Maksymilian Tytus Huber: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 17:20, 21 sty 2014

Szablon:Infobox dhc Prof. zw. dr inż. Maksymilian Tytus Huber (1872–1950)

Specjalność: mechanika teoretyczna, teoria plastyczności

Urodził się 4 stycznia 1872 roku w Krościenku nad Dunajcem, zmarł 9 grudnia 1950 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Odbył studia mechaniczne w Szkole Politechnicznej we Lwowie i matematyczne w Uniwersytecie w Berlinie. Studia uzupełniające w Uniwersytecie w Kazaniu.

Doktor nauk technicznych, profesor mechaniki technicznej Szkoły Politechnicznej we Lwowie (profesor honorowy), jej Rektor w 1921/22 roku.

W AGH od 1949 roku kierował specjalnie dla niego utworzoną Katedrą Wyższych Zagadnień Mechaniki, gdzie prowadził wykłady z teorii plastyczności i sprężystości.

Autor ponad 300 prac, w których przedstawił pionierskie koncepcje wytrzymałościowe dla metali, badania dotyczące ciał sprężystych, teorii plastyczności, teorii płyt. Autor słynnej hipotezy wytężeniowej, opracowanej w 1903 roku. Przewodniczący Związku Pracowników Polskiej Sekcji Kazańskiej Rady Wygnańczej (1917–18), członek Komisji Stabilizacyjnej dla powołania składu profesorów PW (1919), przewodniczący Komisji Badań i Prób oraz przewodniczący Komisji Wytrzymałości Polskiego Komitetu Normalizacji (1929–39), doradca naukowy Głównego Instytutu Odlewnictwa w Krakowie (1950). Ceniony autorytet w zakresie wytrzymałości konstrukcji maszyn oraz konstrukcji lotniczych.

Członek założyciel ANT w Warszawie (1920), członek korespondent PAU (1927), członek czynny PAU (1934), członek zw. Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (1930) i innych stowarzyszeń twórczych. Delegat PAU do Komitetu Naukowego Mechaniczno-Elektrotechnicznego (1939–50). Doktor honoris causa Akademii Górniczej w Krakowie (1945) oraz Politechnik Warszawskiej (1947) i Gdańskiej (1950).

Źródło:

Biogramy uczonych polskich. T. 4. s. 143–150
Uczeni Polscy XIX-XX. T. 2. s. 65–67
Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. s. 22–24
Akademia Nauk Technicznych 1920–1932. s. 34–39
Słownik polskich pionierów techniki. s. 81–82
BIP AGH 2004 nr 135. s. 6

@@ Linia 23: / Linia 23: @@
 | nationality =
 | fields = mechanika teoretyczna, teoria plastyczności
-| function = Kierownik Katedry Wyższych Zagadnień Mechaniki AGH w latach 1949–1950
+| function = Kierownik Katedry Wyższych Zagadnień Mechaniki w latach 1949–50
 | workplaces =
 | alma_mater =
@@ Linia 52: / Linia 52: @@
 Specjalność: mechanika teoretyczna, teoria plastyczności
-Urodził się 4 stycznia 1872 roku w Krościenku nad Dunajcem, zmarł w Krakowie 9 grudnia 1950 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Odbył studia mechaniczne w Szkole Politechnicznej we Lwowie i matematyczne w Uniwersytecie w Berlinie. Studia uzupełniające w Uniwersytecie w Kazaniu.
+Urodził się 4 stycznia 1872 roku w Krościenku nad Dunajcem, zmarł 9 grudnia 1950 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Odbył studia mechaniczne w Szkole Politechnicznej we Lwowie i matematyczne w Uniwersytecie w Berlinie. Studia uzupełniające w Uniwersytecie w Kazaniu.
 Doktor nauk technicznych, profesor mechaniki technicznej Szkoły Politechnicznej we Lwowie (profesor honorowy), jej Rektor w 1921/22 roku.
 W AGH od 1949 roku kierował specjalnie dla niego utworzoną Katedrą Wyższych Zagadnień Mechaniki, gdzie prowadził wykłady z teorii plastyczności i sprężystości.
-Autor ponad 300 prac, w których przedstawił pionierskie koncepcje wytrzymałościowe dla metali, badania dotyczące ciał sprężystych, teorii plastyczności, teorii płyt. Przewodniczący Związku Pracowników Polskiej Sekcji Kazańskiej Rady Wygnańczej (1917–1918), członek Komisji Stabilizacyjnej dla powołania składu profesorów PW (1919), przewodniczący Komisji Badań i Prób oraz przewodniczący Komisji Wytrzymałości Polskiego Komitetu Normalizacji (1929–1939), doradca naukowy Głównego Instytutu Odlewnictwa w Krakowie (1950). Ceniony autorytet w zakresie wytrzymałości konstrukcji maszyn oraz konstrukcji lotniczych.
+Autor ponad 300 prac, w których przedstawił pionierskie koncepcje wytrzymałościowe dla metali, badania dotyczące ciał sprężystych, teorii plastyczności, teorii płyt. Autor słynnej hipotezy wytężeniowej, opracowanej w 1903 roku. Przewodniczący Związku Pracowników Polskiej Sekcji Kazańskiej Rady Wygnańczej (1917–18), członek Komisji Stabilizacyjnej dla powołania składu profesorów PW (1919), przewodniczący Komisji Badań i Prób oraz przewodniczący Komisji Wytrzymałości Polskiego Komitetu Normalizacji (1929–39), doradca naukowy Głównego Instytutu Odlewnictwa w Krakowie (1950). Ceniony autorytet w zakresie wytrzymałości konstrukcji maszyn oraz konstrukcji lotniczych.
-Członek założyciel ANT w Warszawie (1920), członek korespondent PAU (1927), członek czynny PAU (1934), członek zw. Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (1930) i innych stowarzyszeń twórczych. Delegat PAU do Komitetu Naukowego Mechaniczno-Elektrotechnicznego (1939–1950). Doktor honoris causa Politechnik Warszawskiej (1947) i Gdańskiej (1950).
+Członek założyciel ANT w Warszawie (1920), członek korespondent PAU (1927), członek czynny PAU (1934), członek zw. Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (1930) i innych stowarzyszeń twórczych. Delegat PAU do Komitetu Naukowego Mechaniczno-Elektrotechnicznego (1939–50). Doktor honoris causa Akademii Górniczej w Krakowie (1945) oraz Politechnik Warszawskiej (1947) i Gdańskiej (1950).
 Źródło:
-* Biogramy uczonych polskich. Cz. 4 : Nauki techniczne. Wrocław 1988. S. 143–150
+* Biogramy uczonych polskich. T. 4. s. 143–150
-* Uczeni Polscy XIX–XX. T. 2 H–Ł. Warszawa 1995. S. 65–67
+* Uczeni Polscy XIX-XX. T. 2. s. 65–67
-* Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. Warszawa 1937. S. 22–24
+* Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. s. 22–24
-* Akademia Nauk Technicznych 1920–1932.Warszawa 1932. S. 34–39
+* Akademia Nauk Technicznych 1920–1932. s. 34–39
-* Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1984. S. 81–82
+* Słownik polskich pionierów techniki. s. 81–82
-* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002 nr 108. s. 10
+* BIP AGH 2004 nr 135. s. 6
-* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2004 nr 135. s. 6