Wojciech Korfanty: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 51: | Linia 51: | ||
W 1930 r. był więziony w Brześciu. Zwolniony w grudniu tego roku powrócił na Górny Śląsk. W 1935 r. opuścił Polskę i udał się na emigrację do Czechosłowacji, w latach 1938–1939 przebywał we Francji; był jednym z inicjatorów Frontu Morges. W 1939 r. wrócił do kraju i następnego dnia został aresztowany i osadzony w więzieniu. Zwolniony z powodu ciężkiej choroby, zmarł w sierpniu 1939 r. | W 1930 r. był więziony w Brześciu. Zwolniony w grudniu tego roku powrócił na Górny Śląsk. W 1935 r. opuścił Polskę i udał się na emigrację do Czechosłowacji, w latach 1938–1939 przebywał we Francji; był jednym z inicjatorów Frontu Morges. W 1939 r. wrócił do kraju i następnego dnia został aresztowany i osadzony w więzieniu. Zwolniony z powodu ciężkiej choroby, zmarł w sierpniu 1939 r. | ||
W 1923 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa | W 1923 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Górniczej w Krakowie za zasługi położone dla górnictwa polskiego w walce o Górny Śląsk oraz za wybitną działalność w unarodowieniu tej dzielnicy. | ||
Wydawał m.in. czasopisma: „Rzeczpospolita”, „Polonia”. | Wydawał m.in. czasopisma: „Rzeczpospolita”, „Polonia”. |
Wersja z 11:06, 3 wrz 2014
Wojciech Korfanty | |
---|---|
Nazwisko | Korfanty |
Imię / imiona | Wojciech
|
Data urodzenia | 1873 |
Data śmierci | 1939
|
Pełnione funkcje | polityk; działacz narodowy na Śląsku; publicysta
|
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1923 |
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za zasługi położone dla górnictwa polskiego w walce o Górny Śląsk oraz za wybitną działalność w unarodowieniu tej dzielnicy |
Wojciech Korfanty (1873–1939)
Urodził się w osadzie Sadzawka pod Katowicami. Od 1898 członek Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, od 1901 Ligi Narodowej i redaktor czasopisma „Górnoślązak”, zdecydowany przeciwnik politycznej dominacji niemieckiej partii katolickiej Centrum na Górnym Śląsku.
Poseł do Reichstagu (1903–1911 i 1918) i na sejm pruski (1904–1918). Po I wojnie światowej członek Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu; był polskim komisarzem plebiscytowym na terenie Górnego Śląska (1920–1921), a następnie przywódcą III powstania śląskiego (1921). W latach 1919–1930 był posłem na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, w latach 1922–1935 posłem na Sejm Śląski; od 1922 r. czołowy przywódca chadecji. Wykluczony z Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji stanął na czele secesyjnego PSChD Górnego Śląska (1928–1930).
W 1930 r. był więziony w Brześciu. Zwolniony w grudniu tego roku powrócił na Górny Śląsk. W 1935 r. opuścił Polskę i udał się na emigrację do Czechosłowacji, w latach 1938–1939 przebywał we Francji; był jednym z inicjatorów Frontu Morges. W 1939 r. wrócił do kraju i następnego dnia został aresztowany i osadzony w więzieniu. Zwolniony z powodu ciężkiej choroby, zmarł w sierpniu 1939 r.
W 1923 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Górniczej w Krakowie za zasługi położone dla górnictwa polskiego w walce o Górny Śląsk oraz za wybitną działalność w unarodowieniu tej dzielnicy.
Wydawał m.in. czasopisma: „Rzeczpospolita”, „Polonia”.
Źródło:
- Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. — Warszawa, 1996. S. 168
- [Dyplom nadania DHC AGH] (materiały Archiwum AGH)