Robert Stanisław Szyndler

Z Historia AGH
Robert Stanisław Szyndler
Nazwisko Szyndler
Imię / imiona Robert
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 1933


Dyscyplina/specjalności metalurgia (przeróbka plastyczna metali)



Odznaczenia i nagrody Ministra Edukacji Narodowej (zespołowo) 1989, dwukrotnie Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (indywidualnie) 1973, 1979, rektorskie; Krzyż Kawalerski OOP, Zasłużony dla Huty Warszawa.

Prof. dr hab. inż. Robert Stanisław Szyndler (1933–)

Specjalność: metalurgia (przeróbka plastyczna metali)

Urodził się 4 maja 1933 roku w Skoczowie. Absolwent AGH 1958, doktor nauk technicznych 1964, doktor habilitowany 1972, profesor 1984.

Przebieg pracy zawodowej na AGH: asystent, starszy asystent 1958–1964, adiunkt 1964–1973, docent 1973–1984, profesor 1984–, kierownik Zespołu Kuźnictwa Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej 1980–.

Staże: uczelnie i instytuty badawcze w Aachen w RFN, Sztokholmie, Miszkolcu i Budapeszcie; roczny staż przemysłowy w Kuźni Ustroń.

Członek Komitetu Metalurgii PAN (Sekcji Teorii Procesów Przeróbki Plastycznej); Rady Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej AGH.

Badania: kuźnictwo, głównie w zakresie teorii i technologii kucia swobodnego i matrycowego oraz nowych procesów technologicznych wytwarzania odkuwek i części maszyn (prace w zakresie analizy termomechanicznej procesów kucia, warunków pracy matryc kuźniczych i poprawy ich trwałości, modelowania kinematyki płynięcia materiału w procesach kucia swobodnego i matrycowego, optymalizacji procesów kucia swobodnego oraz prace z zakresu komputerowego wspomagania projektowania procesów technologicznych kucia); współautor oryginalnej metody analizy mechaniki plastycznego płynięcia metali, opartej na rachunku wariacyjnym i nieliniowej transformacji strefy odkształcenia — umożliwia ona badanie niestacjonarnych procesów przeróbki plastycznej i stanowi korzystną alternatywę w stosunku do metody elementów skończonych.

Działalność pozanaukowa: założyciel i prezes Związku Kuźni Polskich; członek prezydium Stowarzyszenia EUROFORGE w Brukseli; organizator ruchu studeckiego w ramach kół naukowych; organizator i przewodniczący stow. Nauk. Studentów AGH.

Autor prac oryginalnych, skryptów. Promotor prac doktorskich.

Źródło:

  • Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 411–412, portr.
  • Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 1012