Historia budynku

W czerwcu 1922 roku Akademia Górnicza przejęła prawnie teren przy Alei Mickiewicza, przeznaczony pod budowę gmachu głównego. 15 czerwca 1923 roku, przy udziale ówczesnego prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego oraz licznej reprezentacji świata nauki i przemysłu górniczego, dokonano położenia kamienia węgielnego pod budowę pierwszego gmachu Akademii.

Projekt budynku wyłoniono w w 1913 roku w wyniku konkursu, którego zwycięzcą został krakowski architekt Sławomir Odrzywolski. Po I wojnie światowej projekt ten stanowił punkt wyjścia do budowy. Do współpracy zaproszono architekta Wacława Krzyżanowskiego, który opracował elewacje oraz wnętrza.

Ostatecznie w 1930 roku budynek oddano do użytku. 7 grudnia 1935 roku dokonano uroczystego poświęcenia. Tego samego roku po obu stronach głównego weścia zamontowano ceramiczne rzeźby górników i hutników. Tuż przed wybuchem II wojny światowewj na szczycie gmachu stanęła miedziana statua św. Barbary, patronki górników.

Gmach główny Akademii Górniczej w 1938 roku (fot. Stanisław Mucha)

W 1939 roku okupant zlokalizował w budynku najpierw szpital polowy, a później biura rządu niemieckiej Generalnej Guberni. Budynek uległ częściowmu spaleniu, a mienie zdewastowano. Statua św. Barbary została zniszczona.

W 1945 roku władze uczelni odzyskały utracony budynek. 15 kwietnia 1945 roku miała miejsce uroczysta inauguracja roku akademickiego w odnowionym gmachu.

Bibliografia

Inne

• Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie - Wikipedia [online] [przeglądany 28.08.2025]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/Akademia_G%C3%B3rniczo-Hutnicza_im._Stanis%C5%82awa_Staszica_w_Krakowie
• Muzeum Historii AGH i Techniki. Kraków 2006, s. 13