Zygmunt Wojciech Ciechanowski: Różnice pomiędzy wersjami
m (Paulina.Iskrzycka przeniósł stronę Zygmunt Ciechanowski do Zygmunt Wojciech Ciechanowski) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
|function=Prodziekan Wydziału Elektromechanicznego (1946–1948) | |function=Prodziekan Wydziału Elektromechanicznego (1946–1948) | ||
|faculty=Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki | |faculty=Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki | ||
|awards=Krzyż Komandorski Polonia Restituta, Order Szrandaru Pracy, | |awards=Krzyż Komandorski Polonia Restituta, Order Szrandaru Pracy, | ||
|name=Zygmunt Ciechanowski | |name=Zygmunt Ciechanowski | ||
|honorific-suffix= | |honorific-suffix= | ||
| Linia 54: | Linia 54: | ||
Urodził się 23 kwietnia 1873 w Bochni. Zmarł 8 sierpnia 1966 w Rabce. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim. | Urodził się 23 kwietnia 1873 w Bochni. Zmarł 8 sierpnia 1966 w Rabce. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim. | ||
Studiował na Wydziale Budowy Maszyn w Wyższej Szkole Technicznej w Charlottenburgu k. Berlina. W 1902 r. uzyskał dyplom inżyniera budowy maszyn. Początkowo pracował w przemyśle | Studiował na Wydziale Budowy Maszyn w Wyższej Szkole Technicznej w Charlottenburgu k. Berlina. W 1902 r. uzyskał dyplom inżyniera budowy maszyn. Początkowo pracował w przemyśle. W l. 1905–1907 wykładał w Wyższej Szkole Przemysłowej w Krakowie, następnie w Szkole Politechnicznej we Lwowie. | ||
W maju 1944 r. osiedlił się w Krakowie. Działał przy odbudowie Akademii Górniczej, szczególnie [[Wydział Elektromechaniczny|Wydziału Elektromechanicznego]], gdzie w l. 1945–47 zorganizował i prowadził jako profesor zwyczajny Katedrę Pomp, Sprężarek i Wentylatorów. Wykładał na [[Wydziały Politechniczne|Wydziałach Politechnicznych]]. | W maju 1944 r. osiedlił się w Krakowie. Działał przy odbudowie Akademii Górniczej, szczególnie [[Wydział Elektromechaniczny|Wydziału Elektromechanicznego]], gdzie w l. 1945–47 zorganizował i prowadził jako profesor zwyczajny Katedrę Pomp, Sprężarek i Wentylatorów. Wykładał na [[Wydziały Politechniczne|Wydziałach Politechnicznych]]. | ||
Wersja z 11:25, 5 gru 2014
| Zygmunt Wojciech Ciechanowski | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| [[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]] | |||||||||
| Nazwisko | Ciechanowski | ||||||||
| Imię / imiona | Zygmunt Wojciech | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 23 kwietnia 1873 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Bochnia | ||||||||
| Data śmierci | 8 sierpnia 1966 | ||||||||
| Miejsce śmierci | Rabka | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | pompy, sprężarki i silniki wodne | ||||||||
| Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału Elektromechanicznego (1946–1948) | ||||||||
| Wydział | Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki
| ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Komandorski Polonia Restituta, Order Szrandaru Pracy | ||||||||
| |||||||||
Prof. zw. dr inż. Zygmunt Wojciech Ciechanowski (1873–1966)
Specjalność: pompy, sprężarki i silniki wodne
Życiorys
Urodził się 23 kwietnia 1873 w Bochni. Zmarł 8 sierpnia 1966 w Rabce. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
Studiował na Wydziale Budowy Maszyn w Wyższej Szkole Technicznej w Charlottenburgu k. Berlina. W 1902 r. uzyskał dyplom inżyniera budowy maszyn. Początkowo pracował w przemyśle. W l. 1905–1907 wykładał w Wyższej Szkole Przemysłowej w Krakowie, następnie w Szkole Politechnicznej we Lwowie.
W maju 1944 r. osiedlił się w Krakowie. Działał przy odbudowie Akademii Górniczej, szczególnie Wydziału Elektromechanicznego, gdzie w l. 1945–47 zorganizował i prowadził jako profesor zwyczajny Katedrę Pomp, Sprężarek i Wentylatorów. Wykładał na Wydziałach Politechnicznych. Autor skryptów oraz artykułów dot. maszyn. Zamiłowany taternik i speleolog.
Odznaczenia i nagrody
W 1958 r. otrzymał godność doktora honoris causa Politechniki Gdańskiej. Krzyż Komandorski Polonia Restituta, Order Sztandaru Pracy I klasy, Złota Odznaka XV-lecia Politechniki Śląskiej, członek honorowy Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich
Bibliografia
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2. s. 38–40