Roman Ney: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist
| name = Roman Ney
| image = ney.jpg
| family-name = Ney
| given-name = Roman
| additional-name =
| honorific-prefix = Prof. dr hab. inż....”) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1931– | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = | ||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
| influences = | | influences = | ||
| influenced = | | influenced = | ||
| awards = Krzyż Komandorski, Oficerski | | awards = Krzyż Komandorski, Oficerski i Kawalerski OOP, nagrody resortowe | ||
| signature = | | signature = | ||
| signature_alt = | | signature_alt = | ||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
| children = | | children = | ||
}} | }} | ||
Prof. dr hab. inż. '''Roman Ney''' ( | Prof. dr hab. inż. '''Roman Ney''' (1931–) | ||
Specjalność: geologia naftowa, gospodarka surowcami mineralnymi, gospodarka energią | Specjalność: geologia naftowa, gospodarka surowcami mineralnymi, gospodarka energią | ||
Urodził się 18 lutego 1931 roku | Urodził się 18 lutego 1931 roku w Pińsku. W 1955 r. ukończył studia na Akademii Górniczo-Hutniczej; doktorat — 1962, habilitacja — 1967, prof. nadzw. — 1972, prof. zw. — 1976. | ||
W AGH początkowo zastępca asystenta, asystent, adiunkt (1952–68), docent (1968–71), profesor, dyrektor Instytutu Surowców Energetycznych AGH 1979–1992. Kierownik Katedry Polityki Energetycznej na Wydziale Paliw i Energii 1996–2001. Prorektor AGH w latach 1969–1972, rektor AGH w latach 1972–1975, 1979–1981. | |||
Od | Od 1976 r. członek PAN (kierownik Zakładu Gospodarki Surowcami Mineralnymi), od 1989 r. PAU. W latach 1974–78 podsekretarz stanu w Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, redaktor naczelny czasopism geologicznych; członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego. | ||
Badania: opracowanie ( | Badania: opracowanie (w wyniku badań porównawczych w Polsce, na Ukrainie, w Rumunii, na Morawach i w Słowacji) nowego ujęcia budowy geologicznej zapadliska przedkarpackiego i obszarów przyległych (co przyczyniło się do rozwoju poszukiwań naftowych i odkrycia złóż gazu); opracowanie podstaw naukowych i stworzenie nowego kierunku badań: gospodarka surowcami mineralnymi. Współinicjator badań nad wykorzystaniem energii geotermalnej dla ciepłownictwa; polityka energetyczna i odnawialne źródła energii. | ||
Członek korespondent PAN | Członek korespondent PAN 1976–1986, członek rzeczywisty PAN 1986, członek czynny PAU 1989–. Doktor honoris causa AGH (2005). | ||
Autor licznych prac oryginalnych, książek, patentów | Autor licznych prac oryginalnych, książek, patentów i ekspertyz. Promotor prac doktorskich i habilitacyjnych. | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* Kto jest kim | * Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 2. Warszawa 1989. S. 905 | ||
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. | * Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 283 | ||
* Uchwała | * Uchwała nr 49/2005 Senatu AGH z dnia 27 kwietnia 2005 r. w sprawie nadania tytułu Doktora Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej Prof. Romanowi Neyowi | ||
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice 2004. S. | * Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice 2004. S. 246 | ||
* 25 lat Wydziału Paliw | * 25 lat Wydziału Paliw i Energii 1974–1999. Kraków [1977]. S. 12 | ||
{{DEFAULTSORT:Ney, Roman }} | {{DEFAULTSORT:Ney, Roman }} | ||
[[Category:Uczony]] | [[Category:Uczony]] | ||
Wersja z 17:20, 16 gru 2013
| Roman Ney | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Ney | ||||||||||||
| Imię / imiona | Roman | ||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. | ||||||||||||
| Data urodzenia | 1931–
| ||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | geologia naftowa, gospodarka surowcami mineralnymi, gospodarka energią
| ||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Komandorski, Oficerski i Kawalerski OOP, nagrody resortowe | ||||||||||||
| |||||||||||||
Prof. dr hab. inż. Roman Ney (1931–)
Specjalność: geologia naftowa, gospodarka surowcami mineralnymi, gospodarka energią
Urodził się 18 lutego 1931 roku w Pińsku. W 1955 r. ukończył studia na Akademii Górniczo-Hutniczej; doktorat — 1962, habilitacja — 1967, prof. nadzw. — 1972, prof. zw. — 1976.
W AGH początkowo zastępca asystenta, asystent, adiunkt (1952–68), docent (1968–71), profesor, dyrektor Instytutu Surowców Energetycznych AGH 1979–1992. Kierownik Katedry Polityki Energetycznej na Wydziale Paliw i Energii 1996–2001. Prorektor AGH w latach 1969–1972, rektor AGH w latach 1972–1975, 1979–1981.
Od 1976 r. członek PAN (kierownik Zakładu Gospodarki Surowcami Mineralnymi), od 1989 r. PAU. W latach 1974–78 podsekretarz stanu w Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, redaktor naczelny czasopism geologicznych; członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego.
Badania: opracowanie (w wyniku badań porównawczych w Polsce, na Ukrainie, w Rumunii, na Morawach i w Słowacji) nowego ujęcia budowy geologicznej zapadliska przedkarpackiego i obszarów przyległych (co przyczyniło się do rozwoju poszukiwań naftowych i odkrycia złóż gazu); opracowanie podstaw naukowych i stworzenie nowego kierunku badań: gospodarka surowcami mineralnymi. Współinicjator badań nad wykorzystaniem energii geotermalnej dla ciepłownictwa; polityka energetyczna i odnawialne źródła energii.
Członek korespondent PAN 1976–1986, członek rzeczywisty PAN 1986, członek czynny PAU 1989–. Doktor honoris causa AGH (2005).
Autor licznych prac oryginalnych, książek, patentów i ekspertyz. Promotor prac doktorskich i habilitacyjnych.
Źródło:
- Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 2. Warszawa 1989. S. 905
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 283
- Uchwała nr 49/2005 Senatu AGH z dnia 27 kwietnia 2005 r. w sprawie nadania tytułu Doktora Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej Prof. Romanowi Neyowi
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice 2004. S. 246
- 25 lat Wydziału Paliw i Energii 1974–1999. Kraków [1977]. S. 12