] Doktorzy honoris causa. s. [3], [foto]

Artykuły

Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18

Inne

Na podstawie materiałów Muzeum historii AGH (Dyplom nadania DHC AGH)

@@ Linia 52: / Linia 52: @@
 == Nota biograficzna ==
-Urodził się 20 kwietnia 1873 roku w osadzie Sadzawka (obecnie Siemianowice Śląskie). Od 1898 roku członek Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, od 1901 Ligi Narodowej i redaktor czasopisma „Górnoślązak”, zdecydowany przeciwnik politycznej dominacji niemieckiej partii katolickiej Centrum na Górnym Śląsku.
+Urodził się 20 kwietnia 1873 roku w osadzie Sadzawka (obecnie Siemianowice Śląskie).
+Od 1898 roku członek Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, od 1901 Ligi Narodowej i redaktor czasopisma „Górnoślązak”, zdecydowany przeciwnik politycznej dominacji niemieckiej partii katolickiej Centrum na Górnym Śląsku.
 Poseł do Reichstagu (1903–1911 i 1918) i na sejm pruski (1904–1918). Po I wojnie światowej członek Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu; był polskim komisarzem plebiscytowym na terenie Górnego Śląska (1920–1921), a następnie przywódcą III powstania śląskiego (1921). W latach 1919–1930 był posłem na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, w latach 1922–1935 posłem na Sejm Śląski; od 1922 roku czołowy przywódca chadecji. Wykluczony z Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji stanął na czele secesyjnego PSChD Górnego Śląska (1928–1930).