Henryk Kucha: Różnice pomiędzy wersjami

Henryk Kucha
[[File:{{{image}}}\|thumb\|center\|300px]]
Nazwisko	Kucha
Imię / imiona	Henryk ; ; ; ;
Wydział	Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska ; ;

Wersja z 14:55, 8 gru 2020

Henryk Kucha biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności:

Nota biograficzna

Urodził się 8 kwietnia 1945 roku w Husowie w powiecie łańcuckim. Zmarł 11 lipca 2020 roku. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Łańcucie.

W 1969 roku ukończył studia na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH. Jego praca dyplomowa "Mineralizacja torowa pegmatytów z okolic Bogatyni" otrzymała wyróżnienie na IV Ogólnopolskim Konkursie na najlepszą pracę dyplomową studentów uczelni technicznych.

W 1969 roku rozpoczął pracę Zakładzie Złóż Rud na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym

Po ukończeniu studiów podjął pracę na macierzystej uczelni, początkowo ......

W 1973 uzyskał stopień doktora nauk przyrodniczych, w 1982 stopień doktora habilitowanego, w 1995 tytuł profesora nauk o ziemi[4]. Pracował na Wydziale Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska AGH.

Był odkrywcą trzech minerałów: eugenitu (w okolicach Lubina, w złożach cechsztyńskich)[5], hibbingitu (1991 – w okolicach amerykańskiego miasta Hibbing)[5][6] i viaeneitu (1993 – w okolicach belgijskiej miejscowości Engis)[5][7]. Odkrył i udokumentował występowanie złota i platyny w złożach miedzi na obszarze Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego w okolicach Lubina[1].

Był twórcą metody analizy wartościowania siarki przy pomocy mikroanalizatora rentgentowskiego oraz metody oznaczania komórki elementarnej nowych minerałów za pomocą transmisyjnego mikroskopu elektronowego[1].

W 1976 otrzymał Nagrodę Naukową im. Ludwika Zejsznera za pracę Materia organiczna Au, Ni i Co w utworach cechszstynu monokliny przedsudeckiej[3]. W 1996 Belgijskie Towarzystwo Geologiczne przyznało mu Medal Van Den Broeka[5].

Był cenionym geologiem, specjalistą wielu dziedzin z zakresu geologii złóż oraz ochrony środowiska.

Jego badania przyczyniły się m. in. do odkrycia minerałów: eugenitu, hibbitu, viaeneitu i Th-ningyoite oraz występowania złota i platynowców w łupkach miedzionośnych na monoklinie przedsudeckiej.

Profesor swoją wiedzę przekazywał młodszym adeptom geologii, nie tylko w Polsce, ale również na uczelniach wyższych w Australii, Austrii, Belgii i Irlandii. Posiadane szerokie doświadczenie w zawodowe wykorzystywał podczas prac badawczych dla wielu firm poszukiwawczych i wydobywczych.

Członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego,

Odznaczenia i nagrody

Bibliografia publikacji

Źródła do biogramu

Książki

Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 20 na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym

Artykuły

Inne

Henryk Kucha – Wikipedia, wolna encyklopedia [online] [przeglądany 8.12.2020]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/Henryk_Kucha
In memoriam – Polskie Towarzystwo Geologiczne [online] [przeglądany 8.12.2020]. Dostępny w: http://www.ptgeol.pl/2020/07/15/zmarl-prof-henryk-kucha-2/
Odszedł prof. dr hab. inż. Henryk Kucha [online] [przeglądany 8.12.2020]. Dostępny w: http://www.wggios.agh.edu.pl/info/article/odszedl-prof-dr-hab-inz-henryk-kucha/
Zmarł prof. Henryk Kucha [online] [przeglądany 8.12.2020]. Dostępny w: https://www.agh.edu.pl/pracownicy/odeszli/info/article/zmarl-prof-henryk-kucha/

stan na dzień 8.12.2020

@@ Linia 18: / Linia 18: @@
 W 1969 roku rozpoczął pracę Zakładzie Złóż Rud na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym
-Po ukończeniu studiów podjął pracę na macierzystej uczelni[1], początkowo w3]. W 1973 uzyskał stopień doktora nauk przyrodniczych, w 1982 stopień doktora habilitowanego[1], w 1995 tytuł profesora nauk o ziemi[4]. Pracował na Wydziale Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska AGH[4].
+Po ukończeniu studiów podjął pracę na macierzystej uczelni, początkowo ......
+W 1973 uzyskał stopień doktora nauk przyrodniczych, w 1982 stopień doktora habilitowanego, w 1995 tytuł profesora nauk o ziemi[4]. Pracował na Wydziale Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska AGH.
 Był odkrywcą trzech minerałów: eugenitu (w okolicach Lubina, w złożach cechsztyńskich)[5], hibbingitu (1991 – w okolicach amerykańskiego miasta Hibbing)[5][6] i viaeneitu (1993 – w okolicach belgijskiej miejscowości Engis)[5][7]. Odkrył i udokumentował występowanie złota i platyny w złożach miedzi na obszarze Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego w okolicach Lubina[1].