Ryszard Kozioł: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist | name = Ryszard Kozioł | image = koziolr.jpg | family-name = Kozioł | given-name = Ryszard | additional-name = | honorific-prefix = Pro...”)
 
Nie podano opisu zmian
Linia 13: Linia 13:
| alt =  
| alt =  
| caption =  
| caption =  
| birth_date = 1930
| birth_date = 1930–1999
| birth_place =  
| birth_place =  
| death_date = 1999
| death_date =  
| death_place =  
| death_place =  
| resting_place =  
| resting_place =  
Linia 38: Linia 38:
| influences =  
| influences =  
| influenced =  
| influenced =  
| awards = Krzyż Kawalerski OOP, medal KEN, medal "za wybitne osiągnięcia sportowe"
| awards = Krzyż Kawalerski OOP, medal KEN, medal „za wybitne osiągnięcia sportowe”
| signature =  
| signature =  
| signature_alt =  
| signature_alt =  
Linia 46: Linia 46:
| children =  
| children =  
}}
}}
Prof. dr hab. inż. '''Ryszard Kozioł''' (1930-1999)
Prof. dr hab. inż. '''Ryszard Kozioł''' (1930–1999)


Specjalność: automatyka, napęd elektryczny, inżynieria komputerowa, cybernetyka sportu
Specjalność: automatyka, napęd elektryczny, inżynieria komputerowa, cybernetyka sportu


Urodził się 14 października 1930 w Borysławiu. Zmarł tragicznie 28 lipca 1999 w Krakowie. Pochowany w Krakowie na cmentarzu na Salwatorze. W l. 1944-1945 pracował na Śląsku jako robotnik przymusowy, później od roku 1945 w kopalni Modrzejów, następnie w Zakładach Chemicznych w Oświęcimiu, jako elektromonter, i do roku 1952, okresowo, w kopalniach Wujek i Wieczorek, jako ładowacz.
Urodził się 14 października 1930 w Borysławiu. Zmarł tragicznie 28 lipca 1999 w Krakowie. Pochowany w Krakowie na cmentarzu na Salwatorze. W latach 1944–1945 pracował na Śląsku jako robotnik przymusowy, później od roku 1945 w kopalni Modrzejów, następnie w Zakładach Chemicznych w Oświęcimiu, jako elektromonter, i do roku 1952, okresowo, w kopalniach Wujek i Wieczorek, jako ładowacz.


W 1952 r. zdał maturę i uzyskał dyplom technika elektryka w Śląskich Technicznych Zakładach Naukowych w Katowicach. Podjął studia na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH, dyplom magistra inżyniera elektryka uzyskał w 1957 r. Bezpośrednio po studiach, w l. 1957-1962, był zatrudniony w PRE Elektromontaż Nowa Huta.
W 1952 r. zdał maturę i uzyskał dyplom technika elektryka w Śląskich Technicznych Zakładach Naukowych w Katowicach. Podjął studia na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH, dyplom magistra inżyniera elektryka uzyskał w 1957 r. Bezpośrednio po studiach, w latach 1957–1962, był zatrudniony w PRE Elektromontaż Nowa Huta.


W 1962 r. wraca na macierzystą uczelnię i podejmuje pracę w Instytucie (później Katedrze) Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych. W 1967 r. doktoryzuje się, stopień doktora habilitowanego uzyskuje w 1977 r., tytuł profesora w 1986 r., stanowisko profesora zwyczajnego AGH w 1991 r.
W 1962 r. wraca na macierzystą uczelnię i podejmuje pracę w Instytucie (później Katedrze) Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych. W 1967 r. doktoryzuje się, stopień doktora habilitowanego uzyskuje w 1977 r., tytuł profesora w 1986 r., stanowisko profesora zwyczajnego AGH w 1991 r.


W l. 1978-1981 pracuje w Zakładzie Badań Podstawowych Elektrotechniki PAN, współpracującym z blisko z Katedrą Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych, od 1981 r. na stałe zatrudniony w tej Katedrze.
W latach 1978–1981 pracuje w Zakładzie Badań Podstawowych Elektrotechniki PAN, współpracującym z blisko z Katedrą Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych, od 1981 r. na stałe zatrudniony w tej Katedrze.


Był autorem ponad 200 artykułów, 15 książek i podręczników, był przewodniczącym Komisji Elektrotechniki, Informatyki i Automatyki Oddziału Krakowskiego PAN. Był pionierem cybernetyki sportu, przez wiele lat prowadził wykłady i badania w krakowskiej Akademii Wychowania Fizycznego, gdzie stworzył również zakład alpinizmu, sam uprawiał taternictwo.
Był autorem ponad 200 artykułów, 15 książek i podręczników, był przewodniczącym Komisji Elektrotechniki, Informatyki i Automatyki Oddziału Krakowskiego PAN. Był pionierem cybernetyki sportu, przez wiele lat prowadził wykłady i badania w krakowskiej Akademii Wychowania Fizycznego, gdzie stworzył również zakład alpinizmu, sam uprawiał taternictwo.


Źródło:
Źródło:
* Jakość i Użytkowanie Energii Elektrycznej 2000 t. 6 z. 1. s. 126-127
* Jakość i Użytkowanie Energii Elektrycznej 2000 T. 6 z. 1. s. 126–127
* Automatyka : półrocznik / [Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie] 1999, T. 3, z. 2. s. [391]
* Automatyka : półrocznik / [Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie] 1999, T. 3, z. 2. s. [391]




{{DEFAULTSORT:Kozioł, Ryszard }}
{{DEFAULTSORT:Kozioł, Ryszard }}
[[Category:Uczony]]
[[Category:Uczony]]

Wersja z 16:21, 16 gru 2013

Ryszard Kozioł
Nazwisko Kozioł
Imię / imiona Ryszard
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 1930–1999


Dyscyplina/specjalności automatyka, napęd elektryczny, inżynieria komputerowa, cybernetyka sportu



Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski OOP, medal KEN, medal „za wybitne osiągnięcia sportowe”

Prof. dr hab. inż. Ryszard Kozioł (1930–1999)

Specjalność: automatyka, napęd elektryczny, inżynieria komputerowa, cybernetyka sportu

Urodził się 14 października 1930 w Borysławiu. Zmarł tragicznie 28 lipca 1999 w Krakowie. Pochowany w Krakowie na cmentarzu na Salwatorze. W latach 1944–1945 pracował na Śląsku jako robotnik przymusowy, później od roku 1945 w kopalni Modrzejów, następnie w Zakładach Chemicznych w Oświęcimiu, jako elektromonter, i do roku 1952, okresowo, w kopalniach Wujek i Wieczorek, jako ładowacz.

W 1952 r. zdał maturę i uzyskał dyplom technika elektryka w Śląskich Technicznych Zakładach Naukowych w Katowicach. Podjął studia na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH, dyplom magistra inżyniera elektryka uzyskał w 1957 r. Bezpośrednio po studiach, w latach 1957–1962, był zatrudniony w PRE Elektromontaż Nowa Huta.

W 1962 r. wraca na macierzystą uczelnię i podejmuje pracę w Instytucie (później Katedrze) Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych. W 1967 r. doktoryzuje się, stopień doktora habilitowanego uzyskuje w 1977 r., tytuł profesora w 1986 r., stanowisko profesora zwyczajnego AGH w 1991 r.

W latach 1978–1981 pracuje w Zakładzie Badań Podstawowych Elektrotechniki PAN, współpracującym z blisko z Katedrą Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych, od 1981 r. na stałe zatrudniony w tej Katedrze.

Był autorem ponad 200 artykułów, 15 książek i podręczników, był przewodniczącym Komisji Elektrotechniki, Informatyki i Automatyki Oddziału Krakowskiego PAN. Był pionierem cybernetyki sportu, przez wiele lat prowadził wykłady i badania w krakowskiej Akademii Wychowania Fizycznego, gdzie stworzył również zakład alpinizmu, sam uprawiał taternictwo.

Źródło:

  • Jakość i Użytkowanie Energii Elektrycznej 2000 T. 6 z. 1. s. 126–127
  • Automatyka : półrocznik / [Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie] 1999, T. 3, z. 2. s. [391]