Edeltrauda Helios-Rybicka: Różnice pomiędzy wersjami

Edeltrauda Helios-Rybicka
Nazwisko	Helios Rybicka
Imię / imiona	Edeltrauda
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż. ; ;
Dyscyplina/specjalności	inżynieria i geochemia środowiska
Pełnione funkcje	Kierownik Zakładu Ochrony Środowiska od 1993 r.
Wydział	Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska ; ;

Wersja z 17:01, 1 gru 2020

Prof. dr hab. inż. Edeltrauda Helios Rybicka biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: inżynieria i geochemia środowiska

Nota biograficzna

Urodziła się 21 maja 1943 w Brońcu koło Olesna)

W 1968 roku ukończyła Wydział Ceramiczny AGH uzyskując tytuł magistra chemika-ceramika.

W 1968 roku rozpoczęła pracę asystenta stażysty w Zakładzie Surowców Energetycznych Katedry Surowców Mineralnych Wydziału Ceramicznego AGH.

Tytuł doktora uzyskała w 1975 r., dr hab. w 1987 r., prof. w 1996 r.

Studia ukończyła w 1968 roku uzyskując tytuł magistra chemika-ceramika na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (AGH). Promocję doktorską uzyskała w 1975 roku, zaś w 1996 roku została profesorem zwyczajnym.

W 1993 roku zorganizowała Zakład Ochrony Środowiska na Wydziale Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska, którym kierowała do 2006 roku. Jest jednym z koordynatorów polsko-niemieckiego „Projektu Odra”, w ramach którego zorganizowała pierwszą w Polsce pracownię plazmowej spektrometrii masowej. Opracowała kilka monografii oraz skrypt z dziedziny geochemii.

Była wieloletnim członkiem Stowarzyszenia Polskich Stypendystów Fundacji im. Aleksandra von Humboldta (Societas Humboltiana Polonorum - SHP) oraz prezesem Zarządu Głównego SHP w latach 2004-2007. Była członkiem Komitetu Inżynierii Środowiska Polskiej Akademii Nauk. W 2010 roku została wyróżniona w Toruniu Medalem za Zasługi dla SHP.[1]

Z okazji Dnia Inauguracji Roku Akademickiego wręczono jej 16 października 2002 Medal Komisji Edukacji Narodowej[2]. W grudniu 2012 roku otrzymała Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia w opiece naukowej i dydaktycznej[3].

W 1993 r. zorganizowała Zakład Ochrony Środowiska na Wydziale Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska, gdzie pełni funkcję kierownika.

Jest współkoodrynatorem polsko-niemieckiego Projektu ODRA, w ramach którego zorganizowała, pierwszą w Polsce, pracownię plazmowej spektrometrii masowej.

Odznaczenia i nagrody

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/helios-rybicka-edeltrauda-02179

Źródła do biogramu

Książki

Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 222
[Skład Osobowy AGH … 1969/69]. Kraków 1969, s. 54

Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 24 Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska 1946-2016. Red. M. Manecki, E. Hycnar. Kraków 2016, s. 208-209

Artykuły

Przegląd Geologiczny 1997 vol. 45, nr 5. s. 531???????

Inne

[online] [przeglądany 1.12.2020]. Dostępny w:

stan na dzień 1.12.2020

[Category:Biogramy]]

@@ Linia 11: / Linia 11: @@
 }}
 Prof. dr hab. inż. '''Edeltrauda Helios Rybicka'''   '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
 Dyscyplina/specjalności: inżynieria i geochemia środowiska
@@ Linia 17: / Linia 16: @@
 == Nota biograficzna ==
+Urodziła się 21 maja 1943 w Brońcu koło Olesna)
+W 1968 roku ukończyła Wydział Ceramiczny AGH uzyskując tytuł magistra chemika-ceramika.
+W 1968 roku rozpoczęła pracę asystenta stażysty w Zakładzie Surowców Energetycznych Katedry Surowców Mineralnych [[Wydział Ceramiczny|Wydziału Ceramicznego]] AGH.
+Tytuł doktora uzyskała w 1975 r., dr hab. w 1987 r., prof. w 1996 r.
+Studia ukończyła w 1968 roku uzyskując tytuł magistra chemika-ceramika na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (AGH). Promocję doktorską uzyskała w 1975 roku, zaś w 1996 roku została profesorem zwyczajnym.
+W 1993 roku zorganizowała Zakład Ochrony Środowiska na Wydziale Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska, którym kierowała do 2006 roku. Jest jednym z koordynatorów polsko-niemieckiego „Projektu Odra”, w ramach którego zorganizowała pierwszą w Polsce pracownię plazmowej spektrometrii masowej. Opracowała kilka monografii oraz skrypt z dziedziny geochemii.
+Była wieloletnim członkiem Stowarzyszenia Polskich Stypendystów Fundacji im. Aleksandra von Humboldta (Societas Humboltiana Polonorum - SHP) oraz prezesem Zarządu Głównego SHP w latach 2004-2007. Była członkiem Komitetu Inżynierii Środowiska Polskiej Akademii Nauk. W 2010 roku została wyróżniona w Toruniu Medalem za Zasługi dla SHP.[1]
+Z okazji Dnia Inauguracji Roku Akademickiego wręczono jej 16 października 2002 Medal Komisji Edukacji Narodowej[2]. W grudniu 2012 roku otrzymała Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia w opiece naukowej i dydaktycznej[3].
-Ukończyła studia w 1968 r. uzyskując tytuł magistra chemika-ceramika na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH. Tytuł doktora uzyskała w 1975 r., dr hab. w 1987 r., prof. w 1996 r.
 W 1993 r. zorganizowała Zakład Ochrony Środowiska na Wydziale Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska, gdzie pełni funkcję kierownika.
@@ Linia 35: / Linia 55: @@
 ==== Książki ====
-* [Skład Osobowy AGH … 1952/53]. Kraków 1953, s. 64
+* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 222
+* [Skład Osobowy AGH … 1969/69]. Kraków 1969, s. 54
 Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 24
 Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska 1946-2016. Red. M. Manecki, E. Hycnar. Kraków 2016, s. 208-209
@@ Linia 45: / Linia 67: @@
 ==== Inne ====
-*
+*  [online] [przeglądany 1.12.2020]. Dostępny w: