Paweł Schleifer: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1914 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = 1995 | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
Wersja z 15:53, 8 sty 2014
| Paweł Schleifer | |
|---|---|
| Nazwisko | Schleifer |
| Imię / imiona | Paweł |
| Tytuły / stanowiska | Doc. dr inż. |
| Data urodzenia | 1914 |
| Data śmierci | 1995 |
| Dyscyplina/specjalności | technologia szkła
|
| Odznaczenia i nagrody | nagrody resortowe |
Doc. dr inż. Paweł Schleifer (1914–1995)
Specjalność: technologia szkła
Urodził się 18.01.1914 r. w Świeciu nad Wisłą, zmarł 30.03.1995 r. w Gdyni, pochowany na cmentarzu komunalnym w Gdyni-Orłowie. Tuż przed wybuchem II wojny światowej ukończył Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej. W czasie okupacji pracował w Hucie Szkła w Jaśle. Po wojnie pracował w Zjednoczeniu Hut Szkła jako dyrektor generalny. W latach 1948–55 pracował w Jeleniogórskiej Wytwórni Optycznej.
W 1952 r. podjął pracę na AGH. Był twórcą i organizatorem Katedry Technologii Szkła. Wykładał także na Politechnice Wrocławskiej (1953–54) oraz Politechnice Warszawskiej (1963–64). W 1979 r. przeszedł na emeryturę.
Autor 88 publikacji, w tym 1 książki oraz 12 patentów. Promotor 12 doktoratów.
Członek Komisji Nauk Ceramicznych Odziału PAN w Krakowie.
Inicjator badań naukowych w dziedzinie technologii szkła, wychowawca pierwszej polskiej kadry inżynierów technologów szkła; wypromował 540 inżynierów tej specjalności.
Źródło:
- Szkło i Ceramika 1995 nr 3. s. 31
- Szkło i Ceramika 1996 nr 2. s. 32–33
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice, cop. 2004. S. 315