Mirosław Roman Gregoraszczuk: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 51: | Linia 51: | ||
Specjalność: metalurgia i odlewnictwo (mechanizacja i automatyzacja odlewni) | Specjalność: metalurgia i odlewnictwo (mechanizacja i automatyzacja odlewni) | ||
== Życiorys == | |||
Urodził się 27 sierpnia 1930 roku w Kołomyi. Zmarł 20 marca 2004 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Absolwent AGH (1956), doktor nauk technicznych (1964), doktor habilitowany (1972), profesor (1978). | Urodził się 27 sierpnia 1930 roku w Kołomyi. Zmarł 20 marca 2004 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Absolwent AGH (1956), doktor nauk technicznych (1964), doktor habilitowany (1972), profesor (1978). |
Wersja z 13:22, 25 lis 2014
Mirosław Roman Gregoraszczuk | |
---|---|
Nazwisko | Gregoraszczuk |
Imię / imiona | Mirosław |
Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. |
Data urodzenia | 27 sierpnia 1930 |
Miejsce urodzenia | Kołomyja |
Data śmierci | 20 marca 2004 |
Miejsce śmierci | Kraków |
Dyscyplina/specjalności | metalurgia i odlewnictwo (mechanizacja i automatyzacja odlewni) |
Pełnione funkcje | Kierownik Katedry Mechanizacji, Automatyzacji i Projektowania Odlewni w latach 1993–2000 |
Wydział | Wydział Odlewnictwa
|
Odznaczenia i nagrody | Nagrody resortowe |
Prof. dr hab. inż. Mirosław Roman Gregoraszczuk (1930–2004)
Specjalność: metalurgia i odlewnictwo (mechanizacja i automatyzacja odlewni)
Życiorys
Urodził się 27 sierpnia 1930 roku w Kołomyi. Zmarł 20 marca 2004 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Absolwent AGH (1956), doktor nauk technicznych (1964), doktor habilitowany (1972), profesor (1978).
W AGH docent (1972–78), kierownik Zakładu Mechanizacji Odlewni (1975–93), kierownik Katedry Mechanizacji, Automatyzacji i Projektowania Odlewni w latach 1993–2000 prof. zw. od 1992 r.
Członek Komisji Metalurgiczno-Odlewniczej PAN, Oddział w Krakowie.
Badania: analiza działania maszyn formierskich, opracowanie i opanowanie metodyki i techniki badań mechanizmów wibro-uderzeniowych, analiza porównawcza wstrząsarek; teoria działania i badania nowoczesnych odmian przenośników i podajników (aeracyjne, sfluidyzowanego nosiwa, wibracyjne, śrubowe, przewodowe), nowe podwieszone środki transportu wewnętrznego; reologia i sedymentacja; analiza, metody i kryteria oceny oraz usprawnianie działania linii odlewniczych; analiza rozwiązań mechanizacji transportu w odlewniach.
Autor 140 publikacji, 1 książki, 4 podręczników akademickich, 7 patentów, 12 ekspertyz, promotor 8 prac doktorskich.
Źródło:
- Współcześni uczeni polscy. T. 1 : A–G. Warszawa 1998. S. 517
- Dziennik Polski 2004 nr 70 (23 III 2004). s. 15 [nekrolog]