Adam Siemieniec: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
m (zamienił w treści „== Odznaczenia i nagrody ==” na „==== Odznaczenia i nagrody ====”)
m (zamienił w treści „Źródło:” na „== Bibliografia ==”)
Linia 75: Linia 75:




Źródło:
== Bibliografia ==
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 80, portr.
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 80, portr.
* Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 895
* Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 895

Wersja z 16:03, 25 sty 2016

Adam Siemieniec
Adam Siemieniec.jpg
Nazwisko Siemieniec
Imię / imiona Adam
Tytuły / stanowiska Prof. dr inż.
Data urodzenia 18 lutego 1929
Miejsce urodzenia Dąbrowa Górnicza
Data śmierci 25 kwietnia 2011
Dyscyplina/specjalności mechanika (mechanika doświadczalna, wytrzymałość materiałów)
Pełnione funkcje Dziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH (1969–1975)
Wydział Wydział Odlewnictwa


Odznaczenia i nagrody Krzyż Oficerski OOP
FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Maszyn Górniczych i Hutniczych19691975


Prof. dr inż. Adam Siemieniec (1929–2011)

Specjalność: mechanika (mechanika doświadczalna, wytrzymałość materiałów)

Nota biograficzna

Urodził się 18 lutego 1929 roku w Dąbrowie Górniczej. Zmarł 25 kwietnia 2011 r., pochowany w Krakowie, Cmentarz Batowicki.

Absolwent AGH 1954. Doktor nauk technicznych 1962, docent 1968, profesor 1995.

Przebieg pracy zawodowej w AGH: pracownik naukowo-techniczny Katedry „Górnictwo II” 1952–1954, starszy asystent Katedry Wytrzymałości Materiałów na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa 1954–1958, adiunkt 1958–1968, docent 1968–1969, docent w Instytucie Podstaw Budowy Maszyn 1969–1994, dziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych (obecnie Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki) 1969–1975, dyrektor IPBM 1974–1992, profesor nadzwyczajny w Pracowni Konstrukcji Odlewów na Wydziale Odlewnictwa 1995–2001.

Członek Komisji Mechaniki Stosowanej Krakowskiego Oddziału PAN 1975–2002, Sekcja Mechaniki Eksperymentalnej Ciała Stałego Komitetu Mechaniki PAN 1976–2002.

Badania: doświadczalna i teoretyczna analiza naprężeń i odkształceń w elementach maszyn i urządzeń oraz wytrzymałość konstrukcji stalowych, szczególnie dźwigarów suwnic; prace, które zostały wdrożone w przemyśle, np. wieloletnie stosowanie patentu na zwiększenie nośności kratowych dźwigarów suwnic oraz patent i wnioski wynalazcze związane z konstrukcjami nośnymi wielkich pieców.

Autor 120 prac, w tym 2 książek, 9 skryptów. Autor 2 patentów i 3 wniosków wynalazczych. Promotor 7 prac doktorskich.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski OOP, Medal KEN, Zasłużony Nauczyciel PRL, nagrody resortowe


Bibliografia

  • Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 80, portr.
  • Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 895
  • Dziennik Polski 2011, nr 99 [29 IV 2011] s. A16