Zbigniew Wąsowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Zbigniew Wąsowicz
[[File:{{{image}}}\|thumb\|center\|300px]]
Nazwisko	Wąsowicz
Imię / imiona	Zbigniew ;
Data urodzenia	19 lipca 1919
Miejsce urodzenia	Kraków
Data śmierci	2 marca 1983
Miejsce śmierci	Kraków ; ; ;

Wersja z 14:15, 17 gru 2019

Zbigniew Wąsowicz

biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności:

Nota biograficzna

Urodził się 19 lipca 1919 roku w Krakowie. Zmarł 2 marca 1983 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. ..........................

Urodzil się 19 lipca 1919 r. w Krakowie w rodzinie Michała, z zawodu prawnika — majora Wojska Polskiego oraz Anieli z domu Hardt.

Po ukończeniu szkoły podstawowej w Przemyślu dalszą naukę kontynuował w IV Państwowym Gimnazjum typu humanistycznego w Krakowie, gdzie w roku 1938 zdał egzamin maturalny.

Zaraz po maturze w latach 1938-39 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych przy 5 Pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu i w 1939 r. wziął udział w kampanii wrześniowej jako dowódca plutonu. Po klęsce wrześniowej dostał się do niewoli niemieckiej, z której zbiegł w 1940 r. W dalszym okresie okupacji niemieckiej przebywał w Krakowie i w Przemyślu.

Po zakończeniu wojny rozpoczął studia na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, które ukończył w roku 1950 uzyskując dyplom magistra inżyniera (nr. dyplomu 1294 z dnia 9 XII 1950) na Wydziale Elektromechanicznym, sekcja hutnicza.

Jeszcze przed otrzymaniem dyplomu podjął pracę w 1949 r. w Państwowej Szkole Przemysłowej w Krakowie w charakterze wykładowcy kontraktowego i w tymże roku został zatrudniony na stanowisku asystenta w Katedrze Elektryfikacji Urządzeń Górniczych AGH.

W roku 1951 został starszym asystentem w Katedrze Elektrotechniki Hutniczej, a w październiku 1954 r. zatrudniono go na stanowisku adiunkta w tej Katedrze. Ponadto w latach 1953-59 pracował dodatkowo jako projektant w Pracowni Elektrycznej “Miastoprojektu Kraków".

Stopień naukowy doktora nauk technicznych uzyskał w roku 1964, a za swoją działalność naukową i dydaktyczną kilkakrotnie otrzymywał nagrody Rektora AGH. Kontynuując badania dotyczące metod syntezy transformatorowych magnetycznych elementów logicznych, a także układów przełączających i algebraicznych metod syntezy i analizy układów tej klasy, napisał liczne artykuły naukowe i uczestniczył w wielu konferencjach naukowych, a w czerwcu 1968 r. uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego.

W roku 1969, dr hab. inż. Zbigniew Wąsowicz został zatrudniony na stanowisku docenta w Instytucie Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych AGH. W roku 1973 władze Uczelni powierzyły mu zadanie zorganizowania Instytutu Elektroniki na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH. W tym okresie pełnił funkcję zastępcy dyrektora tegoż Instytutu, a od grudnia 1974 r. objął stanowisko dyrektora Instytutu.

Oprócz działalności dydaktycznej, naukowej i organizacyjnej, docent dr hab. inż. Zbigniew Wąsowicz pracował również społecznie w Związku Nauczycielstwa Polskiego.

Był aktywnym długoletnim członkiem Stowarzyszenia Elektryków Polskich, do którego wstąpił w 1952 r. W latach 1971-1973 pełnił funkcję przewodniczącego Kolegium Sekcji Automatyki i Pomiarów Oddziału Krakowskiego.

Za swoją działalność został odznaczony, między innymi: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), Złotym Krzyżem Zasługi (1973) i Złotą Odznaką Związku Nauczycielstwa Polskiego (1961).

Docent dr hab. inż. Zbigniew Wąsowicz zmarł 2 marca 1983 r. w Krakowie zaledwie w wieku 63 lat. Od roku 1947 był on żonaty z Zofią Weiss, z którą miał córkę Beatę (ur. 1952).

Pozostał w pamięci współpracowników i absolwentów jako zaangażowany pracownik naukowo-dydaktyczny i zdolny organizator.

Odznaczenia i nagrody

Bibliografia publikacji

Źródła do biogramu

Książki

Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion Elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 106
Słownik biograficzny zasłużonych elektryków krakowskich. Cz. 1. Pod red. J. Strzałki. Kraków 2009, s. 209-210

Artykuły

Inne

Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy Lokalizator Grobów [online] [przeglądany 17.12. 2019]. Dostępny w: http://www.rakowice.eu/

stan na dzień 17.12.2019

@@ Linia 16: / Linia 16: @@
 Urodził się 19 lipca 1919 roku w Krakowie. Zmarł 2 marca 1983 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
+..........................
+Urodzil się 19 lipca 1919 r. w Krakowie w rodzinie Michała, z zawodu prawnika — majora Wojska Polskiego oraz Anieli z domu Hardt.
+Po ukończeniu szkoły podstawowej w Przemyślu dalszą naukę kontynuował w IV Państwowym Gimnazjum typu humanistycznego w Krakowie, gdzie w roku 1938 zdał egzamin maturalny.
+Zaraz po maturze w latach 1938-39 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych przy 5 Pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu i w 1939 r. wziął udział w kampanii wrześniowej jako dowódca plutonu. Po klęsce wrześniowej dostał się do niewoli niemieckiej, z której zbiegł w 1940 r. W dalszym okresie okupacji niemieckiej przebywał w Krakowie i w Przemyślu.
+Po zakończeniu wojny rozpoczął studia na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, które ukończył w roku 1950 uzyskując dyplom magistra inżyniera (nr. dyplomu 1294 z dnia 9 XII 1950) na Wydziale Elektromechanicznym, sekcja hutnicza.
+Jeszcze przed otrzymaniem dyplomu podjął pracę w 1949 r. w Państwowej Szkole Przemysłowej w Krakowie w charakterze wykładowcy kontraktowego i w tymże roku został zatrudniony na stanowisku asystenta w Katedrze Elektryfikacji Urządzeń Górniczych AGH.
+W roku 1951 został starszym asystentem w Katedrze Elektrotechniki Hutniczej, a w październiku 1954 r. zatrudniono go na stanowisku adiunkta w tej Katedrze. Ponadto w latach 1953-59 pracował dodatkowo jako projektant w Pracowni Elektrycznej “Miastoprojektu Kraków".
+Stopień naukowy doktora nauk technicznych uzyskał w roku 1964, a za swoją działalność naukową i dydaktyczną kilkakrotnie otrzymywał nagrody Rektora AGH. Kontynuując badania dotyczące metod syntezy transformatorowych magnetycznych elementów logicznych, a także układów przełączających i algebraicznych metod syntezy i analizy układów tej klasy, napisał liczne artykuły naukowe i uczestniczył w wielu konferencjach naukowych, a w czerwcu 1968 r. uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego.
+W roku 1969, dr hab. inż. Zbigniew Wąsowicz został zatrudniony na stanowisku docenta w Instytucie Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych AGH. W roku 1973 władze Uczelni powierzyły mu zadanie zorganizowania Instytutu Elektroniki na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH. W tym okresie pełnił funkcję zastępcy dyrektora tegoż Instytutu, a od grudnia 1974 r. objął stanowisko dyrektora Instytutu.
+Oprócz działalności dydaktycznej, naukowej i organizacyjnej, docent dr hab. inż. Zbigniew Wąsowicz pracował również społecznie w Związku Nauczycielstwa Polskiego.
+Był aktywnym długoletnim członkiem Stowarzyszenia Elektryków Polskich, do którego wstąpił w 1952 r. W latach 1971-1973 pełnił funkcję przewodniczącego Kolegium Sekcji Automatyki i Pomiarów Oddziału Krakowskiego.
+Za swoją działalność został odznaczony, między innymi: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), Złotym Krzyżem Zasługi (1973) i Złotą Odznaką Związku Nauczycielstwa Polskiego (1961).
+Docent dr hab. inż. Zbigniew Wąsowicz zmarł 2 marca 1983 r. w Krakowie zaledwie w wieku 63 lat. Od roku 1947 był on żonaty z Zofią Weiss, z którą miał córkę Beatę (ur. 1952).
+Pozostał w pamięci współpracowników i absolwentów jako zaangażowany pracownik naukowo-dydaktyczny i zdolny organizator.