Wiesław Olgierd Aureliusz Zapałowicz

Z Historia AGH
Wersja z dnia 23:10, 10 gru 2013 autorstwa SzymonSokol (dyskusja | edycje) (Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist | name = Wiesław Olgierd Zapałowicz | image = zapalowiczw.jpg | family-name = Zapałowicz | given-name = Wiesław | additional-name = Olgi...”)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Wiesław Olgierd Aureliusz Zapałowicz
Nazwisko Zapałowicz
Imię / imiona Wiesław
Tytuły / stanowiska Prof. nadzw. dr inż.
Data urodzenia 1922
Data śmierci 2000
Dyscyplina/specjalności hutnictwo, mechanika (automatyka mechaniczna)



Odznaczenia i nagrody Ośmiokrotnie Ministra Szkolnictwa Wyższego I i II stopnia, Krzyż Walecznych (1944), Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami (1945), Krzyż Partyzancki (1961), Medal Zwycięstwa i Wolności (1945, 1976), Krzyż AK (1977), Medalion za Służbę w Szarych Szeregach (1987), Srebrny Krzyż Zasługi (1956), Krzyż Kawalerski OOP (1969), Krzyż Oficerski OOP (1979), Medal KEN (1987).

Prof. nadzw. dr inż. Wiesław Olgierd Zapałowicz (1922-2000)

Specjalność: hutnictwo, mechanika (automatyka mechaniczna)

Urodził się 2 kwietnia w 1922 r. w Krakowie. Zmarł w lipcu 2000 roku. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie (dyplom w 1948 r.). W czasie wojny pracował w Warsztacie Mechanicznym M. Biedermanna, Odlewni Rzeźb w Krakowie i Krakowskiej Hucie Szkła.

W Akademii Górniczej był młodszym asystentem w Katedrze Mechaniki Teoretycznej i Wytrzymałości Materiałów (1945-48), starszym asystentem (1948-49), starszym asystentem w Katedrze Maszyn Hutniczych (1950-54), adiunktem (1954-62). Pracę doktorską obronił w 1958 r., habilitował się w 1961 r. Był docentem etatowym w l. 1962-70. W 1970 r. uzyskał tytuł profesora. W latach 1962-1992 pełnił funkcje kierownika Zakładu Automatyki w Instytucie Maszyn Hutniczych i Automatyki a w latach 1969-1983 był dyrektorem ds. nauki.

Przebywał na stażach zagranicznych: w Kijowie, Leningradzie, Moskwie 1962-1963, w Scheffield i Londynie w Wielkiej Brytanii 1967 oraz w USA 1971-1972.

W l. 1949-57 pracował w Zjednoczeniu Przemysłu Wyrobów Metalowych, w l. 1953-55 był starszym projektantem w Biurze Projektów Przemysłu Wyrobów Metalowych oraz w Biurze Studiów i Projektów Przemysłu Hutniczego "Biprostal" w Krakowie (1957-60). Był konsultantem naukowym huty "Warszawa" (1961-69) i Biura Projektów Hutnictwa Metali Nieżelaznych.

Badania: teoria sterowania; teoria wielkich systemów w badaniach operacyjnych; teoria automatów; napędy i sterowanie hydrauliczne i pneumatyczne; optymalizacja procesów przeróbki plastycznej; zastosowanie metod elastooptyki.

Autor monografii, skryptów, podręcznika. Autor 72 patentów i 64 ekspertyz przemysłowych. Promotor prac doktorskich.

Żołnierz Korpusu Ochrony Pogranicza na granicy rosyjskiej 1939; partyzant w lasach czestochowskich; członek Zwiazku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych, członek Związku Inwalidów Wojennych, członek Związku Byłych Żołnierzy AK. Pracownik "Biprostalu" (1958-1960), konsultant Huty Warszawa w dziedzinie mechaniki i automatyzacji Wydziału Przeróbki Plastycznej (1961-1969); konsultant w Biurze Projektów Przemysłu Metali Nieżelaznych "Bipromet" (1970-1983).

Źródło:

  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). S. 211
  • Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S - Ż. Warszawa 2002. S. 821, portr.
  • Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki : materiały konferencji. Kraków 2002. S. 241-242