Andrzej Władysław Oleś
| Andrzej Władysław Oleś | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Oleś | ||||||||
| Imię / imiona | Andrzej | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. | ||||||||
| Data urodzenia | 1923
| ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | fizyka
| ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Edukacji Narodowej, prestiżowa nagroda Senatu AGH im. Prof. Taklińskiego, Nagroda Państw. Rady ds. Pokojowego Wykorzystania Energii Jądrowej i inne nagrody państwowe i resortowe | ||||||||
| |||||||||
Prof. zw. dr hab. Andrzej Władysław Oleś (1923-)
Specjalność: fizyka
Urodził się w Krakowie 15 października 1923 roku. Szkołę podstawową - tzw. ćwiczeniówkę skończył w Krakowie. Rodzina przeniosła się w 1936 roku do Kielc, gdzie chodził trzy lata do gimnazjum im. Jana Śniadeckiego. Następnie, z powodu wybuchu wojny, uczęszczał na tajne komplety gimnazjalne. Niedobór nauczycieli sprawił, iż fizykę prowadziła nauczycielka biologii, która fizyki raczej nie znała. Na ochotnika opracowywał kolejne zagadnienia z fizyki, by następnie je referować i wyjaśniać kolegom. To właśnie wtedy (jak sam mówi) rozmiłował się w fizyce. Dodatkowo, oprócz materiału licealnego poznawanego na tajnych kompletach uczył się języka francuskiego oraz łaciny. Złożył konspiracyjną maturę oraz zaczął działać w AK. Poszukując sensu życia podjął studia na tajnych kompletach filozofii na UJ. Do Krakowa jeździł na soboty i niedziele. W tygodniu pracował w Fabryce Marmurów, a kiedy pojawiła się w Kielcach możliwość uczęszczania na popołudniowe tajne zajęcia z matematyki wyższej z prof. Jerzym Pniewskim natychmiast zaczął z nich korzystać. Ofensywa radziecka zaskoczyła go w Krakowie, więc został zmuszony (względy działalności w AK) do powrotu do Kielc na piechotę. Kiedy doszły do Kielc wieści o naborze na UJ, drogę tę przeszedł jeszcze raz.
Studiował na dwóch fakultetach UJ, filozofię ścisłą i fizykę; doktorat (1960), habilitacja (1967), prof. nadzw. (1974), prof. zw. (1984). Od 1945 r. pracował jako asystent wolontariusz w Katedrze Filozofii UJ, w 1948 r. podjął pracę w AGH. Po habilitacji został mianowany Kierownikiem Zakładu Fizyki Fazy Skondensowanej, a cztery lata później został wicedyrektorem ds. dydaktycznych Instytutu Fizyki i Techniki Jądrowej. Wykształcił 19 doktorów.
Członek oraz wiceprezes (przez trzy kadencje) Polskiego Towarzystwa Fizycznego PTF, a także członek Action Committee of Applied Physics and Physics in Industry of the European Physical Society ACAPPY. Organizator konferencji krajowych i międzynarowych, m.in. "Fizyka dla przemysłu" oraz "Physics for Industry, Industry for Physics".
Autor 26 prac z dziedziny fizyki jądrowej oraz 65 z fizyki ciała stałego, opublikowanych w czasopismach krajowych i zagranicznych.
W 1995 r. Senat Akademii w uznaniu zasług dla AGH nadał mu tytuł Doktora honoris causa za wybitne osiągnięcia w dziedzinie fizyki, twórczy wkład w rozwój metod badawczych w tej specjalności, za stworzenie szkoły fizyki ciała stałego oraz wyjątkowe zaangażowanie w kształcenie młodych fizyków.
Źródło:
- BIP 1995 nr 22. s. 12-13
- Kto jest kim w Polsce. s. 514
- Biuletyn AGH : magazyn informacyjny Akademii Górniczo-Hutniczej 2008 nr 11. s. 14
- Biuletyn AGH : magazyn informacyjny Akademii Górniczo-Hutniczej 2008 nr 11. s. 14-17, portr.