Paweł Schleifer: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
m (zamienił w treści „Category:Uczeni” na „Category:Biogramy”)
m (zamienił w treści „== Życiorys ==” na „== Nota biograficzna ==”)
Linia 50: Linia 50:
Specjalność: technologia szkła
Specjalność: technologia szkła


== Życiorys ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 18 stycznia 1914 r. w Świeciu nad Wisłą, zmarł 30 marca 1995 r. w Gdyni, pochowany na cmentarzu komunalnym w Gdyni-Orłowie.
Urodził się 18 stycznia 1914 r. w Świeciu nad Wisłą, zmarł 30 marca 1995 r. w Gdyni, pochowany na cmentarzu komunalnym w Gdyni-Orłowie.

Wersja z 19:46, 4 sty 2016

Paweł Schleifer
Pawel Schleifer.jpg
Nazwisko Schleifer
Imię / imiona Paweł
Tytuły / stanowiska Doc. dr inż.
Data urodzenia 18 stycznia 1914
Miejsce urodzenia Świeć nad Wisłą
Data śmierci 30 marca 1995
Miejsce śmierci Gdynia
Dyscyplina/specjalności technologia szkła
Pełnione funkcje Kierownik Katedry Technologii Szkła Wydziału Ceramicznego AGH (1955–1972)
Wydział Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki



Doc. dr inż. Paweł Schleifer (1914–1995)

Specjalność: technologia szkła

Nota biograficzna

Urodził się 18 stycznia 1914 r. w Świeciu nad Wisłą, zmarł 30 marca 1995 r. w Gdyni, pochowany na cmentarzu komunalnym w Gdyni-Orłowie.

Tuż przed wybuchem II wojny światowej ukończył Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej. W czasie okupacji pracował w Hucie Szkła w Jaśle. Po wojnie pracował w Zjednoczeniu Hut Szkła jako dyrektor generalny. W latach 1948–55 pracował w Jeleniogórskiej Wytwórni Optycznej.

W 1952 r. podjął pracę na AGH. Był twórcą i organizatorem Katedry Technologii Szkła na Wydziale Ceramicznym, w latach 1955–1972 kierownik tej Katedry. Wykładał także na Politechnice Wrocławskiej (1953–54) oraz Politechnice Warszawskiej (1963–64). W 1979 r. przeszedł na emeryturę.

Autor 88 publikacji, w tym 1 książki oraz 12 patentów. Promotor 12 doktoratów.

Członek Komisji Nauk Ceramicznych Odziału PAN w Krakowie.

Inicjator badań naukowych w dziedzinie technologii szkła, wychowawca pierwszej polskiej kadry inżynierów technologów szkła; wypromował 540 inżynierów tej specjalności.

Odznaczenia i nagrody

Nagrody resortowe


Źródło:

  • Szkło i Ceramika 1995 nr 3. s. 31
  • Szkło i Ceramika 1996 nr 2. s. 32–33
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice, cop. 2004. S.  315