Roman Dawidowski: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist
| name = Roman Dawidowski
| image = dawid.jpg
| family-name = Dawidowski
| given-name = Roman
| additional-name =
| honorific-prefix = Pro...”) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1883–1952 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
| influences = | | influences = | ||
| influenced = | | influenced = | ||
| awards = Krzyż Oficerski Gwiazdy Rumunii (1924), Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości (1929), Srebrny Medal za Długoletnią Służbe (1938), Złoty Krzyż Zasługi (1949), Medal Zwycięstwa | | awards = Krzyż Oficerski Gwiazdy Rumunii (1924), Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości (1929), Srebrny Medal za Długoletnią Służbe (1938), Złoty Krzyż Zasługi (1949), Medal Zwycięstwa i Wolności (1949). | ||
| signature = | | signature = | ||
| signature_alt = | | signature_alt = | ||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
| children = | | children = | ||
}} | }} | ||
Prof. zw. dr inż. '''Roman Dawidowski''' ( | Prof. zw. dr inż. '''Roman Dawidowski''' (1883–1952) | ||
Specjalność: technologia ciepła | Specjalność: technologia ciepła | ||
Urodził się 9 grudnia 1883 roku | Urodził się 9 grudnia 1883 roku w Krakowie. Zmarł 3 grudnia 1952 roku w Krakowie. Wychowanek AG w Leoben. W 1906 r. otrzymał dyplom inżyniera górniczego, studia hutnicze uzupełniające ukończył w Leoben. Po studiach pracował w przemyśle m.in. w Neudech, Rothau k. Karlsbadu, w Wiedniu, w Boguminie, we Lwowie, w Wieliczce. Od 1921 r. docent AG, prowadził wykłady z technologii ciepła i paliwa, a następnie (1925) zastępca profesora. W 1925 r. otrzymał nominację na prof. nadzw. kontraktowego, w 1932 prof. nadzw., w 1935 r. prof. zwyczajnego. Twórca Katedry Technologii Ciepła i Paliwa. W 1939 r. wraz z profesorami więziony w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen. Po wojnie powrócił do pracy na AGH, wziął aktywny udział w odbudowie i rozbudowie polskiego przemysłu ciężkiego i lekkiego, będąc doradcą branżowych biur projektowych i przedsiębiorstw fabrycznych. | ||
Był uczonym utrzymującym najściślejszą więź | Był uczonym utrzymującym najściślejszą więź z przemysłem. Brał czynny udział w pracy stowarzyszeń zawodowych i komisji technicznych. Akademia Górnicza w Leoben przyznała mu w 1932 r. tytuł Doktora honoris causa. | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 | * Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 5 | ||
* Życiorysy profesorów | * Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 66–70 | ||
{{DEFAULTSORT:Dawidowski, Roman }} | {{DEFAULTSORT:Dawidowski, Roman }} | ||
[[Category:Uczony]] | [[Category:Uczony]] | ||
Wersja z 17:19, 16 gru 2013
| Roman Dawidowski | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Dawidowski | ||||||||
| Imię / imiona | Roman | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 1883–1952
| ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | technologia ciepła
| ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Oficerski Gwiazdy Rumunii (1924), Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości (1929), Srebrny Medal za Długoletnią Służbe (1938), Złoty Krzyż Zasługi (1949), Medal Zwycięstwa i Wolności (1949). | ||||||||
| |||||||||
Prof. zw. dr inż. Roman Dawidowski (1883–1952)
Specjalność: technologia ciepła
Urodził się 9 grudnia 1883 roku w Krakowie. Zmarł 3 grudnia 1952 roku w Krakowie. Wychowanek AG w Leoben. W 1906 r. otrzymał dyplom inżyniera górniczego, studia hutnicze uzupełniające ukończył w Leoben. Po studiach pracował w przemyśle m.in. w Neudech, Rothau k. Karlsbadu, w Wiedniu, w Boguminie, we Lwowie, w Wieliczce. Od 1921 r. docent AG, prowadził wykłady z technologii ciepła i paliwa, a następnie (1925) zastępca profesora. W 1925 r. otrzymał nominację na prof. nadzw. kontraktowego, w 1932 prof. nadzw., w 1935 r. prof. zwyczajnego. Twórca Katedry Technologii Ciepła i Paliwa. W 1939 r. wraz z profesorami więziony w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen. Po wojnie powrócił do pracy na AGH, wziął aktywny udział w odbudowie i rozbudowie polskiego przemysłu ciężkiego i lekkiego, będąc doradcą branżowych biur projektowych i przedsiębiorstw fabrycznych.
Był uczonym utrzymującym najściślejszą więź z przemysłem. Brał czynny udział w pracy stowarzyszeń zawodowych i komisji technicznych. Akademia Górnicza w Leoben przyznała mu w 1932 r. tytuł Doktora honoris causa.
Źródło:
- Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 5
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 66–70