Wiesław Olgierd Aureliusz Zapałowicz: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Infobox scientist | {{Infobox scientist | ||
| name = Wiesław Olgierd Zapałowicz | | name = Wiesław Olgierd Zapałowicz | ||
| family-name = Zapałowicz | | family-name = Zapałowicz | ||
| given-name = Wiesław | | given-name = Wiesław |
Wersja z 16:31, 20 sty 2014
Wiesław Olgierd Aureliusz Zapałowicz | |
---|---|
Nazwisko | Zapałowicz |
Imię / imiona | Wiesław |
Tytuły / stanowiska | Prof. nadzw. dr inż. |
Data urodzenia | 1922 |
Data śmierci | 2000 |
Dyscyplina/specjalności | hutnictwo, mechanika (automatyka mechaniczna) |
Pełnione funkcje | Kierownik Zakładu Automatyki w latach 1962–1992
|
Odznaczenia i nagrody | Ośmiokrotnie Ministra Szkolnictwa Wyższego I i II stopnia, Krzyż Walecznych (1944), Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami (1945), Krzyż Partyzancki (1961), Medal Zwycięstwa i Wolności (1945, 1976), Krzyż AK (1977), Medalion za Służbę w Szarych Szeregach (1987), Srebrny Krzyż Zasługi (1956), Krzyż Kawalerski OOP (1969), Krzyż Oficerski OOP (1979), Medal KEN (1987). |
Prof. nadzw. dr inż. Wiesław Olgierd Zapałowicz (1922–2000)
Specjalność: hutnictwo, mechanika (automatyka mechaniczna)
Urodził się 2 kwietnia w 1922 r. w Krakowie. Zmarł w lipcu 2000 roku. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie (dyplom w 1948 r.). W czasie wojny pracował w Warsztacie Mechanicznym M. Biedermanna, Odlewni Rzeźb w Krakowie i Krakowskiej Hucie Szkła.
W Akademii Górniczej był młodszym asystentem w Katedrze Mechaniki Teoretycznej i Wytrzymałości Materiałów (1945–48), starszym asystentem (1948–49), starszym asystentem w Katedrze Maszyn Hutniczych (1950–54), adiunktem (1954–62). Pracę doktorską obronił w 1958 r., habilitował się w 1961 r. Był docentem etatowym w latach 1962–70. W 1970 r. uzyskał tytuł profesora. W latach 1962–1992 pełnił funkcje kierownika Zakładu Automatyki w Instytucie Maszyn Hutniczych i Automatyki a w latach 1969–1983 był dyrektorem ds. nauki.
Przebywał na stażach zagranicznych: w Kijowie, Leningradzie, Moskwie 1962–1963, w Scheffield i Londynie w Wielkiej Brytanii 1967 oraz w USA 1971–1972.
W latach 1949–57 pracował w Zjednoczeniu Przemysłu Wyrobów Metalowych, w latach 1953–55 był starszym projektantem w Biurze Projektów Przemysłu Wyrobów Metalowych oraz w Biurze Studiów i Projektów Przemysłu Hutniczego „Biprostal” w Krakowie (1957–60). Był konsultantem naukowym huty „Warszawa” (1961–69) i Biura Projektów Hutnictwa Metali Nieżelaznych.
Badania: teoria sterowania; teoria wielkich systemów w badaniach operacyjnych; teoria automatów; napędy i sterowanie hydrauliczne i pneumatyczne; optymalizacja procesów przeróbki plastycznej; zastosowanie metod elastooptyki.
Autor monografii, skryptów, podręcznika. Autor 72 patentów i 64 ekspertyz przemysłowych. Promotor prac doktorskich.
Żołnierz Korpusu Ochrony Pogranicza na granicy rosyjskiej 1939; partyzant w lasach czestochowskich; członek Zwiazku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych, członek Związku Inwalidów Wojennych, członek Związku Byłych Żołnierzy AK. Pracownik „Biprostalu” (1958–1960), konsultant Huty Warszawa w dziedzinie mechaniki i automatyzacji Wydziału Przeróbki Plastycznej (1961–1969); konsultant w Biurze Projektów Przemysłu Metali Nieżelaznych „Bipromet” (1970–1983).
Źródło:
- Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). S. 211
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 821, portr.
- Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki : materiały konferencji. Kraków 2002. S. 241–242