Marian Porębski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
m (zamienił w treści „== Odznaczenia i nagrody ==” na „==== Odznaczenia i nagrody ====”)
m (zamienił w treści „Źródło:” na „== Bibliografia ==”)
Linia 60: Linia 60:
Krzyż Kawalerski OOP; Brązowy Medal za Długoletnią Służbę; Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości
Krzyż Kawalerski OOP; Brązowy Medal za Długoletnią Służbę; Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości


Źródło:
== Bibliografia ==
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 11. Warszawa 2000. S. 121–122
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 11. Warszawa 2000. S. 121–122



Wersja z 16:27, 25 sty 2016

Marian Porębski
Nazwisko Porębski
Imię / imiona Marian
Tytuły / stanowiska Inż.
Data urodzenia 23 stycznia 1886
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 12 maja 1947
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności trakcje elektryczne
Pełnione funkcje kierownik Katedry Elektrotechniki Ogólnej na wydziałach politechnicznych AG
Wydział Wydziały Politechniczne AG


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski OOP

Inż. Marian Porębski (1886–1947)

Specjalność: trakcje elektryczne

Nota biograficzna

Urodził się 23 stycznia 1886 roku w Krakowie. Zmarł 12 maja 1947 roku w Krakowie. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Studiował w Szkole Politechnicznej we Lwowie oraz na Politechnice w Monachium, gdzie w 1912 roku otrzymał podwójny tytuł inż. dyplomowanego elektr. i mechanika.

Z Akademia Górnicza był związany już przed II wojną światową, współpracując naukowo z Zakładem Elektrotechniki przy wykonywaniu szeregu szczegółowych pomiarów oscylograficznych przebiegu napięć i prądów w układach rezonansowych, prądu tętniącego i ich współdziałania z zaworami elektrycznymi. Po wyzwoleniu kraju w 1945 roku pełnił funkcję kierownika Katedry Elektrotechniki Ogólnej na wydziałach politechnicznych Akademii Górniczej.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski OOP; Brązowy Medal za Długoletnią Służbę; Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości

Bibliografia

  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 11. Warszawa 2000. S. 121–122