Krzysztof Tadeusz Wierzbanowski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Infobox scientist | {{Infobox scientist | ||
| name = Krzysztof Tadeusz Wierzbanowski | | name = Krzysztof Tadeusz Wierzbanowski | ||
| family-name = Wierzbanowski | | family-name = Wierzbanowski | ||
| given-name = Krzysztof | | given-name = Krzysztof |
Wersja z 16:32, 20 sty 2014
Krzysztof Tadeusz Wierzbanowski | |
---|---|
Nazwisko | Wierzbanowski |
Imię / imiona | Krzysztof |
Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. |
Data urodzenia | 1952
|
Dyscyplina/specjalności | fizyka, fizyka ciała stałego, fizyka komputerowa, fizyka metali
|
Odznaczenia i nagrody | Ministra Edukacji Narodowej (III stopnia) 1979, 1988. |
Prof. dr hab. Krzysztof Tadeusz Wierzbanowski (1952–)
Specjalność: fizyka, fizyka ciała stałego, fizyka komputerowa, fizyka metali
Urodził się 13 marca 1952 roku w Krakowie. Absolwent AGH 1974, doktor 1978, doktor habilitowany 1987, profesor 1994.
Przebieg pracy zawodowej: AGH: asystent stażysta 1974–1975, doktorant 1975–1978, adiunkt 1978–1990, docent 1990–1993, profesor nadzwyczajny 1993, profesor zwyczajny 1999–; praca za granicą: Maître de Conférences, Univ. de Metz, Francja 1982–1985.
Stypendia: Inst. National des Sciences et Techniques Nucléaires w Saclay we Francji w latach 1975–1978 (UNESCO) oraz Univ. de Toulouse we Francji w latach 1981–1982 (Foundation de France).
Członek Polskiego Towarzystwa Fizycznego.
Badania: modelowanie deformacji plastycznej polikryształów, tekstury krystalograficzne wynikłe z deformacji plastycznej, związek gęstości dyslokacji z dynamiką powstawania tekstury oraz niejednorodność tekstur i deformacji, rotacja sieci krystalicznej ziaren podczas deformacji plastycznej, opracowanie nieniszczącej dyfrakcyjnej metody wyznaczania tekstury krystalograficznej różnych warstw materiału, opracowanie dyfrakcyjnej metody jednoczesnego wyznaczania naprężeń wewnętrznych I i II rzędu, ze względu na teksturę próbki i jej anizotropię plastyczną, zastosowanie algorytmów genetycznych w analizie i optymalizacji tekstur.
Autor około 70 prac oryginalnych. Promotor prac doktorskich.
Źródło:
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 654, portr.
- Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 1095