Julian Tokarski
| Julian Tokarski | |
|---|---|
| Nazwisko | Tokarski |
| Imię / imiona | Julian |
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr |
| Data urodzenia | 1883 |
| Miejsce urodzenia | Stanisławów |
| Data śmierci | 1961 |
| Miejsce śmierci | Kraków |
| Dyscyplina/specjalności | petrografia, mineralogia, gleboznawstwo |
| Pełnione funkcje | Kierownik Zakładu Petrografii Wydziału Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska (1949–1960) |
| Wydział | Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Komandorski OOP, Medal Dziesięciolecia PL. |
Prof. dr Julian Tokarski (1883–1961)
Specjalność: petrografia, mineralogia, gleboznawstwo
Urodzony w Stanisławowie, zmarł w Krakowie. Studiował w Uniwersytecie Lwowskim. Studia uzupełniające przeszedł na Uniwersytecie w Wiedniu. W 1904 r. uzyskał doktorat filozofii Uniw. Lwowskiego, a w 1914 r. „venia legendi” z zakresu mineralogii i petrografii tego uniwersytetu. W 1919 r. prof. nadzw. Polit. Lwowskiej, dwukrotny Dziekan Wydz. Chemicznego, a w 1928 r. Rektor Polit. Lwowskiej, twórca Katedry Mineralogii i Petrografii. Później powrócił na Uniw. JK, gdzie pracował do wybuchu II wojny.
W AGH profesor Katedry Mineralogii i Petrografii w latach 1947–60. Pracował również w UJ (Katerda Geologii), oraz Wyższej Szkole Rolniczej w Krakowie, PAN (stworzył Pracownię Mineralogii Gleb).
Autor ponad 150 prac z zakresu krystalografii, mineralogii, petrografii, geologii i gleboznawstwa. Wybitny znawca metod badań optycznych materii skalnej przy użyciu światła spolaryzowanego oraz chemicznej analizy krzemianów. Opisał morfologię drobnych kryształów w Karpatach Wschodnich oraz ich genezę, składy mineralne skał, systematykę gleb itp. W Polsce uznany za twórcę petrografii regionalnej.
Członek korespondent (1938), oraz czł. czynny (1945) PAU, czł. tytularny (1952), oraz czł. rzeczywisty (1957) PAN, czł.Towarzystwa Naukowego we Lwowie, Polskiego Towarzystwa Przyrodników.
Źródło:
- Biogramy uczonych polskich. T. 7. s. 248–252
- Nauka Polska 1961 nr 3 (35). s. 73–77
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 204–208