Tadeusz Paluszkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 52: Linia 52:


Bezpośrednio po studiach został asystentem w Zakładzie Metaloznawstwa i Obróbki Cieplnej na Wydziale Metalurgicznym. Pracę doktorską obronił w 1977 r. W 1985 r. zajął stanowisko Starszego Specjalisty Naukowo-Technicznego i poświęcił się pracy w Zespole Przemian Fazowych.
Bezpośrednio po studiach został asystentem w Zakładzie Metaloznawstwa i Obróbki Cieplnej na Wydziale Metalurgicznym. Pracę doktorską obronił w 1977 r. W 1985 r. zajął stanowisko Starszego Specjalisty Naukowo-Technicznego i poświęcił się pracy w Zespole Przemian Fazowych.
==Odznaczenia i nagrody==
== Odznaczenia i nagrody ==
Nagroda Ministra Edukacji Narodowej za działalność dydaktyczno-wychowawczą, Nagroda Rektora AGH za działalność naukowo-badawczą (wielokrotnie).
Nagroda Ministra Edukacji Narodowej za działalność dydaktyczno-wychowawczą, Nagroda Rektora AGH za działalność naukowo-badawczą (wielokrotnie).



Wersja z 11:29, 22 lip 2014

Tadeusz Paluszkiewicz
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko Paluszkiewicz
Imię / imiona Tadeusz
Tytuły / stanowiska Dr inż.
Data urodzenia 24 września 1942
Miejsce urodzenia Warszawa
Data śmierci 1993
Dyscyplina/specjalności kinetyka przemian fazowych przechłodzonego austenitu
Wydział Wydział Metalurgiczny



Dr inż. Tadeusz Paluszkiewicz (1942–1993)

Specjalność: kinetyka przemian fazowych przechłodzonego austenitu

Życiorys

Urodził się 24 września 1942 roku w Warszawie. Zmarł w 1993 roku.

W 1968 roku ukończył studia na Wydziale Metalurgicznym AGH.

Bezpośrednio po studiach został asystentem w Zakładzie Metaloznawstwa i Obróbki Cieplnej na Wydziale Metalurgicznym. Pracę doktorską obronił w 1977 r. W 1985 r. zajął stanowisko Starszego Specjalisty Naukowo-Technicznego i poświęcił się pracy w Zespole Przemian Fazowych.

Odznaczenia i nagrody

Nagroda Ministra Edukacji Narodowej za działalność dydaktyczno-wychowawczą, Nagroda Rektora AGH za działalność naukowo-badawczą (wielokrotnie).

Źródło:

  • Metallurgy and Foundry Engineering 1994 T. 20 nr 3. s. 391–392