Zygmunt Bielski-Saryusz
| Zygmunt Bielski-Saryusz | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Bielski-Sariusz | ||||||||
| Imię / imiona | Zygmunt | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 1869 | ||||||||
| Data śmierci | 1944 | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | mechanika | ||||||||
| Pełnione funkcje | Rektor Akademii Górniczej w latach 1931–1933 | ||||||||
| Wydział | Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska
| ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Komandoria Orderu Polonia Restituta (1924) | ||||||||
| |||||||||
Prof. inż. Zygmunt Bielski-Sariusz (1869–1944)
Specjalność: mechanika
Urodził się w Widawie. pow. Łask, zmarł w Krakowie. Wychowanek Politechniki Lwowskiej, gdzie na Wydz. Budowy Maszyn w 1892 uzyskał dyplom inż. mechanika. Po studiach pracował w przemyśle m.in. w Warsztatach Narzędzi Wiertniczych, w Sanockiej Fabryce Wagonów, Polskiej Spółce Naftowej, budował pierwsze zbiorniki ziemne na ropę oraz prowadził wiercenia poszukiwawcze za solami potasowymi w Morszynie i Bolechowie oraz gazu ziemnego w Kałuszu. W 1913 r. był kierownikiem wierceń poszukiwawczych w Maniawie i Kryczce Tow. Naftowego „Opiag”, w l.1914–1915 pracował w Centralnym Zarządzie firmy „Opiag” w Wiedniu. Badał tereny naftowe w Mossul, Hit, w południowych Morawach i inne. Był Dyrektorem naczelnym Koncernu Naftowego „Małopolska” we Lwowie.
W 1923 r. objął kierownictwo Katedry Wiertnictwa i Eksploatacji Nafty AG w Krakowie, pełniąc jednocześnie obowiązki dyrektora kopalni nafty firmy „Premier”. Od 1930 r. oddał się wyłącznie pracy naukowej i dydaktycznej. W 1939 r. wraz z innymi profesorami uczelni krakowskich aresztowany i więziony w Oranienburgu i Sachsenhausen.
Dorobek naukowy i publicystyczny obejmuje ok. 85 pozycji. Głównym tematem jego prac była sprawa postępu technicznego w polskim kopalnictwie naftowym. Był jednym z założycieli Stow. Polskich Inżynierów Przemysłu Naftowego w Borysławiu, inicjatorem odbywania corocznych zjazdów naftowych.
Źródło:
- BIP 1994 nr 5. s. 5
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 10–13