Stanisław Wojciechowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 46: Linia 46:
| children =  
| children =  
| dhc_year = 1923
| dhc_year = 1923
| dhc_reason = za organizację sił społecznych w celu unarodowienia przemysłu polskiego
| dhc_reason = za organizację sił społecznych w celu unarodowienia przemysłu polskiego
}}
}}
'''Stanisław Wojciechowski''' (1869-1953)
'''Stanisław Wojciechowski''' (1869–1953)


Urodził się w Kaliszu. Od 1890 w Związku Młodzieży Polskiej "Zet" (tajnej organizacji akademickiej), od 1891 w Zjednoczeniu Robotniczym. W latach 1892-1895 i 1899-1906 przebywał na emigracji (m. in. w Wielkiej Brytanii).
Urodził się w Kaliszu. Od 1890 w Związku Młodzieży Polskiej „Zet” (tajnej organizacji akademickiej), od 1891 w Zjednoczeniu Robotniczym. W latach 1892–1895 i 1899–1906 przebywał na emigracji (m.in. w Wielkiej Brytanii).


Współzałożyciel Polskiej Partii Socjalistycznej, a w latach 1895-1905 członek kierownictwa tej partii. Jeden z pionierów spółdzielczości w Polsce - w latach 1911-1915 członek Zarządu Warszawskiego Związku Stowarzyszeń Spożywczych. W latach 1915-1918 przebywał w Rosji, w 1917 r. był prezesem Rady Polskiego Zjednoczenia Partyjnego w Moskwie.
Współzałożyciel Polskiej Partii Socjalistycznej, a w latach 1895–1905 członek kierownictwa tej partii. Jeden z pionierów spółdzielczości w Polsce — w latach 1911–1915 członek Zarządu Warszawskiego Związku Stowarzyszeń Spożywczych. W latach 1915–1918 przebywał w Rosji, w 1917 r. był prezesem Rady Polskiego Zjednoczenia Partyjnego w Moskwie.


W okresie 1919-1920 minister spraw wewnętrznych, w latach 1918-1920 był wykładowcą w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie.
W okresie 1919–1920 minister spraw wewnętrznych, w latach 1918–1920 był wykładowcą w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie.


W Polsce niepodległej zbliżył się do Polskiego Stronnictwa Ludowego "Piast". Od 20 grudnia 1922 do 14 maja 1926 r. prezydent II Rzeczypospolitej; podał się do dymisji w wyniku zamachu majowego J. Piłsudskiego.
W Polsce niepodległej zbliżył się do Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”. Od 20 grudnia 1922 do 14 maja 1926 r. prezydent II Rzeczypospolitej; podał się do dymisji w wyniku zamachu majowego J. Piłsudskiego.


W latach 1926-1939 profesor Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, od 1927 roku dyrektor Spółdzielczego Instytutu Naukowego. Po powstaniu warszawskim wraz z ludnością cywilną odosobniony w obozie pruszkowskim, po II wojnie światowej mieszkał w Gołąbkach pod Warszawą.
W latach 1926–1939 profesor Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, od 1927 roku dyrektor Spółdzielczego Instytutu Naukowego. Po powstaniu warszawskim wraz z ludnością cywilną odosobniony w obozie pruszkowskim, po II wojnie światowej mieszkał w Gołąbkach pod Warszawą.


Redaktor czasopisma "Przedświt", autor książek: "Kooperacja w rozwoju historycznym" (1923) i "Historia spółdzielczości polskiej od 1914 roku" (1939)
Redaktor czasopisma „Przedświt”, autor książek: „Kooperacja w rozwoju historycznym” (1923) i „Historia spółdzielczości polskiej od 1914 roku” (1939)


Źródło:
Źródło:
* Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. - Warszawa, 1996. S. 439
* Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. Warszawa, 1996. S. 439
* Dyplom nadania DHC AGH (materiały Muzeum AGH)
* Dyplom nadania DHC AGH (materiały Muzeum AGH)



Wersja z 11:57, 9 sty 2014

Szablon:Infobox dhc Stanisław Wojciechowski (1869–1953)

Urodził się w Kaliszu. Od 1890 w Związku Młodzieży Polskiej „Zet” (tajnej organizacji akademickiej), od 1891 w Zjednoczeniu Robotniczym. W latach 1892–1895 i 1899–1906 przebywał na emigracji (m.in. w Wielkiej Brytanii).

Współzałożyciel Polskiej Partii Socjalistycznej, a w latach 1895–1905 członek kierownictwa tej partii. Jeden z pionierów spółdzielczości w Polsce — w latach 1911–1915 członek Zarządu Warszawskiego Związku Stowarzyszeń Spożywczych. W latach 1915–1918 przebywał w Rosji, w 1917 r. był prezesem Rady Polskiego Zjednoczenia Partyjnego w Moskwie.

W okresie 1919–1920 minister spraw wewnętrznych, w latach 1918–1920 był wykładowcą w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie.

W Polsce niepodległej zbliżył się do Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”. Od 20 grudnia 1922 do 14 maja 1926 r. prezydent II Rzeczypospolitej; podał się do dymisji w wyniku zamachu majowego J. Piłsudskiego.

W latach 1926–1939 profesor Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, od 1927 roku dyrektor Spółdzielczego Instytutu Naukowego. Po powstaniu warszawskim wraz z ludnością cywilną odosobniony w obozie pruszkowskim, po II wojnie światowej mieszkał w Gołąbkach pod Warszawą.

Redaktor czasopisma „Przedświt”, autor książek: „Kooperacja w rozwoju historycznym” (1923) i „Historia spółdzielczości polskiej od 1914 roku” (1939)

Źródło:

  • Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. — Warszawa, 1996. S. 439
  • Dyplom nadania DHC AGH (materiały Muzeum AGH)