Władysław Jan Takliński: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
| nationality = | | nationality = | ||
| fields = mechanika teoretyczna, wytrzymałość materiałów | | fields = mechanika teoretyczna, wytrzymałość materiałów | ||
| function = Rektor Akademii Górniczej w latach 1933–39 | |||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
Wersja z 10:15, 15 sty 2014
| Władysław Jan Takliński | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Takliński | ||||||||||||
| Imię / imiona | Władysław | ||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. inż. | ||||||||||||
| Data urodzenia | 1875 | ||||||||||||
| Data śmierci | 1940 | ||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | mechanika teoretyczna, wytrzymałość materiałów | ||||||||||||
| Pełnione funkcje | Rektor Akademii Górniczej w latach 1933–39
| ||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Komandorski OOP | ||||||||||||
| |||||||||||||
Prof. zw. inż. Władysław Takliński (1875–1940)
Specjalność: mechanika teoretyczna, wytrzymałość materiałów
Urodził się 17 grudnia 1875 r. w Warszawie. Zamordowany w Sachsenhausen 24 stycznia 1940 r. Studiował na Uniwersytecie oraz w Instytucie Technologicznym w Petersburgu. W 1915 r. nominowany na pułkownika korpusu inżynierów okrętowych Rosji. Wykładał w Morskiej Szkole Wojennej, Politechnice w Petersburgu i tamtejszej Akademii Morskiej. Od 1923 r. profesor zwyczajny mechaniki teoretycznej i wytrzymałości materiałów AG.
Trwale zapisał się w historii AG, po przeszło 10-ciu latach doprowadził budowę gmachu głównego do końca, a także budowę Laboratorium Maszynowego (Reymonta 7) i Laboratorium Transportu Szynowego wraz z torem do jazd próbnych. W latach 1931–33 był prorektorem Akademii, następnie rektorem w latach 1933–39. Jako rektor dbał o poszanowanie władz akademickich, profesorów i pracowników. Troszczył się też o studentów. Otaczał go powszechny szacunek. „Często sięgał do własnej kiesy, gdy potrzeby Uczelni lub dobro pracowników czy studentów tego wymagało”.
Źródło:
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 5. s. 6
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 5. s. 8–9
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1965. S. 201–204
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 9. Warszawa 1998. S. 141