Stanisław Chrzanowski: Różnice pomiędzy wersjami
m (zamienił w treści „Category:Uczeni” na „Category:Biogramy”) |
m (zamienił w treści „== Życiorys ==” na „== Nota biograficzna ==”) |
||
| Linia 50: | Linia 50: | ||
Specjalność: mechanizacja, gospodarka cieplna | Specjalność: mechanizacja, gospodarka cieplna | ||
== | == Nota biograficzna == | ||
Urodził się 27 sierpnia 1899 we Lwowie. Zmarł 25 grudnia 1979 w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim. | Urodził się 27 sierpnia 1899 we Lwowie. Zmarł 25 grudnia 1979 w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim. | ||
Wersja z 19:28, 4 sty 2016
| Stanisław Chrzanowski | |
|---|---|
| Nazwisko | Chrzanowski |
| Imię / imiona | Stanisław |
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. inż. |
| Data urodzenia | 27 sierpnia 1899 |
| Miejsce urodzenia | Lwów |
| Data śmierci | 25 grudnia 1979 |
| Miejsce śmierci | Kraków |
| Dyscyplina/specjalności | mechanizacja, gospodarka cieplna |
| Wydział | Wydziały Politechniczne
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Walecznych, Złoty Krzyż Zasługi, Order Sztandaru Pracy |
Prof. zw. inż. Stanisław Chrzanowski (1899–1979)
Specjalność: mechanizacja, gospodarka cieplna
Nota biograficzna
Urodził się 27 sierpnia 1899 we Lwowie. Zmarł 25 grudnia 1979 w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
Studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, gdzie w 1923 r. uzyskał dyplom. Od maja 1923 był asystentem Katedry Teorii Maszyn Cieplnych Wydziału Mechanicznego Politechniki Lwowskiej.
Uczestniczył w badaniach gospodarki gazem ziemnym w Borysławiu, następnie pracował w Dąbrowie Górniczej, gdzie prowadził badania cieplne w przemyśle i kierował laboratorium badań węgla. Pracował w Państwowej Fabryce Związków Azotowych w Mościcach koło Tarnowa. W czasie wojny został uwięziony i przebywał w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu (do 1942 r.).
Od 1950 roku został powołany na stanowisko kontraktowego samodzielnego pracownika nauki i kierownika nowej Katedry Silników Parowych i Kotłów na Wydziale Komunikacji AGH (Wydziały Politechniczne). Pracę dydaktyczną prowadził na studiach dziennych, wieczorowych i zaocznych, opracowywał dla potrzeb studentów podręczniki, skrypty i pomoce dydaktyczne. Prowadził liczne badania gospodarki paliwowej i energetycznej w wielu zakładach przemysłowych.
Od 1953 roku związany z Politechniką Krakowską.
Członek wielu stowarzyszeń naukowych i technicznych, m. in. Naczelnej Organizacji Technicznej, Stowarzyszenia Elektryków Polskich, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich.
Odznaczenia i nagrody
Order Sztandaru Pracy II klasy, Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Walecznych, Złoty Krzyż Zasługi
Źródło:
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. s. 30–31